Baby Bag

„არაფრის არ გრცხვენოდეს, უზრდელი იყო და მარტო სექსზე ლაპარაკობდე, როგორ ფიქრობთ, ეს არის თავისუფლება?“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„არაფრის არ გრცხვენოდეს, უზრდელი იყო და მარტო სექსზე ლაპარაკობდე, როგორ ფიქრობთ, ეს არის თავისუფლება?“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ საქართველოში თავისუფლების არასწორი გაგების პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ თავისუფალ ქცევად ხშირად ისეთი ქცევები აღიქმება, რომლებსაც თავისუფლებასთან არანაირი კავშირი არ აქვს:

„თავისუფლებასთან და თავისუფალ ქცევასთან დაკავშირებით ითვლება, რომ მე თუ ეტიკეტს ვიცავ, არათავისუფალი ტიპი ვარ. ჩვენთან თავისუფლებას ცოტა სხვა ინდიკატორები აქვს. რომ გაჩვენოთ, რომ თავისუფალი ვარ, რამოდენიმე რაღაც უნდა გავაკეთო: უნდა შემეძლოს ბილწსიტყვაობა, არაფრის არ უნდა მრცხვენოდეს, უნდა შემეძლოს დიდხანს სექსზე საუბარი. ეს არის ინდიკატორები, რომლებსაც არანაირი კავშირი არ აქვს თავისუფლებასთან. რომ აჩვენონ, რომ თავისუფლები არიან, ასე იქცევიან.

სიმორცხვე ადამიანის ჩვეულებრივი და ძალიან კარგი თვისებაა. ჩემს ძაღლსაც რცხვენია რაღაცას რომ დააშავებს ხოლმე. არაფრის არ გრცხვენოდეს, უზრდელი იყო და მარტო სექსზე ლაპარაკობდე, როგორ ფიქრობთ, ეს არის თავისუფლება? შენ შეგიძლია ეტიკეტიც დაიცვა, ზრდილობიანიც იყო და შენზე თავისუფალი არავინ არ იყოს. არ სჭირდება თავისუფლებას მტკიცებითი ფორმა და დემონსტრირება, რომ თავისუფალი ხარ,“- მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ „საზოგადოებრივი რადიოს“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „საზოგადოებრივი რადიო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად