Baby Bag

„არ დაუყვირო ბავშვს, გიყვარდეს ბავშვი, არ უნდა სცემო,“- მხოლოდ ეს არ არის ჰუმანური პედაგოგიკა,“ - შალვა ამონაშვილი

„არ დაუყვირო ბავშვს, გიყვარდეს ბავშვი, არ უნდა სცემო,“- მხოლოდ ეს არ არის ჰუმანური პედაგოგიკა,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ჰუმანიზმის ნამდვილი მნიშვნელობა ადამიანებს ხშირად სწორად არ ესმით:

„რა არის ჰუმანური პედაგოგიკა? შეიძლება ეს ძალიან ადვილ ამბად მოგეჩვენოთ. ბავშვი უნდა გიყვარდეს და ჰუმანური პედაგოგიკაც იქნება. არ უნდა დაუყვირო ბავშვს, არ უნდა სცემო. აბა სხვა რა უნდა ჰუმანურობას?! კეთილად მოექეცი. ეს ძალიან ცოტაა. ამაში ჰუმანურობა ძალიან ცოტაა. აგერ ჩემი ჩრდილი დგას. სუსტია, მაგრამ ჩემი ჩრდილია. ვინმე იტყვის, რომ ეს ჩრდილი მე ვარ?! მე ვდგავარ, ვლაპარაკობ, ვაზროვნებ. ეს ჩრდილი ჩემი ანარეკლია. ჰუმანურობის ეს აზრები, რაც ახლა ვთქვი, ჩრდილია ჰუმანურობის არსისა.

ჰუმანურობა არ არის მარტო სიყვარული, არ არის მარტო კეთილი მოქცევა ერთმანეთის მიმართ. ეს ჩრდილია. რა არის ამის სინამდვილე? სიტყვა ჰუმანური სანსკრიტულია. თარგმანში ნიშნავს: „მოკვდავი, რომელიც თავის თავში უკვდავებას დაეძებს.“ მოკვდავი, რომელიც თავის თავში ღმერთს ეძებს, მოკვდავი, რომელიც თავის თავში საკუთარ თავს დაეძებს: ვინ ვარ მე? რად გავჩნდი? რისთვის მოვედი? სად გავედი? ამ სიტყვას თავისი საწინააღმდეგო სიტყვაც აქვს და ის აღნიშნავს, მოკვდავს, რომელიც არღვევს კავშირს უზენაესთან. პედაგოგებს ხშირად ვეკითხები: „თქვენ ჰუმანურები ხართ?“ „დიახ,“- ყვირიან ყველანი. „მაშ, რად მოხვედით სემინარზე? თუ ჰუმანურები ხართ, წადით და იმუშავეთ.“ ისინი ჩრდილის ჰუმანურები არიან და არა არსისა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ღმერთი არასდროს არ მოგაკლებს სარჩო-საბადებელს არც შენ, არც შენს შვილს და ოჯახს, თუ მას მიენდობი,“ - დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

„ღმერთი არასდროს არ მოგაკლებს სარჩო-საბადებელს არც შენ, არც შენს შვილს და ოჯახს, თუ მას მიენდობი,“ - დეკანოზი საბა ჭიკაიძე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ოჯახური თანაცხოვრების მნიშვნელობასა და ამ მხრივ საკუთარ გამოცდილებაზე ისაუბრა:

„ოცდამეათე წელი დაიწყო ჩვენი თანაცხოვრობის. სერიოზული სტაჟია ეს ოჯახური ურთიერთობის. ხუთი შვილი გვაჩუქა ღმერთმა. შვილიშვილიც გვყავს. ყოველ წელს სიხარულით ველოდებით. არეულობის პერიოდში შევქმენით ოჯახი. რთული იყო ამაზე ფიქრიც კი. ჩვენ სხვა გაბედულება და სითამამე გვქონდა. ​ღმერთის და ჩვენი სიყვარულის იმედად შევქმენით ოჯახი. მართლა არაფერი არ გამაჩნდა. რა თქმა უნდა, ბევრი ტკივილი და გაჭირვება გამოვიარეთ.“

დეკანოზის თქმით, ადამიანებს შვილის გაჩენის ხშირად ეშინიათ, რადგან არ იციან, როგორ არჩინონ ის:

„ბევრი ადამიანისგან მომისმენია, რომ შვილიერების შიში აქვთ, შვილის გაჩენის შიში აქვთ, რომ რა ვქნა, როგორ შევინახო. უფალს მიენდეთ, ჩემო ძვირფასებო. მე საკუთარი გამოცდილებით გეუბნებით. ყოველი შემდეგი შვილის დაბადებით ჩვენი მატერიალური მდგომარეობა უფრო და უფრო უმჯობესდებოდა. თავისი ხურჯინით, თავისი მზითევით მოდიან ბავშვები. ეს ნამდვილად ასეა.“

„არასდროს თავზე არ გადაგვდიოდა და არც ახლა გადაგვდის, მდიდრები არასდროს ვყოფილვართ, არც მდომებია არასდროს. სულიერად ყოველთვის მდიდარი ვიყავი და უმდიდრესი ადამიანი ვარ, მილიარდელზე მილიარდელი ვარ ყოველთვის. ღმერთი არასდროს არ მოგაკლებს სარჩო-საბადებელს არც შენ, შენს შვილს და ოჯახს, თუ მას მიენდობი. ფსალმუნში წერია ასეთი საოცარი სიტყვები: „მიუტევე უფალსა ზრუნვა შენი და მან გამოგზარდოს შენ; და არა სცეს შერყევაჲ უკუნისამდე მართალსა.“ ერთადერთი რაც მოგეთხოვება, არის, რომ მართალი იყო ღვთის წინაშე. დანარჩენზე ყველაფერზე ღმერთი ზრუნავს,“- აღნიშნულ საკითხზე დეკანოზმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად