Baby Bag

„ბავშვი დამაშორებელი კი არ უნდა იყოს წყვილისთვის, პირიქით, დამაკავშირებელი და გამაერთიანებელი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ბავშვი დამაშორებელი კი არ უნდა იყოს წყვილისთვის, პირიქით, დამაკავშირებელი და გამაერთიანებელი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

​ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვის გაჩენის შემდეგ წყვილების ურთიერთობაში არსებული კრიზისების შესახებ ისაუბრა: 

„როდესაც ჩნდება ბავშვი, დედა დისტანცირდება მამისგან. მამები, ნახევრად სერიოზულად რომ ვთქვა, ეჭვიანობენ ბავშვებზე. ამას ვერ ამბობენ, იმიტომ, რომ იციან, სულელურ მდგომარეობაში აღმოჩნდებიან, მაგრამ თითქოს მამამ თავისი ადგილი დაკარგა. გაჩნდა პატარა ადამიანი, რომელმაც გასწია ის გვერდით. ამ დროს ძალიან მნიშვნელოვანია წყვილის ურთიერთობა. ბავშვი დამაშორებელი კი არ უნდა იყოს წყვილისთვის, პირიქით, დამაკავშირებელი და გამაერთიანებელი.

ბავშვს არ აქვს ის ფუნქცია, რომ შენ ჩემგან არ გაიქცე და დაგიჭირო. ასეთ შემთხვევაში იტვირთება ეს პროგრამა და მერე მთელი ცხოვრება ეს ადამიანი გამშველებელია. გინახავთ, ალბათ, ასეთი ადამიანები, სულ რომ შუაშია. ეს არის ჩატვირთული პროგრამა. ბავშვი გაჩენის შემდეგ კრიზისი შეიძლება იყოს ფინანსური, შესაძლოა, იყოს ეჭვიანობა, რომელიც თუ პარანოიდალურია, შეუძლებელია ამის დატევა და მოთმენა.

გაუთავებელი ბრალდება, ჭკუის დარიგება და კრიტიკა - ეს სამი რამე არ უნდა იყოს. არსებობს 100 100-ზე ტექნიკა. მე და თქვენ რომ ვიჩხუბოთ, მე თუ მოვალ და გეტყვით, რომ მე 100%-ით ვაცნობიერებ ჩემს წილს და ბრალს, გთხოვ, მაპატიო, ჩემი 100 % „გაიძულებს,“ რომ შენც აიღო შენი 100% საკუთარ თავზე, ეს უკან გახევინებს,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ამ შაბათ-კვირას“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

„ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ“ - შალვა ამონაშვილი

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, როცა შვილი ატყუებს? - აღნიშნულ თემაზე აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა პირველ არხთან ისაუბრა. 

მისი თქმით, ტყუილები არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვებს უგებენ. ასეთ შემთხვევაში ბავშვს არა აქვს მიზეზი, რომ მოგვატყუოს:

,,ტყუილი რა არის თავისთავად? -  ტყუილის დროს მე ფარდას ვუშვებ იმ სიმართლესა და შენ შორის, რამაც შეიძლება ჩემზე გავლენა იქონიოს. თუ ფარდა ჩამოვუშვი და ლამაზი ფარდაა, დამშვიდდება დედა, დამშვიდდება ყველა და მე არაფერი დამემართება. ეს ყველაფერი ბავშვმა უკვე განიცადა და გაიგო. ამიტომ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, არ შევუქმნათ ბავშვს ფარდის ჩამოშვების აუცილებლობა. როდესღაც პატარამ იგრძნო, დედას რომ მართალი უთხრა, იმიტომ გაბრაზდა, დასაჯა, საყვარელი ნივთი წაართვა, არ გაუშვა, გაებუტა და სხვა. ეს რადგან არ უნდა ბავშვს, ამიტომ ფარდებს უშვებს სულ. რა თქმა უნდა, ეს ბავშვის ნიჭიერებაც არის. სხვათაშორის ბევრი ნაწარმოები მართალია? ტყუილიაო არ ვიტყვით, ფანტაზიას დავარქმევთ. ამრიგად, ბავშვსაც უნდა დავუფასოთ ეს და ფანტაზიად მივიღოთ. ხომ გაქვს დედის გული? თვითონ მიხვდები რის გამო, რას ამბობს ბავშვი და ის მიზეზი თუ მოუხსენი, მაშინ უბრალოდ იფანტაზიორებს. ეს არა მარტო უმცროს ასაკში, მერე როცა იზრდებიან, მაშინ სჭირდებათ ხოლმე ტყუილები. აი, მერე გადაიქცევა ფანტაზია ტყუილებად, თუ თავში ვასწავლეთ. ჩვენი ბავშვობა ჩვენი ფესვებია, ბავშვობა არ არის ისტორია, რომ ვიქავი იქ, დაიხურა ის წიგნი და ახლა სხვა ვარ. როგორი ბავშვობაც გვქონდა, ის ფესვები გვავითარებენ ჩვენ. დედის მთავარი საზრუნავია, რომ ეს ფესვები იყოს ზნეობრივად ჯანსაღი, მიმართოს სიკეთისკენ და ალვის ხე გაიზრდება, რუსთაველი რომ შენატროდა ისეთი ალვის ხე.''

წაიკითხეთ სრულად