Baby Bag

რომელი ლოცვები ვიკითხოთ ნევროზის დროს? - დეკანოზ საბა ჭიკაიძის პასუხი კითხვაზე

დეკანოზმა საბა ჭიკაიძემ ნევროზთან გამკლავების გზებზე ისაუბრა და ადამიანებს ურჩია სწორი ეკლესიური ცხოვრებით იცხოვრონ:

„იმას, რასაც ადამიანები ერში ეძახიან ნევროზს, აქვს თავისი სულიერი საფუძვლები და სულიერად ეს ყველაფერი, რასაკვირველია,  ბოროტი ძალების ბრალია. ნევროზი სხვადასხვა მიზეზით შეიძლება იყოს გამოწვეული. როგორც წესი, ადამიანის ყოფითი პრობლემები იწვევს ხოლმე ნევროზს. მე გირჩევდით, რომ უპირველეს ყოვლისა, იცხოვრეთ ჯანსაღი ეკლესიური ცხოვრებით, იხელმძღვანელეთ სულიერი მოძღვრის რჩევებით, რომელსაც აირჩევთ. ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ ის ძალიან დაგეხმარებათ.

ნევროზი სხვადასხვანაირი არსებობს. არის აქტიურად გამოხატული, არსებობს ჩუმი ნევროზი, მძაფრი. შეიძლება არც ეტყობოდეს ადამიანს ეს ყველაფერი, მაგრამ თვითონ გრძნობდეს თავს ცუდად. ადამიანის შინაგანი, მოუწესრიგებელი სულიერი სამყარო, ღმერთთან მოუწესრიგებელი დამოკიდებულება იწვევს ნევროზს. როდესაც ადამიანი ცდილობს დაალაგოს თავისი დამოკიდებულება ღმერთთან, ავტომატურად ნევროზები კვამლივით ქრება. ამიტომ, თუ თქვენ არ ცხოვრობთ ეკლესიური ცხოვრებით, აქტიურად დაიწყეთ ეკლესიური ცხოვრება. მერე დააკვირდით თქვენს თავს, კვლავ გექნებათ თუ არა ნევროზი.

მე გირჩევდით, რომ ფსალმუნები იკითხოთ. ესეც აუცილებლად სულიერი მოძღვრის რეკომენდაციით და კურთხევით. როგორც ბასილი დიდი ბრძანებს, ისე არაფერი აფრთხობს ეშმაკებს, როგორც ფსალმუნთა კითხვაო. ამიტომ მე მინდა გირჩიოთ, რომ აქტიურად იკითხოთ ფსალმუნები და ნახავთ თვითონ შედეგს. მე ჩემს თავზეც გამომიცდია ეს და ამიტომ მინდა თამამად გირჩიოთ თითოეულ თქვენგანს, რომ გახდეთ აქტიური მკითხველები ფსალმუნებისა. რა თქმა უნდა, ეცადეთ, რომ გაიზროთ ის, რასაც კითხულობთ. ასეთ შემთხვევაში, რა თქმა უნდა, გაცილებით მეტ შედეგს მიიღებთ,“ - აღნიშნა მამა საბა ჭიკაიძემ.

წყარო:​ თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებს გაძლიერებისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ შვილებისთვის მისაბაძ მაგალითებად იქცნენ:

„პირველ რიგში, მშობლებს ვურჩევთ, რომ თვითონ გაძლიერდნენ, მისაბაძი მაგალითები გახდნენ თავიანთი შვილებისთვის. ხანდახან ბავშვს სახლობანას ვათამაშებთ ხოლმე. მშობლის მოყოლა არ მინდა, რა ხდება სახლში. ყველაფერი ცხადია. ბავშვი ყველაფერს მოყვება როლებში, პირებში, ზუსტად იმ ტექსტებს იტყვის, რა ტექსტებიც ესმის. ბავშვისთვის მიბაძვა და ​მიბაძვით სწავლა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. რატომ ვერ სწავლობს აუტისტური სპექტრის ბავშვი ენას? არ გამჩნევს, იმიტომ არა, რომ არ შეუძლია.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელს ბავშვისთვის ბოდიშის მოხდა უნდა შეეძლოს, როდესაც შეცდომას უშვებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ როდესაც რაღაც გვეშლება და ბავშვსაც რაღაც ეშლება, ტრაგიკული სახე ამას არ მივცეთ. ბავშვს შეიძლება ბოდიში მოუხადო, რომ შეგეშალა, რომ უყვირე, რომ გამოხვედი წყობიდან. არ არის ეს შენი ავტორიტეტის დაცემა. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი მაგალითი ბავშვისთვის. შენ აძლევ მას მაგალითს, რომ ბოდიში მოიხადოს. დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის. „თუ შეიძლება“ ხომ არ იცის და არ იცის. ვინ უნდა ასწავლოს ეს? უცხო საზოგადოებაში რომ შევა, ნივთს რომ მოკიდებს ხელს და აიღებს, რომ ვეკითხებით: „თუ შეიძლება?“ მერე ისიც იმეორებს. ​ასეთი რაღაცები დაკავშირებულია ეთიკურ განვითარებასთან.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ საბავშვო ბაღმა ბავშვს უპირველესად წესების დაცვა და ჯგუფში თანამშრომლობა უნდა ასწავლოს:

„ექვს წლამდე მოვიდა ბავშვი, ინტელექტი განუვითარდა, ​სოციალურად უკვე წარმოსახვით თამაშებს უნდა თამაშობდეს. სამი წლის ასაკში ბავშვს კარგი ფანტაზია აქვს. ემპათიას ბავშვი წარმოსახვითი თამაშით, ჯგუფური თამაშით სწავლობს, წესებს მიჰყვება. ექვსი წლისთვის ეს ყველაფერი დამთავრებული უნდა იყოს. საბავშვო ბაღმა უნდა ასწავლოს ბავშვს წესის დაცვა, გჯუფში თანამშრომლობა. ბავშვები ფეხბურთს რომ თამაშობენ, ბურთს არ აწვდიან ერთმანეთს. რომ ეკითხები რატომ, ის გაიტანს გოლს და მე არ გამოვჩნდებიო, გპასუხობენ. ასე იზრდება ჩვენი თაობები.“

„სასკოლო მზაობა არ არის, რომ ბავშვმა წერა-კითხვა იცის. ახლა ჩვენ გვყავს ბავშვები, რომლებმაც ორი წლის ასაკში იციან ციფრები, ასოები, წერა და კითხვა, მაგრამ რად გინდა?! კომუნიკაცია არ შეუძლიათ, წერონ და იკითხონ. სკოლისთვის მზაობა არის მითითების შესრულება, ჯგუფის წესების მიყოლა, მოთხოვნის შესრულება. მე რომ მინდა და ისე ვაკეთებ, მაგრამ რომ არ მინდა და მაინც ვაკეთებ, აი, ეს არის ის ნახტომი, რომელიც არის სკოლასა და საბავშვო ბაღს შორის. სკოლაში მე მოთხოვნით უნდა ვაკეთებდე რაღაცებს. მე უკვე ჩემს ქცევაზე ვარ პასუხისმგებელი და მაინტერესებს ​მასწავლებელი და მშობელი რას იტყვიან ჩემს მიღწევაზე. ეს არის ძალიან სასარგებლო და ძალიან საშიში პერიოდი. ჩვენ თუ არასწორი უკუკავშირი მივეცით ბავშვს, შეიძლება თვითშეფასება საერთოდ დავუგდოთ,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: „განათლება უკეთესი მშობლობისთვის“

წაიკითხეთ სრულად