ვიეტნამში, დიენ ბიენის პროვინციაში, სოფელ ჰუოი ჰაში ბავშვებს სკოლაში მისასვლელად მდინარის გადაკვეთა უწევთ. სკოლაში მშრალ მდგომარეობაში რომ მივიდნენ, ისინი პოლიეთილების პარკებში სხდებიან და ასე გადადიან მდინარის მეორე ნაპირზე, სადაც მათი სკოლა მდებარეობს. როგორ ახერხებენ ამას ? - ნახეთ ვიდეო
„ბავშვი 8-12 თვიდან იწყებს ჩვენით მანიპულირებას. პატარა როდესაც არის მისთვის ჩვეული კომუნიკაციის გზა არის ტირილის ფორმა. 8-12 თვიდან ბავშვი ხვდება, რომ მისი ტირილი ჩვენზე ზეგავლენას ახდენს. ბავშვისთვის ყველა სურვილის დაკმაყოფილება არ არის სწორი. ცხოვრებისეულად რაღაც ლიმიტები გვაქვს. ყველა სურვილი შეიძლება არ იყოს ბავშვის უსაფრთხოებისთვის სასარგებლო. ბავშვური სურვილების დაკმაყოფილებისას, შესაძლოა, ბავშვს მოზარდობაში ფრუსტრაციასთან გამკლავების სირთულე ჰქონდეს.“
ანუკა მეუნარგიას თქმით, როდესაც ბავშვი არასდროს შეჯახებია სიტყვა „არას,“ მას უჭირს უარის მიღებასთან შეგუება:
„როდესაც ბავშვი არასდროს შეჯახებია სიტყვა „არას“, როდესაც ესმის არა, ეს მისთვის პირველი გამოცდილებაა. შეიძლება, მას გაუჭირდეს ამ სიტყვის გაგონებასთან გამკლავება და ამ პერიოდში დაიწყოს გარემოში მანიპულაციური ქცევა. შესაძლოა, მან ძალადობრივი ქცევაც განახორციელოს.“
„ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვმა იცოდეს, რომ ოჯახში გვაქვს წესი და ამ წესის შესრულების შემდეგ შემიძლია მივიღო რაღაც. ჩემი გარემო უნდა იყოს წინასწარმეტყველებადი. ამ შემთხვევაში მშობელი არის ავტორიტეტი. ბავშვი, რომელიც ხედავს, რომ ყველაფერი მასზეა დამოკიდებული, მასზე ბევრი პასუხისმგებლობა გადადის და იმატებს მისი შფოთვის დონე. ის უფრო ჭირვეული შეიძლება გახდეს,“- აღნიშნულ საკითხზე ანუკა მეუნარგიამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.
წყარო: „დილა მშვიდობისა საქართველო“
