ვიეტნამში, დიენ ბიენის პროვინციაში, სოფელ ჰუოი ჰაში ბავშვებს სკოლაში მისასვლელად მდინარის გადაკვეთა უწევთ. სკოლაში მშრალ მდგომარეობაში რომ მივიდნენ, ისინი პოლიეთილების პარკებში სხდებიან და ასე გადადიან მდინარის მეორე ნაპირზე, სადაც მათი სკოლა მდებარეობს. როგორ ახერხებენ ამას ? - ნახეთ ვიდეო
„მას შემდეგ, რაც გადავდივართ დამატებით კვებაზე, საჭიროა რეჟიმი. არ ვგულისხმობ, რომ აუცილებელია ყველა საუზმობდეს რვა საათზე. შესაძლებელია, რომ ეს იყოს მორგებული გრაფიკი ბავშვისთვის. აუცილებლად მიმაჩნია, რომ კვებებს შორის შუალედი დაცული იყოს. არასწორია, რომ საჭმლის მომნელებელი სისტემის ტრაქტი მუშაობდეს განუწყვეტლივ. არ შეიძლება, ბავშვის ფსიქოლოგია ყოველ საათში დაკავებული იყოს იმაზე ფიქრით, რომ მისთვის კვებაა უმნიშვნელოვანესი.“
ნინო თოთაძის თქმით, წახემსებას თავისი როლი აქვს და ამ შემთხვევაშიც რეჟიმი უნდა დავიცვათ:
„ბავშვს იმდენი გასართობი აქვს. გარკვეულწილად დატვირთული რეჟიმია. ჩვენი საქმიანობა არის სხვა, მათი საქმიანობა არის სხვა. შეუძლებელია, რომ ყველა საათობრივ ჭრილში მას მიეწოდოს საკვები. რა თქმა უნდა, წახემსებას აქვს თავისი როლი. ამ შემთხვევაშიც რეჟიმის დაცვა არ არის პრობლემატური.“
„ჯერ მიიღოს ორგანიზმმა საკვები, სწორად მოხდეს მისი გადამუშავება, თუნდაც გაჩნდეს შიმშილის შეგრძნება. დამატებით კვებაზე გადასვლილას, ის, რაც სასარგებლო პროდუქტია, მივაწოდოთ იმ შემთხვევაში, როდესაც მეტია შიმშილის გრძნობა, იგივეა ბაღის და სკოლის ასაკშიც. რა თქმა უნდა, გამონაკლის შემთხვევებში ბავშვი შეგვიძლია გავანებივროთ, მაგრამ საერთო ჯამში მას რეჟიმი ესაჭიროება,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო თოთაძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.
წყარო: რადიო „იმედი“
წაიკითხეთ სრულად
