Baby Bag

„7 წლის ვიყავი, როდესაც ფიზიკურად შემეხო გამზრდელის მეორე ქმარი“ - „მასტერშეფის“ მონაწილე ბავშვობის წლებზე

გადაცემა „მასტერშეფის“ მონაწილე, 29 წლის მარტა ბარამიძე თავისი ბავშვობის უმძიმეს წლებს იხსენებს:

„ჩემი ბავშვობა იყო ძალიან განსაკუთრებული, თუმცა, სამწუხაროდ, არა კარგის მხრივ. ჩემი ბავშვობა არ იყო ისეთი ნათელი, ბედნიერი და მხიარული, როგორიც არის ხოლმე... დღემდე არ ვიცნობ და არ ვიცი, ვინ არიან ჩემი მშობლები, არასდროს მინახავს ისინი, თუმცა თვალი ყოველთვის ეძებს მათ. რამდენადაც მე ვიცი, როდესაც გავჩნდი, მიმყიდეს ერთ ქალს, ვისთანაც გავატარე ბავშვობის წლები. გარემო, სადაც ვიზრდებოდი, საკმაოდ მძიმე და რთულად ასატანი იყო. გადავიტანე ფიზიკური და მორალური ძალადობა... თავს ვგრძნობდი არასაყვარელ ადამიანად, არამედ საგნად, რომელსაც მათთვის არ გააჩნია არანაირი ემოცია. ჩემი ერთადერთი დანიშნულება იყო, რომ მეარსება ისე, რომ სხვებისთვის ხელი არ შემეშალა. 7 წლის ვიყავი, როდესაც ფიზიკურად შემეხო გამზრდელის მეორე ქმარი. ეს გრძელდებოდა ინტენსიურად. დავისახე მიზანი, რომ მე აქედან უნდა გავქცეულიყავი,იმ გარემოსგან თავი დამეღწია“, - იხსენებს მარტა ბარამიძე.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მიდგომა, რომ ორი შვილი მყავს გაზრდილი და მე უკვე ყველაფერი ვიცი, არ არის ჯანმრთელი დამოკიდებულება,“- ფსიქოლოგი ნინო ამონაშვილი

„მიდგომა, რომ ორი შვილი მყავს გაზრდილი და მე უკვე ყველაფერი ვიცი, არ არის ჯანმრთელი დამოკიდებულება,“- ფსიქოლოგი ნინო ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა ნინო ამონაშვილმა მშობლების მიერ რჩევების მიღების სირთულეზე ისაუბრა:

„ერთნაირი და იდენტური ურთიერთობა ვერანაირად ვერ გვექნება. რამდენი შვილიც გვყავს, იმდენნაირი ურთიერთობა გვაქვს. ყველა ადამიანი ინდივიდუალურია და შეუძლებელია მშობელი იდენტური იყოს ყველასთან. ზოგჯერ მშობელი ამბობს, რომ ორი შვილი მყავს გაზრდილი და მე უკვე ვიცი ყველაფერი. ბევრი ამბობს, რომელიც მშობელი თავად არ არის, რომ მე ასე გავიზარდე და ვიცი როგორ გავზარდო ჩემი შვილები. პირველი პრობლემა ის არის, რომ თაობა რომელიც მოდის, ძალიან განსხვავდება წინა თაობებისგან. ის მეთოდები, რომელიც შეიძლება გამართლებული ყოფილიყო ჩემს ბავშვობაში, დღევანდელ თაობასთან აბსოლუტურად არ მუშაობს, შესაბამისად მათთან მიდგომაც უნდა შეიცვალოს.

მიდგომა, რომ ორი შვილი მყავს გაზრდილი და მე უკვე ყველაფერი ვიცი, არ არის ჯანმრთელი დამოკიდებულება. ეს იგივეა ვთქვათ, რომ მე ორი წელია საჭმელს ვამზადებ და ყველაფრის გაკეთება ვიცი. იაპონიაში რომ წავიდე, მე არ ვიცი იაპონური საჭმელი, ესპანეთში რომ წავიდე, იქაური არ ვიცი, გურიაში რომ ჩავიდე, შეიძლება იქაური არ ვიცოდე. რაღაცის ცოდნის ამოწურვა არის მწირი ხედვა. ამოუწურავია ცოდნა. ჩვენ შეგვიძლია გავიზარდოთ, ვისწავლოთ სიკვდილამდე.

ადამიანებს გვჩვევია, რომ შეიძლება ვამტკიცოთ, რომ ვიცით ისეთი რაღაცები, რაც არ ვიცით. საკუთარ თავზე ვინც მუშაობს, ყველამ ძალიან კარგად იცის, რომ არაფერი არ იცის,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ამონაშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად