Baby Bag

„7 წლის ვიყავი, როდესაც ფიზიკურად შემეხო გამზრდელის მეორე ქმარი“ - „მასტერშეფის“ მონაწილე ბავშვობის წლებზე

გადაცემა „მასტერშეფის“ მონაწილე, 29 წლის მარტა ბარამიძე თავისი ბავშვობის უმძიმეს წლებს იხსენებს:

„ჩემი ბავშვობა იყო ძალიან განსაკუთრებული, თუმცა, სამწუხაროდ, არა კარგის მხრივ. ჩემი ბავშვობა არ იყო ისეთი ნათელი, ბედნიერი და მხიარული, როგორიც არის ხოლმე... დღემდე არ ვიცნობ და არ ვიცი, ვინ არიან ჩემი მშობლები, არასდროს მინახავს ისინი, თუმცა თვალი ყოველთვის ეძებს მათ. რამდენადაც მე ვიცი, როდესაც გავჩნდი, მიმყიდეს ერთ ქალს, ვისთანაც გავატარე ბავშვობის წლები. გარემო, სადაც ვიზრდებოდი, საკმაოდ მძიმე და რთულად ასატანი იყო. გადავიტანე ფიზიკური და მორალური ძალადობა... თავს ვგრძნობდი არასაყვარელ ადამიანად, არამედ საგნად, რომელსაც მათთვის არ გააჩნია არანაირი ემოცია. ჩემი ერთადერთი დანიშნულება იყო, რომ მეარსება ისე, რომ სხვებისთვის ხელი არ შემეშალა. 7 წლის ვიყავი, როდესაც ფიზიკურად შემეხო გამზრდელის მეორე ქმარი. ეს გრძელდებოდა ინტენსიურად. დავისახე მიზანი, რომ მე აქედან უნდა გავქცეულიყავი,იმ გარემოსგან თავი დამეღწია“, - იხსენებს მარტა ბარამიძე.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მადლიერი ადამიანი არის უფრო ბედნიერი, ჯანმრთელი, აქვს უკეთესი იმუნური სისტემა, ძილიც უფრო კარგი აქვს,“- გვანცა ბარაბაძე

„მადლიერი ადამიანი არის უფრო ბედნიერი, ჯანმრთელი, აქვს უკეთესი იმუნური სისტემა, ძილიც უფრო კარგი აქვს,“- გვანცა ბარაბაძე

ფსიქოკონსულტანტმა გვანცა ბარაბაძემ ადამიანის ცხოვრებაში მადლიერების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მადლიერება დღეს ძალიან აქტუალური თემაა. ფსიქოლოგიური კვლევებით დადასტურდა, რომ მადლიერება პირდაპირ არის დაკავშირებული ბედნიერებასთან, კარგად ყოფნასთან. ფსიქოლოგები გვირჩევენ, რომ ვიყოთ მადლიერები. მადლიერი ადამიანი არის უფრო ბედნიერი, ჯანმრთელი, აქვს უკეთესი იმუნური სისტემა, ნაკლებ სტრესს განიცდის, ძილიც უფრო კარგი აქვს. ამიტომ ვურჩევთ ადამიანებს, რომ იყვნენ უფრო მადლიერები და ეს გამოხატონ.

მადლიერება რა არის? ჩვენს ცხოვრებაში კარგი მომენტების აღიარება და დანახვა. კარგი რამ როდესაც ხდება ჩვენს ცხოვრებაში, თითქოს ეს ჩვეულებრივი რამ არის და ასეც უნდა იყოს. როდესაც საფრთხის წინაშე ვდგებით, მაშინ ვიწყებთ დაფასებას. ყოვედღიურობაში თუ ამის აღნიშვნას აკეთებ, კარგია. დღეს რომ გათენდა, წვიმიანი ამინდია და პირველი შეიძლება ეს ფიქრი მოგივიდეს: „აუ, როგორი ამინდია,“ მაგრამ გათენდა. დღე გაგვითენდა. წარმოიდგინეთ, რამდენი ადამიანია, ვისაც არ გაუთენდა დღე. მთავარია, რაზე გავაკეთებთ აქცენტს. თუ მინდა, რომ რეალურად ვიყო ბედნიერი, უნდა ვიყო გაცემაზე ორიენტირებული და არ უნდა დაველოდო. მე თუ ველოდები მადლიერებას, ეს ნიშნავს, რომ რაღაცის გამო ვუკეთებ ამას ადამიანს. ასე გამოდის ხოლმე, რომ როდესაც არ ელოდები, უფრო მეტად იღებ მერე მადლიერებას. როდესაც ელოდები, გულისტკივილია, რომ შეიძლება ისე არ დაგიბრუნონ. მე თქვენ გაგიკეთებთ სიკეთეს, მაგრამ არ დაველოდები, რომ თქვენ მადლობას გადამიხდით. თუ მოხდება ეს, მე კარგად ვიგრძნობ თავს. ჩვენი მადლიერება მხოლოდ ჩვენი პასუხისმგებლობის სივრცეა. სხვა ადამიანების პასუხისმგებლობის სივრცეში არ უნდა შევიჭრათ,“- მოცემულ საკითხზე გვანცა ბარაბაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „ჩვენი ოჯახი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ჩვენი ოჯახი“ 

წაიკითხეთ სრულად