Baby Bag

„შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ მეუღლეებს შორის სიყვარულის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ადამიანს მეუღლეზე მეტად არავინ უნდა უყვარდეს:

„თქვენ ერთმანეთზე მეტად არავინ არ უნდა გიყვარდეთ. შვილიც კი არ უნდა გიყვარდეს შენს მეუღლეზე მეტად, არც მშობელი, არც არავინ. განა ეს იმას ნიშნავს, რომ მშობელი არ გიყვარს ან შვილი, პირიქით, ცოლ-ქმრული სიყვარულის შემდეგ​ უფრო მეტად გიყვარს შენი მშობელი, შენი შვილი. შენი სიყვარული ღმერთით იწყება. საზომი სიყვარულისა არის ღმერთი. ადამიანი უნდა გიყვარდეს ღმერთიდან. როდესაც ადამიანი ღმერთიდან გიყვარს, ის სხვანაირად გიყვარს.“

დეკანოზმა ეგოისტური სიყვარულის სისუსტეებს გაუსვა ხაზი და სწორი სიყვარულის აუცილებლობაზე ისაუბრა:

„მშობლებს ემართებათ ხოლმე შვილების მიმართ ეგოიზმი. როდესაც შენ გიყვარს შენი შვილი შენი შვილისთვის, როდესაც შენი მეუღლე გიყვარს შენი მეუღლისთვის, მაშინ შენ მარტივად შეგიძლია ეს ყველაფერი დათმო, რომ მისთვის იცხოვრო. ადამიანი რომ გარდაიცვლება, თუ დაკვირვებიხართ, როგორ ტირიან ადამიანები, „აწი მე რაღა მეშველება?!“ - ყველა ამას ამბობს. შენ როგორ ხარო, კი არავინ კითხულობს. ჩვენ რა გვეშველება, ჩვენ როგორ ვიქნებით შენ გარეშე, შენ რომ აღარ მეყოლები, მე რა ვქნაო, ამას ამბობენ. ​თავისთვის სჭირდებოდა ადამიანს მეუღლე, მამა, დედაც, ძმაც. მე კი არ მინდოდა, რომ მისთვის გამეღო თავი. ამიტომაც, მე რაღა მეშველებაო, ვამბობთ ყველაფერში.“

დეკანოზ შალვა კეკელიას თქმით, არავის აქვს უფლება ცოლ-ქმარს შორის ჩადგეს და ოჯახის დანგრევას შეუწყოს ხელი:

„ცოლ-ქმრობაში ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ისწავლოთ ერთმანეთის სიყვარული. ​ცოლ-ქმარი ერთი ხორცი ხდება, ერთი სული ხდება. ვინც ღმერთმა შეაუღლა, კაცი ნუ განაშორებს. ვაი იმ ადამიანს, ვინც ცოლ-ქმრობას შორის ჩადგება. შეიძლება ეს დედაც იყოს. შეიძლება იყოს დედა, რომელიც საკუთარ შვილს ვერ შეელია, ვერ დაუთმო რძალს. შემდეგ სულ კონფლიქტია ამის გამო. მან ეგოისტურად საკუთარი თავისთვის შეიყვარა შვილი, ვერ თმობს, ვერ ელევა, არ შეუძლია, რომ ის იყოს ბედნიერი, ის იყოს გახარებული. ამის შეგრძნება მას არ აქვს.“

„ადამიანებმა სწორი სიყვარული უნდა ისწავლონ. როდესაც სწორ სიყვარულს სწავლობ, მერე ყველაფერი სხვანაირია შენთვის. ​შენ არ შეგიძლია სხვა ადამიანები ლანძღო. პატრიარქი არის მაგალითი სწორი სიყვარულისა. ერთ მაგალითს თუ მაინც მეტყვით, როდესაც პატრიარქმა რომელიმე ადამიანი გაარჩია. ვინც ლანძღავს, იმათ წინააღმდეგაც კი არასდროს არაფერს ამბობს. მე მითქვამს ასეთი რამ ადამიანზე. რამდენი შემთხვევაა, რომ შვილი ბინას წააგებს, გაყიდის, მაგრამ დედას ის მაინც უყვარს. ისევ მის გვერდით არის. ამიტომაც არის მთავარი სიყვარული დედობრივი სიყვარული, მიუხედავად იმისა, რომ ცოლ-ქმრობა უპირატესია,“ - აღნიშნულ თემებზე დეკანოზმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„მშობლები შვილებს ზრდიან თავისთვის, უნდათ, რომ მერე შვილებისგან რაღაც მიიღონ, რის გამოც დი...
​დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ოჯახური პრობლემებისა და ცოლ-ქმრული ურთიერთობის სიძნელეების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ადამიანს თუ ბედნიერების პოვნა სურს, მას უნდა შეეძლოს საკუთარი თავის მეუღლისთვის მიძღვნ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად