Baby Bag

„სიზარმაცე ბავშვისთვის ვერასდროს ვერ არის არაფრის კეთება. წმინდა წყლის სიზარმაცე, როგორც ასეთი, არც არსებობს,“ - ანდრო დგებუაძე

„სიზარმაცე ბავშვისთვის ვერასდროს ვერ არის არაფრის კეთება. წმინდა წყლის სიზარმაცე, როგორც ასეთი, არც არსებობს,“ - ანდრო დგებუაძე

ფილოსოფოსმა ანდრო დგებუაძემ ტელეკომპანია იმედის" გადაცემაში „დილის შოუ“ სიზარმაცის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ სიზარმაცეს თავისი დადებითი მხარეებიც აქვს, რომელიც ადამიანმა უნდა გამოიყენოს:

„სიზარმაცეა, როდესაც ძალა არ გაქვს იმის, რომ ადგე და საქმე გააკეთო. ზოგჯერ უძრაობაც გეზარება. ადამიანს რომ უთხრა: „დღესაც არაფერი გააკეთო, ხვალაც," შეიძლება ნევროზში გადავარდეს. ქართველებს გვაქვს ძალიან კარგი ფრაზა: „ნაბან წყალს ბავშვი არ გადააყოლო.“ ​რაღაც ელემენტები არის, რომლებიც სიზარმაცეს არ უნდა გადავაყოლოთ. მზერა ახლოს რომ მივიტანოთ, შემიძლია ვთქვა: სიზარმაცე მე მაძლევს საშუალებას, რომ პირდაპირ ქმედებაზე კი არ გადავიდე, ერთი წამით გავჩერდე. ამ წამში ძალიან მნიშვნელოვანი რამ ხდება, უფრო მეტ დაკვირვებას ვახერხებ.“

ანდრო დგებუაძის თქმით, სიზარმაცე ადამიანს საკუთარ თავსა და ცხოვრებაზე დაკვირვების შესაძლებლობას აძლევს:

„3 წამი სიზარმაცე არის ღვთაებრივი სიზარმაცე. თითქოს დისტანციაში გტოვებს შენსა და გარესამყაროს შორის. ამ დროს შენ გაქვს საშუალება გამოხვიდე, დააკვირდე და გაცილებით ცნობიერად შეხვიდე მერე.​ სიზარმაცე არ არის ადვილი ცნება. ჭკვიანი ადამიანი სიზარმაცეს გამოიყენებს ჭკვიანურად. ის, ვინც ზარმაცია და ის, ვისაც შეუძლია თავის სიზარმაცეს თვალები გაუსწოროს, დიდი ალბათობაა, რომ ეს ადამიანი კრეატიულია.“

ანდრო დგებუაძემ უპასუხისმგებლობის შესახებაც ისაუბრა. მისი თქმით, სიზარმაცე, შესაძლოა, უპასუხისმგებლობაში გადაიზარდოს:

„შეიძლება უპასუხისმგებლობაში გადავიდეს სიზარმაცე. სიზარმაცეს აქვს ნაბანი წყალიც, რომელიც უნდა გადავასხათ. სიზარმაცე კოსმიური მოვლენაა და არა ქართული. ​მეცადინეობა და სიბეჯითე არის მნიშვნელოვანი კუნთი, რომელიც ბავშვმა უნდა გამოიმუშაოს. ნებისმიერი მოქმედება, რომელიც სისტემატიურია, მნიშვნელოვანია. ყოველ დღე 12 საათზე, რაც გინდა გააკეთე, ოღონდ გააკეთე. ეს იმას ნიშნავს, რომ შენ შეგიძლია მართო შენი თავი, არ იყო ყოველთვის დინებას მინდობილი.“

„რას აკეთებს ბავშვი, როდესაც არაფერს არ აკეთებს? მე, როდესაც არაფერს ვაკეთებდი, ვთამაშობდი. თამაშისას ფანტაზიაში მიდიხარ შორს და წარმოსახვას ავითარებ. ამ დროს ვიღაცისთვის ეს არის სიზარმაცე. ​რას აკეთებს ეს ბავშვი? არაფერს არ აკეთებს. ვიღაცისთვის არის: „აუ, რა მაგარია, როგორი ფანტაზია აქვს.“ სიზარმაცე ბავშვისთვის ვერასდროს ვერ არის არაფრის კეთება. წმინდა წყლის სიზარმაცე, როგორც ასეთი, არც არსებობს. იმ დროსაც ჩვენ რაღაცას ვაკეთებთ, რაღაცას ვფიქრობთ, რაღაცას ვაზროვნებთ,“ - აღნიშნა ანდრო დგებუაძემ.

წყარო: ​„დილის შოუ“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

ზარმაცი ბავშვები არ არსებობენ, არსებობენ უფროსები, რომლებსაც მათი მოტივირება ეზარებათ
​ზარმაცი ბავშვები არ არსებობენ. მშობლები და მასწავლებლები ხშირად აღნიშნავენ, რომ ბავშვები ზარმაცობენ, ისინი საშინაო დავალებებს არ ასრულებენ ან ოთახს არ ალაგებენ. მშობელს თუ ვკითხავთ, რატომ უნდა შეასრუ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთ-ერთ ყველაზე ბედნიერ ერად მოიაზრება დანია... დანიელები არ ეპუებიან სოციალურ ქსელებს...“- ფსიქოლოგი ფიქრია იმერლიშვილი

ფსიქოლოგმა ფიქრია იმერლიშვილმა ყალბი ბედნიერების პრობლემაზე ისაუბრა, რომელიც თანამედროვე ადამიანს აწუხებს:

„ერების ბედნიერების ხარისხის ინდექსი არსებობს. ერთ-ერთ ყველაზე ბედნიერ ერად მოიაზრება დანია. მათი ბედნიერების მაღალი ხარისხი განსაზღვრა იმან, რომ ისინი არ ეპუებიან სოციალურ ქსელებს. დანიელებს მიაჩნიათ, რომ მათი ბედნიერების განმსაზღვრელი არის სწორედ ის ურთიერთობა, რომელიც აქამდეც იყო. ისინი რეგულარულად ხვდებიან ერთმანეთს, არ კარგავენ საყვარელ ადამიანებთან შეხვედრის ბედნიერებას. ჩახუტებისას, როდესაც ვხვდებით ჩვენთვის ძვირფას ადამიანს, გამოიყოფა ჰორმონი ოქსიტოცინი, რომელიც სოციალურ ურთიერთობებს არეგულირებს. სოციალურ ქსელებში ეს ჰორმონი ვერ წარმოიქმნება.

ფრომმა თქვა: „თუ ვარ ბედნიერი, ვარ წარმატებული და საინტერესო ადამიანი.“ ჩვენ სოციალურ ქსელებში ამას ვამტკიცებთ. რატომ მიდიან ადამიანები ფოტოსესიებზე? აქაც ხდება გამოაშკარავება ფუფუნების საგნებთან, ნივთებთან ფოტოების. კეთდება განსაკუთრებული მაკიაჟი, იქმნება განსაკუთრებული იმიჯი. მერე ამით საზოგადოებას თავს ვაწონებთ, როგორი ყოჩაღები ვართ და როგორი ბედნიერები.

ეს ყველაფერი მოდის ბავშვობიდან. როდესაც ბავშვი აკეთებს რაღაცას და მშობელი ეუბნება: „ეს რატომ გააკეთე? ნახე შენი კლასელი როგორია. ნახე იმან შენს ასაკში რამდენ წარმატებას მიაღწია,“ შენ უკვე შენს შვილს უწყობ ხელს იმაში, რომ მოხდეს მისი პიროვნების გახლეჩა. ეუბნები, რომ ასეთი არ უნდა იყოს და აუცილებლად უნდა დაემსგავსოს ვიღაცას. ბავშვი ეჩვევა იმას, რომ უნდა გააყალბოს საკუთარი ცხოვრება. შემდეგ კლასელი წარმატებული რომ არის, ვიღაცას უკეთესი ტელეფონი უჭირავს, ის ერთვება ამ მარათონში,“- მოცემულ საკითხზე ფიქრია იმერლიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად