Baby Bag

„თუ ბავშვობაში ხშირად გვესმის: „ცელქია და ვერ გავაგებინე ვერაფერი,“ მერე საკუთარ თავს ვეუბნებით იმავეს,“ - ირინა ტაბუციძე

„თუ ბავშვობაში ხშირად გვესმის: „ცელქია და ვერ გავაგებინე ვერაფერი,“ მერე საკუთარ თავს ვეუბნებით იმავეს,“ - ირინა ტაბუციძე

ფსიქოლოგმა ირინა ტაბუციძემ ნეგატიური ფიქრების დამაზიანებელი ზემოქმედების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ნეგატიურ აზრებზე კონცენტრაცია ადამიანებს ხშირად უკან ხევთ:

„ნეგატიური ფიქრები ყველას გვიჩნდება. ეს დამაზიანებელი ხდება მაშინ, როდესაც არის ძალიან ხშირად, ინტენსივობა რომ მაღალი აქვს. ყველა შენთვის მნიშვნელოვანი მოვლენის წინ ერთი და იგივე აზრი ტივტივდება. თქვენს ფიქრებს თუ გადახედავთ, აღმოაჩენთ, რომ მეტ-ნაკლებად ერთი და იგივე მოვლენა იწვევს ამას. ყოველი ახალი პროექტის დაწყების წინ პირველი შეიძლება მოდიოდეს: „არ გამომივა, მე ხომ ამდენი არ შემიძლია, ​მე ამას ვერ შევძლებ, მე ამას ვერ გადავიტან.“ წარმოიდგინეთ, რამდენად გხევთ ეს უკან და რამდენად დამაზიანებელია.”

ირინა ტაბუციძის თქმით, ​ნეგატიური აზრების ძლიერი გავლენა, ბავშვობიდან მოდის და არასწორი აღზრდის შედეგია:

„ხშირად სათავე მაინც არის ხოლმე ბავშვობაში, აღზრდაში. მნიშვნელოვანია, ხშირად გვაქებენ თუ არა, გვაღიარებენ თუ არა, ჩვენს წარმატებას აღნიშნავენ თუ არა. თუ ბავშვობაში ხშირად გვესმის: „ამისგან არაფერი არ გამოვა,“ „ცელქია და ვერ გავაგებინე ვერაფერი,“ მერე რაც მშობლისგან გვესმის, საკუთარ თავს ვეუბნებით იმავეს. გადაჭარბებული ქება სხვა პრობლემას შექმნის, შეიძლება რეალობას ასცდე.“

„ნეგატიურ აზრს, როგორც წესი, ახლავს ემოცია. ის რაღაც ძლიერ ემოციას იწვევს. შეიძლება ეს იყოს შფოთვა, შიში, ბრაზი. თუ ჩვენ ამაზე ვრეაგირებთ, ის არის უკვე დამაზიანებელი. ​ნეგატიური აზრი ხდება დამაზიანებელი მაშინ, როდესაც ჩვენ მასზე რეაგირებას ვახდენთ. შეიძლება, მოვიდეს ფიქრი და წავიდეს, დავთრგუნო ეს ფიქრი. არის სიტუაცია, როდესაც ამას ვერ ვახერხებთ. რეაგირება რას ნიშნავს?! დავიწყებ შფოთვას, რეალურად ვაფუჭებ საქმეს და ვამართლებ შიშს. ამას შეგვიძლია დავარქვათ აკვიატება. ვერ ვაკონტროლებთ ამას, თავისით მოდის და მოდის. რთულ შემთხვევაში სჯობს სპეციალისტს მივმართოთ. რთულია შემთხვევა, როდესაც აღმოაჩენ, რომ აღარც კარიერა გაქვს, აღარც პირადი ცხოვრება, ყოველი სიახლის დროს შენი ნეგატიური აზრები გხევს უკან, არაფერი აღარ გიხარია. ეს ძალიან მძიმე შემთხვევაა უკვე“ - აღნიშნულ საკითხზე ირინა ტაბუციძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილის შოუ“ 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„შენგან არაფერი არ გამოვა“, „რას ჰგავხარ“, „რით ვეღარ გაიგე?!“... - შენიშვნები, რომლებიც ბ...
​ფსიქოთერაპევტი მარინა კაჭარავა ბავშვებთან ურთიერთობის თემაზე საუბრობს. როგორც იგი აღნიშნავს, არ არსებობს ადამიანი, რომელიც არ გაბრაზებულა, თუმცა გააჩნია, როგორ გამოვხატავთ ბრაზს:„ყველაზე მეტად გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის აღზრდით არ ვართ დაკავებული ჩვენ, ამით დაკავებულია ტექნიკა ან სხვა ადამიანი,“- პაატა ამონაშვილი

„როდესაც ბავშვის აღზრდით არ ვართ დაკავებული ჩვენ, ამით დაკავებულია ტექნიკა ან სხვა ადამიანი,“- პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვის აღზრდის უწყვეტობასა და პროცესში მშობლის ჩართულობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ბავშვი იზრდება და ვითარდება დაბადებიდან ყოველწამიერად, დღე-ღამეში 24 საათი, კვირაში 7 დღე. პროცესს არ აქვს შესვენება. არსად არ წერია, რომ განვითარებას აქვს სადილზე შესვენება, დიდებო, დაისვენეთ, ბავშვები არ ვითარდებიან. ასეთი რამ არ არსებობს. ასევე არის აღზრდა. აღზრდაც არ ჩერდება. როგორც კი დედა იტყვის, რომ ამ წუთას მე მაქვს ჩემი საქმეები (გასაგებია, აქვს საქმეები, ოჯახის საქმეებია, გასარეცხია, დასალაგებელია, სადილია მოსამზადებელი), მაშინვე უნდა ვაღიაროთ, რომ ის ერთი საათი, როდესაც ჩვენ საქმეს ვაკეთებთ და ბავშვი დავტოვეთ ეკრანთან, ამ მომენტში ბავშვის აღზრდით დაკავებულები არიან სხვები. ის სხვები არ არიან ჩვენი ბავშვის აღზრდაში დაინტერესებული ჩვენებურად, არიან დაინტერესებული თავისებურად.

ძალიან ხშირად, ბავშვებისგან, რომლებიც ადრეული ასაკიდან რაღაც ფილმების წინაშე არიან მარტონი, ვხედავთ, რომ მულტფილმებისა და თამაშების ხატები ხდება ბავშვების პიროვნების ნაწილი. ისინი იწყებენ ასევე მოქცევას, რაღაც გამოვლინებები აქვთ და გვიკვირს, რატომ აკეთებენ ამას.

რაც უფრო ხანგრძლივად უყურებენ ბავშვები მულტფილმებს, მით ნაკლები მიდრეკილება აქვთ გააკეთონ რამე თავისი ხელით, პასიურობა ჩნდება, ინერტულობა ჩნდება. გაიტანეთ ეს ტელევიზორი! როდესაც საქმე გვაქვს, დედამთილს დავუძახოთ, დედას დავუძახოთ. გავიაზროთ, რომ ან ჩვენ ვართ დაკავებული აღზრდით, ან რაღაც შინაარსია დაკავებული ბავშვის აღზრდით, რომელიც ჩვენ ჩავურთეთ, იმიტომ, რომ არ გვცალია,“- აღნიშნა პაატა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“ 

წაიკითხეთ სრულად