Baby Bag

„ჩემს შვილებს რომ საჭმელი აქვს და სხვისი შვილი რომ მშიერია, ეს რომ მტკივა და ვერ ვისვენებ, ეს არის ადამიანობა,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„ჩემს შვილებს რომ საჭმელი აქვს და სხვისი შვილი რომ მშიერია, ეს რომ მტკივა და ვერ ვისვენებ, ეს არის ადამიანობა,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ადამიანებში შურისა და სხვისი სიხარულის გაზიარების სირთულეებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ შური სიხარულს ახლავს თან, ტკივილს კი - არა:

„ტკივილს, განსაცდელს შური თან არ ახლავს. შენ არ შეგშურდება, რომ ვიღაცას შვილი გარდაეცვალა, შენ არ შეგშურდება, რომ იმის შვილს ახლა ძალიან მძიმე დაავადება აქვს. მისმა შვილმა რომ ოქსოფრდში ჩააბარა და​ შენი შვილი უმაღლესში ვერ აბარებს, შეიძლება ამან შენში ძალიან დიდი შური შემოიტანოს, მიუხედავად იმისა, რომ ის შენი ძალიან ახლობელია. შეიძლება გეწყინოს, კი არ გაგიხარდეს ის, რომ აი, ჩემმა შვილმა ვერ ჩააბარა, მაგრამ ჩემი მეგობრის შვილმა ჩააბარა. ნახე, იმან რამდენი იშრომა და მე ძალიან გავიხარე ამით. როგორც ჩემი შვილის წარმატებით გავიხარებდი, ისე სხვისი შვილის წარმატებითაც გავიხარებ. ეს არის ნამდვილი ქრისტიანობა, როდესაც შენ ხარობ სხვისი სიხარულით.“

მამა შალვა კეკელიას თქმით, იმ ადამიანის სული, რომელსაც სხვისი სიხარული არ ახარებს, მძიმე მდგომარეობაშია:

„მე რომ გული მისკდება იმაზე, მე რომ შვილი არ მყავს, იმას რატომ ჰყავს შვილი, წარმოიდგინეთ რა მდგომარეობაში ადამიანის სული. როგორი სული უნდა გქონდეს ადამიანს, რომ შენ სხვისი სიხარული არ გიხაროდეს. რაც უფრო მეტი წარმატებული, მდიდარი, პროფესიონალი ადამიანი იქნება ამ ქვეყანაში, ეს ქვეყანა მით უფრო წინ წავა. რაც უფრო მეტი გაჭირვებული, გაუბედურებული იქნება ამ ქვეყანაში, ეს ხომ ყველას ტკივილი და ტრაგედიაა.“

„შენ ის კი არ უნდა გტკიოდეს, ვიღაცას რომ აქვს, შენ უნდა გტკიოდეს ის, რომ ვიღაცას არ აქვს. ვიღაც რომ სიბნელეშია, მე რომ შუქი მაქვს, ეს რომ მეტკინება, ეს არის ადამიანობა. ის კი არ იქნება ტკივილი, სხვას რომ შუქი აქვს და მე არა, ეს რომ მტკენს გულს. ​ჩემს შვილებს რომ საჭმელი აქვს და სხვისი შვილი რომ მშიერია, ეს რომ მტკივა და ვერ ვისვენებ, ეს არის ადამიანობა. როდესაც მე სხვისი სიხარულით გახარება შემიძლია, ამაზე ძვირფასი არაფერი არ არის. სიხარულს ყოველთვის შური ახლავს თან. ეშმაკი არის შურიანი. ღმერთი არის გამცემი, ღმერთს ყველასთვის ყველაფერი უნდა,“ - აღნიშნა დეკანოზმა შალვა კეკელიამ.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„თქვენი შვილებისთვის როცა ილოცებთ, ერთი რამე სთხოვეთ ღმერთს...“ - დეკანოზ შალვა კეკელიას რ...
​დეკანოზმა შალვა კეკელიამ მშობლების მიერ შვილებთან ურთიერთობისას დაშვებულ შეცდომებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ხშირად მშობლები შვილებს უყურებენ, როგორც პატარებს, რომლებსაც ყველაფერი ეშლებათ:„​მშობლები შვილ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად