Baby Bag

„შრომა სანამ სირცხვილი იქნება, მანამდე რა უნდა გვეშველოს?!“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„შრომა სანამ სირცხვილი იქნება, მანამდე რა უნდა გვეშველოს?!“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ შვილების ღირებულებებზე დაყრდნობით აღზრდის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მშობლებსა და შვილებს სადა ურთიერთობები უნდა ჰქონდეთ:

​ღირებულებები არის ყველაზე მნიშვნელოვანი, რითიც გაზრდი ადამიანს. გქონდეთ ჩვეულებრივი, სადა ურთიერთობები: დღეს გვაქვს, ხვალ არ გვაქვს, დღეს ეს გვაქვს საჭმელი, ხვალ ის გვაქვს. არ არის მნიშვნელოვანი, რა ბრენდის ფეხსაცმელს ჩააცმევ ბავშვს, თან მაშინ, როდესაც არ გაქვს ამის საშუალება. მერე ამადლი შვილს: „მე შენი გულისთვის ვალები ავიღე.“ ვინ გთხოვა ეს? არავის არ უთხოვია. ბავშვმა საერთოდ არ იცის ფასი, შენ თუ არ დაუფიქსირე. იმისთვის ხის სათამაშო და ნებისმიერი პლასტმასის სათამაშო ერთია. როგორ მისცემ, ამას აქვს მნიშვნელობა.“

მარინა კაჭარავას თქმით, შვილი მშობლის შემოქმედებაა და მშობელს ყველა თავისი შეცდომა წინ დახვდება:

„ჩვენივე შემოქმედებაა ჩვენი შვილები. ​ყველა ჩემი შეცდომა ცხვირწინ დამხვდა და ცხვირში მომხვდა. ეს არის სიჯანსაღე: ვიცხოვრო სადად, მშვიდად, დღევანდელ რეალობასთან შესაბამისობაში, არა რაღაც ილუზიებში, ზღაპრებში, თეატრალურ დადგმებსა და ტყუილებში. ტყუილში გაზრდილი ადამიანი რეალობაში რომ გადის, რამდენი პრობლემა აქვს მას?! არ სჭირდება ბავშვს იმაზე მეტი, ვიდრე სჭირდება. სულ უნდა ჰქონდეს მას რაღაც წინ, რისკენაც უნდა ისწრაფვოდეს. ყველაფერი რომ უკვე აქვს ბავშვს, მერე რა აკეთოს იმან?!“

„ოფიციანტობა არ უნდა, ბენზინს არ ჩაასხამს, მარტო უნდათ, რომ დირექტორები იყვნენ. ეს საიდან მოდის? ​სახლში არის ის მეფე, დირექტორი, დედოფალი და შესაბამისად, გარეთაც ეს უნდა. საზღვარგარეთ რომ მიდიან, იქ მუშაობენ, იმიტომ, რომ იქ ნაცნობები ვერ ხედავენ. თითქოს რცხვენია ადამიანს შრომის. შრომა სანამ სირცხვილი იქნება, მანამდე რა უნდა გვეშველოს?!“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო ფორტუნა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

ძვირადღირებული საჩუქრების ინტენსიურად ჩუქების შემთხვევაში, არსებობს მუდმივ მოთხოვნილებაში...
სკოლის დამთავრების ან გამოცდების ჩაბარების შემდეგ ძვირადღირებული ნივთების ჩუქებით, ვუკარგავთ თუ არა მოტივაციას შვილებს, თვითონ მიაღწიონ მიზანს, ხომ არ წარმოადგენს ეს დამოუკიდებლობის შეზღუდვას? -...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად