„მთელ ქვეყანას ვეტყოდი, რომ რაც მე დამემართა, შეიძლება ყველას დაემართოს, თუ ყურადღებით არ იქნებიან,“- რამაზ დავლაძე

​ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ჟესტების ენის ამოცნობის წესებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ყალბი და ნამდვილი ღიმილის ერთმანეთისგან გარჩევა შესაძლებელია:

„რით გასხვავდება სერვისული ღიმილი ნამდვილი ღიმილისგან? თუ თვალები არ მონაწილეობს და მარტო ღიმილია, ეს ღიმილიც არ არის, ეს არის დაკრეჭვა. ღიმილის დავალება ადამიანისთვის არ შეიძლება. ღიმილი არის შინაგანი მდგომარეობის გარეგანი გამოხატვა. ეს იგივეა, ადამიანს დაავალო, რომ ცრემლი გადმოაგდოს. ღიმილი არის ის, რაც შიგნიდან უნდა მოდიოდეს.

თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება. ვიღაცის დანახვის შემთხვევაში, თუ გაგიხარდა ვიღაცის დანახვა, წარბები ზემოთ მიდის. გაითვალისწინეთ ბოტოქსის ამბები, იმიტომ, რომ ვისაც ბოტოქსი აქვს, ის ვერ ასწევს წარბებს. ლაპარაკის დროს კეთილგანწყობის გამოხატვა სხვაგვარადაც შეიძლება. რადგან მას არ სჭირდება თქვენი კონტროლი, თვალებს ჭუტავს. თუ მას თვალები მოშტერებული აქვს და ისე იღიმება, ის ცდილობს თქვენს კონტროლს. ხელისგულის ჩვენებაც ღიაობას ნიშნავს.

ადამიანი იტყუება თუ არა, ეს ინდიკატორები რომ გაარჩიოთ, ამ ადამიანთან მინიმუმ 20 წუთი მაინც უნდა ილაპარაკოთ თემაზე, სადაც მას ტყუილი არ დასჭირდება. ერთ საათში ჩანს მისი ბუნებრივი ჩვევები. ჩვევები უნდა ამოყაროთ და როგორც ინდიკატორი არ გაითვალისწინოთ. თუ მე თავზე ხელს ვიდებ და ისე გელაპარაკებით და ეს ჟესტი საუბარს არ სჭირდება, ამასთან ეს ჩვევა თუ არ მაქვს, ეს ნიშნავს, რომ ვიტყუები. თუ ამ მოძრაობას ყოველთვის ვაკეთებ და ასეთი ჩვევა მაქვს, ეს არ არის ტყუილის ინდიკატორი. მინიმუმ 20 წუთია საჭირო ამ ჩვევების დასანახად. თუ ჩვევა ვლინდება, ის უნდა გამოვრიცხო, როგორც სიცრუის ინდიკატორი,“- მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“