Baby Bag

„ჩემი შვილი რომ დავკრძალეთ, იმ დღეს წავედი, ნათლობა ჩავატარე... მათ არც კი ვაგრძნობინე, რომ რამდენიმე საათის დაკრძალული მყავდა საკუთარი შვილი,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

„ჩემი შვილი რომ დავკრძალეთ, იმ დღეს წავედი, ნათლობა ჩავატარე... მათ არც კი ვაგრძნობინე, რომ რამდენიმე საათის დაკრძალული მყავდა საკუთარი შვილი,“ - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ შვილის გარდაცვალების შესახებ ისაუბრა და ის მძიმე წუთები გაიხსენა, რომელიც იოანეს გარდაცვალებისას მისმა ოჯახმა გამოიარა:

„ჩემმა შვილმა მხოლოდ რამდენიმე საათი იცხოვრა დედამიწაზე და მერე ღმერთმა ჩაიბარა მისი სული. სამი შვილი მყავს დედამიწაზე და ერთი მყავს ღმერთთან. მათ შორის მე ვერანაირ განსხვავებას ვერ ვხედავ. ჩემსა და იოანეს შორის არასოდეს ურთიერთობა არ შეწყვეტილა. იოანე ჩვენი ოჯახისთვის არის მფარველი ანგელოზი. მან ჩემი ცხოვრება ძალიან შეცვალა. ძალიან მძიმე დღეები გადავიტანეთ.“

მამა შალვა კეკელიას თქმით, იოანეს დაბადების შემდეგ მისი მეუღლეც ძალიან დამძიმდა:

„მეუღლეც ძალიან დამიმძიმდა. მეოთხე საკეისრო კვეთა იყო, დაეწყო სისხლდენა, სამი ლიტრა სისხლი დაკარგა, სიკვდილის პირად დაგვიდგა. ისიც ძლივს გადავარჩინეთ. მთელი ყურადღება მეუღლეზე იყო გადატანილი და ისე მყავდა ბავშვის ცხედარი დატოვებული, ეს მომენტი ძალიან მტკივა. მეუღლესთან ღუდუშაურში როდესაც მივდიოდი, ვიღაცები მოდიოდნენ, ვიღაცას შვილი შეეძინა, ვუღიმოდი, ვულოცავდი. არ იცოდა ჩემი ტკივილის შესახებ არავინ. იონე რომ დავკრძალეთ, იმ დღეს წავედი, ნათლობა ჩავატარე. შეპირებული ვიყავი. მათ არც კი ვაგრძნობინე, რომ რამდენიმე საათის დაკრძალული მყავდა საკუთარი შვილი. მეუღლე რეანიმაციაში მყავდა და უმძიმეს მდგომარეობაში იყო. არ ვიცოდი, გადარჩებოდა თუ არ გადარჩებოდა.“

„ჩვენ გვავიწყდება, რომ არსებობს მარადიული ცხოვრება. ეს ბევრმა ადამიანმა არ იცის. ყველას ცხოვრებაში აუცილებლად დადგება გარდაცვალების დღე და სული წარდგება ღვთის წინაშე. ჩემს შვილთან არასდროს მისაუბრია ცხოვრებაში და ყველაზე კარგად მას ვიცნობ. ყველაზე დიდი პრობლემა როდესაც მქონია ცხოვრებაში, სადაც მივდივარ, არის იოანეს საფლავი, მასთან მივდივარ. მას ვუსვამ კითხვებს და იქიდან წამოსულს ყოველთვის მაქვს სწორი პასუხები. ახლა იოანე იქნებოდა ხუთი წლის. ძალიან ლამაზი იყო, ღვთაებრივი სილამაზე ჰქონდა. მისი გარეგნობა თვალებში მიდგას, მაგრამ ყველაზე მეტად მის სულთან მაქვს ურთიერთობა,“ - აღნიშნულ საკითხზე მამა შალვამ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „სიკეთე მარტივია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სიკეთე მარტივია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ვეცადოთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ბაღში ატირებული,“- ფსიქოლოგ ნინო ბუაძის რჩევები ბავშვის საბავშვო ბაღთან ადაპტაციისთვის

ფსიქოლოგმა ნინო ბუაძემ მშობლებს ის წესები გააცნო, რომელიც საბავშვო ბაღში მიყვანისას ბავშვს ბაღთან ადაპტაციაში დაეხმარება:

„როდესაც ბავშვი მიგვყავს საბავშვო ბაღში, მნიშვნელოვანია, გვქონდეს ინფორმაცია, რა მოცემულობაა ეს ბაღი. უკეთესია, თუ ბავშვს მანამდე ექნება შესაძლებლობა დაათვალიეროს სივრცე და გარემო, გაიცნოს პედაგოგი. ბავშვს მანამდე ვუზიარებ ზღაპრებს. მაგალითად, „ტოპო-ტიპი ბაღში მიდის.“ ეს ძალიან კარგი გამოცდილებაა. კონკრეტული კითხვები და შიშები, რომელიც ამ გმირს აქვს, ბავშვსაც იგივე კითხვები უჩნდება და ამისთვის განწყობა იქმნება.

მნიშვნელოვანია ასევე წინა შვილის გამოცდილება, თუ გვყავს. სხვა შემთხვევაში მშობელმა უთხრას, თვითონ რისი ეშინოდა, მერე იქ რა დახვდა, როგორ იქცევიან ბავშვები, რომ ყველა ერთნაირი არ არის. მნიშვნელოვანია, რომ ინფორმაცია, რომელსაც ბავშვს ვუზიარებთ, ახლოს იყოს იმ რეალობასთან, რომელის მას ბაღში ხვდება. რასაც ბავშვს ვეუბნებით. ის უნდა შევუსრულოთ. მაგალითად, ვეუბნებით, რომ ახლა უნდა წავიდე, ამ აქტივობების შემდგომ მე შენთან დავბრუნდები.

„მალე მოვალ, ორ საათში მოვალ,“- ეს ბავშვს არ ესმის. აქტივობებს ვეუბნებით: „დილას რომ იქნება საუზმე, ზღაპარს რომ წაიკითხავთ, ეზოში რომ ჩახვალ და მერე კიდევ სადილი რომ გექნება, ამ სადილის მერე მოვალ.“ ასე უფრო აღქმადია ბავშვისთვის, როდის მოვა მშობელი. ადაპტაციისთვის პირველ ეტაპზე ბავშვი ბაღში რჩება 1 საათი, 2 საათი და მერე ნელ-ნელა უნდა გაიზარდოს დრო. მნიშვნელოვანია, რომ პირველ ეტაპზე მშობელი შეჰყვეს ჯგუფში ბავშვს, რათა შეიქმნას განცდა, რომ ეს არის ის უსაფრთხო გარემო, სადაც მშობელიც არის ჩემთან ერთად.

შეცდომაა მუქარა, რომ ახლა ამას თუ არ გააკეთებ, წაგიყვან ბაღში, ახლა დავურეკავ შენს მასწავლებელს და ვეტყვი, როგორ იქცევი. აქ უკვე ავტომატურად შემოდის, რომ ბაღი არის სადამსჯელო გარემო. სეპარაცია ძალიან მტკივნეულია ბავშვისთვის. როდესაც ტირის და ხანგრძლივად ტირის, ხშირ შემთხვევაში არის დამოკიდებულება „იტირებს და გაუვლის.“ ძალიან ვცდილობთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ატირებული. ყველანაირად ვეცადოთ, რომ მისთვის გასაგებ ენაზე ავუხსნათ, რა გარემოშია, რატომ გავდივარ, რომ აუცილებლად მოვალ. არიან ბავშვები, რომლებიც ხშირად კითხულობენ: „დედა ხომ მოვა?“ მნიშვნელოვანია, ორივე მხარე ზრუნავდეს იმაზე, რომ ბავშვისთვის რაც შეიძლება მარტივი გახადოს გადასვლის პროცესი ერთი საფეხურიდან მეორეზე,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბუაძემ საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ტელესკოლა“ 

წაიკითხეთ სრულად