Baby Bag

რატომ უნდა მივიღოთ სანტეს ულაქტოზო რძე?

რატომ უნდა მივიღოთ სანტეს ულაქტოზო რძე?

რძე რომ შეუცვლელი პროდუქტია, როგორც ბავშვთა, ისე მოზარდთა კვებაში, ამაზე დიდი ხანია თანხმდებიან მეცნიერები და ექიმები, მაგრამ... არსებობს ფაქტორები, რომლებიც მსოფლიო მოსახლეობის არც თუ ისე პატარა ნაწილს აწუხებს და რასაც საბოლოოდ კვების რაციონიდან რძის და რძის შემცველი პროდუქტების ამოღებამდე მივყავართ.

არის თუ არა ეს გზა სწორი და რა შეცდომებს ვუშვებთ რაციონიდან რძის ამოღებით?

ყურყური, მუცლის შებერილობა, დისკომფორტი - ეს ის ხშირი ნიშნებია, რომლებიც მოზრდილი პოპულაციის ნახევარზე მეტს რძის მიღების შემთხვევაში უვითარდება და ამას ლაქტოზის აუტანლობას უკავშირებენ.

რა არის ლაქტოზა ან რა მოვლენაა ლაქტოზის აუტანლობა?

აღმოჩნდა, რომ: ლაქტოზა რძის შაქარია, იგი შედის როგორც ნატურალური რძის შემადგენლობაში, ისე რძის პროდუქტებში. თუმცა რძისგან განსხვავებით, რძის პროდუქტებში ლაქტოზა გაცილებით მცირე რაოდენობით გვხვდება.

ლაქტოზის აუტანლობა მოზრდილ ადამიანთა უმეტესობისათვის ფიზიოლოგიური მოვლენაა. სწორედ ამიტომ ქართულ ბაზარზე უკვე არსებობს პირველი ქართული ნატურალური ულაქტოზო რძე სანტესგან. აქამდე მწირად, მაგრამ მაინც გვხვდებოდა დახლებზე უცხოური წარმოების ულაქტოზო რძე. რატომ გახდა აუცილებელი ულაქტოზო რძის საქართველოში წარმოება და რა კვებითი ღირებულებების მატარებელია აღნიშნული პროდუქტი, ამის შესახებ რძის მწარმოებელი კომპანია „სანტე ჯი-ემ-თი პროდუქტების“ წარმოების ხარისხის მენეჯერს ლაშა მანძულაშვილს ვესაუბრეთ:

- ბატონო ლაშა, რატომ გახდა აუცილებელი ულაქტოზო რძის წარმოება საქართველოში?

- ჩვენი კომპანია, როგორც მომხმარებელზე ორიენტირებული წარმოება, მუდმივი მონიტორინგის საფუძველზე მუდმივად სთავაზობს მომხმარებელს ინოვაციურ პროდუქციას. მსოფლიოში საშუალოდ ყოველი მეხუთე ბავშვი ლაქტოზის აუტანლობით იბადება. ლაქტოზის აუტანლობა ძალიან გავრცელებული პრობლემაა ჩვენი პოპულაციისთვისაც. აღმოჩნდა, რომ ეს პრობლემა ხშირია არა მარტო მოზრდილებში, არამედ ბავშვთა ასაკშიც. გარკვეული კვლევების საფუძველზე, მივედით გადაწყვეტილებამდე, ქართველი მომხმარებლისათვის შეგვეთავაზებინა ადგილობრივი ულაქტოზო რძე. ეს სიახლეა არა მარტო საქართველოსთვის, არამედ ამიერკავკასიის ქვეყნებისთვისაც. მოგეხსენებათ, ულაქტოზო რძის წარმოება ყველა ქვეყანაში არ ხდება, თუმცა მსოფლიო მოსახლეობის დიდ ნაწილს სწორედ ლაქტოზის აუტანლობა აწუხებს. გრძელვადიანი უცხოური ულაქტოზო რძის ნაცვლად ჩვენ უკვე გვაქვს ადგილობრივი, ახალი პროდუქტი - რძე „მსუბუქი დღე“, რომელიც არ შეიცავს ლაქტოზას. მოგეხსენებათ, რამდენად მნიშვნელოვანია ბავშვთა კვებაში ენდემური პროდუქტის მოხმარება, მით უმეტეს, თუ ეს პროდუქტი ყველა კვებით ღირებულებას აკმაყოფილებს.

- ბატონო ლაშა, რითი განსხვავდება ულაქტოზო რძე და მისი კვებითი ღირებულება ჩვეულებრივი რძისაგან?

- ლაქტოზის გაუვნებელყოფა რძეში ხდება სპეციალური ტექნოლოგიის წყალობით. რაც საშუალებას გვაძლევს ერთდროულად გავანთავისუფლოთ რძე ლაქტოზისაგან ისე, რომ რძემ შეინარჩუნოს ყველა კვებითი ღირებულება. ულაქტოზო რძე ინარჩუნებს ყველა იმ ნივთიერებას, რომელიც აუცილებელია მიკროელემენტების დღიური ნორმის შესავსებად. თამამად შეიძლია ვთქვათ, რომ სანტეს ულაქტოზო რძის წყალობით შეგვიძლია ლაქტოზის აუტანლობასთან დაკავშირებულ ყველა პრობლემას ისე ვებრძლოთ, რომ ამავდროულად ყოველდღიურად მივიღოთ სრულფასოვანი რძე. ულაქტოზო რძე ჩვეულებრივისაგან განსხვავებით ოდნავ მოტკბო გემოთი გამოირჩევა, რაც ხშირად უფრო მოსწონთ კიდეც როგორც პატარებს, ისე მოზრდილებს.

- კონტროლის რა მექანიზმს გადის ულაქტოზო რძე დახლებამდე?

- ყველაზე მნიშვნელოვანი მაინც ისაა, რომ წარმოების პროცესს „ადამიანის ხელი არ ეხება“. პროცესი მთლიანად სპეციალიზებული დანადგარების მეშვეობით კონტროლდება. როგორც წარმოების, ისე შეფუთვის მექანიზმი საშუალებას იძლევა დახლებზე მივიღოთ 100%-ით სუფთა და ამავდროულად სასარგებლო პროდუქტი.

სტანდარტულად, როგორც სანტეს ყველა პროდუქტი, მათ შორის ულაქტოზო რძეც, გადის ხარისხის მკაცრ კონტროლს, რაც გულისხმობს მიკრობიოლოგიურ და ფიზიკო-ქიმიურ ანალიზს. ყოველი პარტია მოწმდება ლაქტოზის შემცველობაზეც. მინდა დარწმუნებული იყოს სანტეს მომხმარებელი, რომ წარმოებიდან დახლებზე პროდუქცია მთელი რიგი კვლევების შემდეგ ხვდება.

წარმოების ხარისხის მენეჯერი:

ლაშა მანძულაშვილი

შეიძლება დაინტერესდეთ

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?

ბავშვები სიარულის სწავლისას ფეხის წვერებზე ხშირად დადიან. მოგვიანებით, როდესაც ისინი დამოუკიდებლად გადაადგილებას ახერხებენ, მიწაზე ტერფს სრულად დგამენ და თავისუფლად მოძრაობენ. მცირეწლოვანი ბავშვების უდიდესი ნაწილი იატაკზე ფეხის სრულფასოვნად დადგმას 3 წლის ასაკიდან იწყებს. მანამდე ისინი გადაადგილებისას ტერფს მთლიანად არ იყენებენ. თუ ბავშვი სამი წლის ხდება, მაგრამ ის მაინც ვერ ახერხებს სრულფასოვნად სიარულს და ტერფის მიწაზე დადგმას, მშობელმა დახმარებისთვის პედიატრს უნდა მიმართოს.

თითის წვერებზე სიარული, შესაძლოა, სხვადასხვა მიზეზით იყოს გამოწვეული. ერთ-ერთია ნევროლოგიური დაზიანებები, მაგ. ცერებრული დამბლა ან კუნთოვანი დისტროფია, რომელიც გენის მუტაციის შედეგად ვითარდება. როდესაც ბავშვს მსგავსი ტიპის დარღვევები აქვს, ის ვერ ახერხებს, რომ ტერფი გადაადგილებისთვის გამოიყენოს, რის გამოც იძულებულია თითის წვერებს დაებჯინოს და ისე იმოძრაოს.

ფეხის წვერებზე სიარულს ხშირად ორთოპედიული დეფექტებიც იწვევს, მაგ. ტერფის დეფორმაცია ან კალკანუსის აპოფიზიტი. ფეხის არეში სტრუქტურული ცვლილებები ბავშვს ხელს უშლის, რომ ფეხი მიწაზე ბოლომდე დადგას, რადგან ეს მისთვის ძალიან მტკივნეულია.

ზოგიერთი ბავშვი, რომელსაც ფიზიოლოგიურად შეუძლია ფეხი იატაკს ბოლომდე დააბჯინოს, ამჯობინებს, რომ თითის წვერებზე იაროს. როგორც წესი, ასეთ ბავშვებს სხვადასხვა ქცევითი თავისებურებაც ახასიათებთ. შესაძლოა, ისინი რიტუალურ ქცევას ხშირად ახორციელებდნენ ან გამოწვევებთან გამკლავებას უფრთხოდნენ. ასეთ შემთხვევაში, შესაძლოა, თითის წვერებზე სიარული აუტიზმის ან განვითარების დარღვევის მანიშნებელიც იყოს.

ხშირად ჯანმრთელი ბავშვებიც, რომლებსაც სამედიცინო ჩვენება არ აქვთ, ფეხის წვერებზე დადიან. ეს ჩვევაა და არა დაავადება. როდესაც ექიმი თითის წვერებზე სიარულის გამომწვევ ყველა შესაძლო სამედიცინო პრობლემას გამორიცხავს, ის აუცილებლად გეტყვით, რომ ბავშვს ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე სიარული. ზოგიერთი კვლევით დგინდება, რომ ბავშვები სიარულის მსგავს ჩვევას მემკვიდრეობითაც იძენენ. აღმოჩნდა, რომ იმ ჯანმრთელი ბავშვების მშობლების დიდი ნაწილი, რომლებსაც თითის წვერებით გადაადგილება მოსწონთ, მცირეწლოვან ასაკში თავადაც ფეხის წვერებზე დადიოდა.

ჯანმრთელი ბავშვების 5-12 %-ს ფეხის წვერებზე სიარული ახასიათებს, თუმცა მედიკოსები გადაადგილების თავისებურების მიზეზის დადგენას დღემდე ვერ ახერხებენ. შესაძლოა, მიზეზი გენეტიკური იყოს. რამდენიმე კვლევით ასევე დადგინდა, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ფეხის ტერფის იატაკზე დადგმა უჭირთ, მეტყველების პრობლემებიც აქვთ, მათ მოტორული და სენსორული უნარების განვითარებაც უძნელდებათ.

ბავშვებს, რომლებსაც ჩვევაში აქვთ ფეხის წვერებზე სიარული წვივის კუნთები ეჭიმებათ. მათ დროსთან ერთად უფრო უჭირთ ქუსლის მიწაზე დადგმა და სპორტული აქტივობებით დაკავებისას ფიზიკურ ტკივილს განიცდიან.

ბავშვის იდიოპათიური სიარული, როდესაც მას ჩვევაში აქვს ფეხის წვერებზე დგომა, კონკრეტული საშუალებებით არ იკურნება. ამ შემთხვევაში საუკეთესო მკურნალი დროა. ბავშვი დროსთან ერთად დამძიმდება, მისი სხეულის მასა მოიმატებს, რის გამოც მას გაუჭირდება გადაადგილების ჩვეული სტილის ერთგულება.

ბავშვს ხშირად შეახსენეთ, რომ ტერფი სრულად დადგას იატაკზე, მას გაწელვის ვარჯიშები შეასრულებინეთ, ეცადეთ, შვილს შედარებით მძიმე ფეხსაცმელი ჩააცვათ, კარგია, თუ პატარას ორთოპედიული ფეხსაცმლით ატარებთ. როდესაც ბავშვს წვივის კუნთები მეტისმეტად ეძაბება და მას გადაადგილება უჭირს, შესაძლოა, ქირურგიული ჩარევა გახდეს საჭირო. არსებობს შემთხვევები, როდესაც ბავშვები ქირურგიული ჩარევის შემდეგ 13 წლის მანძილზე აგრძელებდნენ ფეხის წვერებზე სიარულს.

ფეხის წვერებზე მოსიარულე ბავშვების მშობლებისთვის მკურნალობის მეთოდებთან დაკავშირებით რჩევის მიცემა ექიმებსაც უჭირთ. მთავარია, რომ სამ წლამდე ასაკის ბავშვი, რომელიც თითის წვერებზე დადის, პროფესიონალს დროულად აჩვენოთ, რათა მკურნალობა და დახმარება დაგვიანებული არ აღმოჩნდეს.

მომზადებულია ​theconversation.com- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

წაიკითხეთ სრულად