Baby Bag

„ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება,“- ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

„ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება,“- ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ კვების დროს წყლის სწორად მიღების წესებზე ისაუბრა:

„ჭამის დროს წყლის მიღება შეიძლება, მაგრამ გააჩნია როგორ და გააჩნია ვისთვის. უნდა შევთანხმდეთ, რომ ადამიანები ვართ განსაკუთრებულები და ჩვენს განსხვავებულობას აქვს ხიბლი. ჩვენ კვების ჩვევაც განსხვავებული გვაქვს და საკვების მიღების წესიც განსხვავებული გვაქვს, წყალიც განსხვავებულად გვჭირდება.

კვებამდე 15-20 წუთით ადრე წყლის მიღება არის კარგი არჩევანი. როდესაც ვლაპარაკობთ კვების მოწესრიგებაზე, ეს არის სიგნალი ორგანიზმისა და საჭმლის მომნელებელი სისტემისთვის, რომ „მე მოვდივარ.“ ეს არის შემზადება ყველანაირი თვალსაზრისით. კუჭის სავსეობის ეფექტი არის 15-20 წუთი. მერე ეს წყალი შეიწოვება და ეს ეფექტი დამთავრებულია.

როდესაც ვლაპარაკობთ საკვებთან დაკავშირებით, მივირთმევ საკვებს და მწყურია, ყოველ ლუკმას როდესაც აყოლებენ წყალს, ეს არის სპეციალური წვრთნა კუჭის ტევადობის გასაზრდელად. ბურგერების კონკურსი რომ არის, წინასწარ ასე ემზადებიან, რომ გაზარდონ კუჭი. ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჭამის პროცესში მე არ დავლიო წყალი. მე დავასრულე კვება, ბოლო ლუკმა მივირთვი და დავაყოლე წყალი, აქაც არის გამონაკლისები. არიან ადამიანები, რომლებმაც არ შეიძლება ასეთი გადაწყვეტილება მიიღონ, მაგალითად, ვისაც აქვს რეფლუქსი,“- მოცემულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“


შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად