Baby Bag

„ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება,“- ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

„ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება,“- ნუტრიციოლოგი მარი მალაზონია

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ კვების დროს წყლის სწორად მიღების წესებზე ისაუბრა:

„ჭამის დროს წყლის მიღება შეიძლება, მაგრამ გააჩნია როგორ და გააჩნია ვისთვის. უნდა შევთანხმდეთ, რომ ადამიანები ვართ განსაკუთრებულები და ჩვენს განსხვავებულობას აქვს ხიბლი. ჩვენ კვების ჩვევაც განსხვავებული გვაქვს და საკვების მიღების წესიც განსხვავებული გვაქვს, წყალიც განსხვავებულად გვჭირდება.

კვებამდე 15-20 წუთით ადრე წყლის მიღება არის კარგი არჩევანი. როდესაც ვლაპარაკობთ კვების მოწესრიგებაზე, ეს არის სიგნალი ორგანიზმისა და საჭმლის მომნელებელი სისტემისთვის, რომ „მე მოვდივარ.“ ეს არის შემზადება ყველანაირი თვალსაზრისით. კუჭის სავსეობის ეფექტი არის 15-20 წუთი. მერე ეს წყალი შეიწოვება და ეს ეფექტი დამთავრებულია.

როდესაც ვლაპარაკობთ საკვებთან დაკავშირებით, მივირთმევ საკვებს და მწყურია, ყოველ ლუკმას როდესაც აყოლებენ წყალს, ეს არის სპეციალური წვრთნა კუჭის ტევადობის გასაზრდელად. ბურგერების კონკურსი რომ არის, წინასწარ ასე ემზადებიან, რომ გაზარდონ კუჭი. ყოველ ლუკმაზე დიდი რაოდენობით წყლის დაყოლება არ არის სწორი გადაწყვეტილება, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჭამის პროცესში მე არ დავლიო წყალი. მე დავასრულე კვება, ბოლო ლუკმა მივირთვი და დავაყოლე წყალი, აქაც არის გამონაკლისები. არიან ადამიანები, რომლებმაც არ შეიძლება ასეთი გადაწყვეტილება მიიღონ, მაგალითად, ვისაც აქვს რეფლუქსი,“- მოცემულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“


შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს,“ - ნინო ელბაქიძე დედის ჩვილთან ურთიერთობის სწორ მიდგომებზე

„როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს,“ - ნინო ელბაქიძე დედის ჩვილთან ურთიერთობის სწორ მიდგომებზე

ფსიქოლოგმა ნინო ელბაქიძემ დედასა და შვილს შორის ბავშვის ცხოვრების პირველ წლებში არსებული ურთიერთობების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„დედა-შვილის ურთიერთობაში პირველ სამ წელს ფუნდამენტური მნიშვნელობა აქვს. ფსიქოანალიტიკოსები ამაში დაგვეთანხმებიან. ფსიქოანალიზი ამბობს, რომ დედა და ჩვილი სამ წლამდე ერთნი არიან. ​ბავშვი ასე აღიქვამს, რომ დედ​ა და ის ერთნი არიან.“

ნინო ელბაქიძის თქმით, სამი წლიდან ბავშვი ნელ-ნელა აცნობიერებს, რომ ის და დედა დამოუკიდებელი პიროვნებები არიან:

„სამი წლიდან ხდება გამოყოფა, რომ მე ცალკე ვარსებობ და დედა ცალკეა. როდესაც მე მინდა, რომ ბავშვს ვასწავლო საკუთარ ემოციებთან შეხვედრა, საკუთარ ემოციურ ნაწილთან კომუნიკაცია, მნიშვნელოვანია, რომ დასაწყისიდანვე ავირეკლო ემოციები. დედას თავად სჭირდება ემპათიის უნარი, რომ სწორად ამოიცნოს, რას გრძნობს ჩვილი ბავშვი და უპასუხოს იმავე ემოციით.“

​როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს. ამ პერიოდში სწორედ არავერბალური გაცვლა ხდება ინფორმაციის დედასა და შვილს შორის. მე თავიდანვე ვსწავლობ კომუნიკაციას ჩემს თავთან. თუ ვიცი მე სად ვარ, მარტივად შემიძლია გავარჩიო მე სად ვარ და სხვა სად არის. ჩვილობის ასაკში სწორედ დედა მეხმარება ჩემს ემოციებთან კომუნიკაციაში. როდესაც სხვა ადამიანში ვხედავ ჩემნაირ ემოციას, შეიძლება ამან კათარზისი გამოიწვიოს,“ - აღნიშნა ნინო ელბაქიძემ.

წყარო: „აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად