Baby Bag

,,მას­წავ­ლებ­ლე­ბის იმ ნა­წი­ლის­თ­ვის, რო­მე­ლიც მო­ითხოვს, რომ გა­უქ­მ­დეს აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბით მოხ­დეს, კი­დევ ერ­თხელ გან­ვ­მარ­ტავ''

,,მას­წავ­ლებ­ლე­ბის იმ ნა­წი­ლის­თ­ვის, რო­მე­ლიც მო­ითხოვს, რომ გა­უქ­მ­დეს აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბით მოხ­დეს, კი­დევ ერ­თხელ გან­ვ­მარ­ტავ''

მას­წავ­ლე­ბელ­თა ნა­წი­ლი მი­იჩ­ნევს, რომ კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა შე­საძ­ლე­ბე­ლია მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბით - აღნიშნულ საკითხზე კომენტარი მასწავლებლის სახლის დირექტორის მოადგილე მანანა რატიანმა ​,,ახალ განათლებასთან'' მიცემულ ინტერვიუში გააკეთა. 

,,მას­წავ­ლებ­ლე­ბის იმ ნა­წი­ლის­თ­ვის, რო­მე­ლიც მო­ითხოვს, რომ გა­უქ­მ­დეს აქ­ტი­ვო­ბე­ბი და კა­რი­ე­რუ­ლი წინ­ს­ვ­ლა მხო­ლოდ გა­მოც­დე­ბის ჩა­ბა­რე­ბით მოხ­დეს, კი­დევ ერ­თხელ გან­ვ­მარ­ტავ: ჩვენ არ გვა­ინ­ტე­რე­სებს თე­ო­რი­უ­ლად აქვს თუ არა გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი მას­წავ­ლე­ბელს სი­ახ­ლე­ე­ბი, რო­მე­ლიც მის პრო­ფე­სი­ულ სტან­დარ­ტ­შია ასა­ხუ­ლი – რას უნ­და აკე­თებ­დეს სტა­ტუ­სის შე­სა­ბა­მი­სად სკო­ლა­ში, ჩვენ გვა­ინ­ტე­რე­სებს პრაქ­ტი­კუ­ლად რო­გორ და, რაც მთა­ვა­რია, რო­გო­რი ხა­რის­ხით ახერ­ხებს ის ამ სი­ახ­ლე­ე­ბის მი­წო­დე­ბას მოს­წავ­ლის­თ­ვის. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, წინ­ს­ვ­ლა არ იქ­ნე­ბა მხო­ლოდ თე­ო­რი­ულ კომ­პო­ნენ­ტ­ზე და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი, ეს ცალ­სა­ხად არის ახა­ლი სქე­მის პრინ­ცი­პი. რა თქმა უნ­და, ამა­ზეც ვი­ლა­პა­რა­კებთ მას­წავ­ლებ­ლებ­თან და მათ­გა­ნაც მი­ვი­ღებთ არ­გუ­მენ­ტებს და არა მოთხოვ­ნებს – ეს მინ­და და ეს არ მინ­და. თა­ვის­თა­ვად, ყვე­ლა­ფე­რი მოს­წავ­ლე­ზე ისე უნ­და იყოს ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი, რომ, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში, ხა­რის­ხი­ა­ნი გა­ნათ­ლე­ბა გა­ნა­პი­რო­ბოს.

პრაქ­ტი­კო­სე­ბის გა­მოც­და კი ისევ ძა­ლა­ში რჩე­ბა, რე­გის­ტ­რა­ცი­აც ჩა­ტარ­და, წარ­მა­ტე­ბებს ვუ­სურ­ვებ მათ. წამ­ყ­ვან და უფ­როს მას­წავ­ლებ­ლებს კი, წინ­ს­ვ­ლის სა­შუ­ა­ლე­ბა მას შემ­დეგ მი­ე­ცე­მათ, რო­ცა რე­გუ­ლი­რე­ბის წესს და­ვამ­ტ­კი­ცებთ. რო­გორც კი დო­კუ­მენ­ტის სა­მუ­შაო ვერ­სია გვექ­ნე­ბა, პირ­ველ რიგ­ში, სას­კო­ლო სა­ზო­გა­დო­ე­ბას გა­ვუ­ზი­ა­რებთ, შემ­დ­გომ კი – უფ­რო ფარ­თო სა­ზო­გა­დო­ე­ბას,'' - აღნიშნავს მანანა რატიანი. 

იხილეთ ინტერვიუ ​სრულად

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი​“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სიტყვით გამოუთქმელი სიკეთე ჩვენს რეალობაში“ - საოცარი საჩუქარი მასწავლებელს სკოლისგან, სადაც 2 წლის წინ ასწავლიდა

„სიტყვით გამოუთქმელი სიკეთე ჩვენს რეალობაში“ - საოცარი საჩუქარი მასწავლებელს სკოლისგან, სადაც 2 წლის წინ ასწავლიდა

რა შეიძლება იყოს იმაზე დიდი ბედნიერებისა და სიხარულის მომტანი, ვიდრე გულწრფელი მადლიერება, შენი შრომის დაფასება და იმის ცოდნა, რომ შენი დაწყებული საქმე ისევ ისე კაშკაშებს და აკვირვებს სხვებს.

სწორედ ასეთ სიხარულზე წერს ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი ლელა კოტორაშვილი, რომელიც 2 წლის წინ უწერის სკოლაში ასწავლიდა. სკოლამ ლელა მასწავლებელზე ვიდეო გადაიღო, რომელსაც მასწავლებელი სიტყვით გამოუთქმელ სიკეთედ აფასებს:

„მეგობრებო, დღეს ასეთი საოცარი (ამ სიტყვის მთელი სისავსე იგულისხმეთ) ვიდეო მივიღე საჩუქრად.

ეს ერთი სოფლის ერთი სკოლის ერთი უბრალო ოთახია, რომელიც ასეთი დავტოვე ორი წლის წინ და ისევ ისე კაშკაშებს, ისევ ისე აკვირვებს მნახველს, ისევ ისე უჩნდებათ უწერის სკოლაში სწავლის სურვილი და ყველაფერი ეს სათქმელს მიგროვებს.

ამ ბოლო დროს ძალიან ბევრს ვფიქრობ შეფასებაზე და ეს ვიდეო სიტყვით გამოუთქმელი სიკეთეა ჩვენს რეალობაში.
ქალბატონ სოფო გუგეშაშვილს, რომელიც ჩვენი უფროსი მეგობარი და მასწავლებელია, აუწონავი მადლობა ამგვარი შეფასებისთვის! ერთია, რომ დაინახო და მერე კიდევ, იფიქრო, შეაფასო, ამისთვის დრო გამონახო და სხვებს გაუზიარო.

ვიდეო დოკუმენტურ ფილმს ჰგავს და ჩემთვის თითოეულ კადრს, ფრაზას სიმბოლური დატვირთვა აქვს.

წმ. გიორგის ეკლესიიდან იწყება ყველაფერი.
გზას მოვყვებით და იქვე ჩანს ორი ხე, რომლის ძირში მე და ჩემი სამი მოსწავლე 2014 წლის შემოდგომის ერთ მშვენიერ დღეს, გაკვეთილების მერე მოვკალათდით და ნოდარ დუმბაძის „ძაღლი“ ხმამაღლა ვუკითხეთ ერთმანეთს.
ხიდი. ჩრდილები ხიდზე. რიონის ტალღები. წინ სკოლაა. ამ ხიდზე გაკვეთილების შუალედში წიგნს ვკითხულობდი ხოლმე. აბიბინებული გზა, რომელიც ყველა სოფლის სკოლას მიუყვება, გულს მატკიებს.
არსებობენ დაუვიწყარი გზები, რომლებთანაც ვმეგობრობთ.

რამდენიმე დღის წინ უწერის სკოლის დირექტორს, ნაილი მასწავლებელს ვეუბნებოდი, დროსთან ერთად როგორ მიძლიერდება მისდამი მადლიერება. რომ არა მისი თანხმობა და თანადგომა, ეს ოთახი არ იარსებებდა.

აქ ყოფნისას გული სევდით მევსება.
სიმშვიდეს მანიჭებს ის განცდა, რომ ჩემგან გაშვებული მყავს ყველა საქმე, რაც განგებამ მაკეთებინა.

მთავარია, რასაც ბავშვები
ამბობენ და გრძნობენ.
მთავარია, ჩვენი მეგობრობის ამბავი ისევ გრძელდება, ჩემო ძვირფასო სოფო, საყვარელო ადამიანებო, სოფელო, ბავშვებო,“ - წერს ლელა კოტორაშვილი.

ვიდეო იხილეთ ამ ​ბმულზე

წაიკითხეთ სრულად