Baby Bag

„არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ვკვებოთ ბავშვი ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში,“- ნეონატოლოგი ნანა ზერაგია

„არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ვკვებოთ ბავშვი ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში,“- ნეონატოლოგი ნანა ზერაგია

პედიატრმა, ნეონატოლოგმა ნანა ზერაგიამ ჩვილებში რძის გადაცდენის პრობლემასა და მის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„გადაცდენა ძირითადად გვხვდება ჩვილებში სამშობიაროდან გაწერის შემდეგ, როდესაც ლაქტაცია იმატებს და ბავშვი იწყებს აქტიურად წოვას. ამ დროს რძე მოდის ნაკადით, ბავშვი ვერ ასწრებს რძის გადაყლაპვას და ხდება გადაცდენა. ყლაპვა არის რთული მოტორული აქტი, რომელშიც მონაწილეობს მიმიკური კუნთები, ენა, ხახის კუნთები, საყლაპავის კუნთები. როდესაც ყლაპვა და წოვა არ არის კოორდინირებული, როდესაც ნერვული სისტემა არის უმწიფარი, ამ შემთხვევაშიც შეიძლება გადაცდენას ჰქონდეს ადგილი.“

ნანა ზერაგიას თქმით, ბავშვი არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ვკვებოთ ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში:

„არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ვკვებოთ ბავშვი ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში. როდესაც ნაკადურად, დიდი რაოდენობით მოდის რძე, საწველი აპარატები არსებობს და აუცილებლად უნდა გამოიწველოს დედამ, რომ ბავშვმა გადაყლაპვა მოასწროს. თუ მაინც გადაცდა ბავშვს, იმ შემთხვევაში, თუ გაწითლდა, გალურჯა, ე.ი. რძე ჩავიდა სასუნთქ გზებში. ამ დროს ბავშვი კი არ უნდა დავაწვინოთ ან წამოვაყენოთ, არამედ თავით ქვემოთ 30 გრადუსიანი კუთხით დავიჭიროთ, ზურგზე რამდენიმეჯერ ბეჭებს შორის დავარტყათ ბავშვს, რომ სასუნთქი გზებიდან გადმოვიდეს გადაცდენილი რძე. ასეთ დროს ის აუცილებლად გადმოვა პირიდან.“

„თუ გადაცდენის შემთხვევები მაინც იმატებს და ხშირია გადაცდენა, ამ შემთხვევაში ნევროლოგს უნდა მიმართოს მშობელმა. ბევრჯერ მინახავს, რომ ბავშვს რძე გადასცდა და დედა წარბებს შორის უსვამს ხელს, რაც არის არასწორი. არაფერი მიზანი ამას არ აქვს, პირიქით, ბავშვს თავი ქვემოთ უნდა ჰქონდეს, რომ გადაცდენილი რძე გადმოვიდეს,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნანა ზერაგიამ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რა უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს იმისთვის, რომ ბედნიერები იყვნენ?“ - შალვა ამონაშვილის პასუხი

„რა უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს იმისთვის, რომ ბედნიერები იყვნენ?“ - შალვა ამონაშვილის პასუხი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბედნიერების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს შვილების გასაბედნიერებლად საინტერესო რჩევები მისცა:

„მე არ მინდა ბედნიერებას გამოვთიშო სიტყვა „ბედი.“ ეს ორი ერთად შეერთებული ცნებაა. მე ხშირად მიკითხავს მშობლებისთვის, რას ისურვებდით თქვენი შვილებისთვის-მეთქი. მიპასუხებენ ხოლმე, ბედნიერები რომ იყვნენო. გვინდა ჩვენი შვილები ბედნიერები იყვნენ. რა უნდა ჰქონდეთ მათ?! ბევრი ქონება ჰქონდეთ, უზრუნველყოფილი იყვნენ, არაფერზე იფიქრონ?! ამას დავარქვათ ბედნიერება, თუ მუდმივ ბრძოლაში, შემოქმედებაში იყვნენ ჩართული, რაღაცას ეძებდნენ, პოულობდნენ, კარგავდნენ, მაგრამ წინ მიიწევდნენ?!“

„თუ ბედნიერებას იმას დავარქმევთ, რომ ყველაფერი გვაქვს და არაფერი არ გვინდა, ეს გაჩერებული ცხოვრებაა. ილიასი არ იყოს, არაგვს რომ ეუბნება, აბა, ერთი წუთით დადექი და ნახე თუ გველ-ბაყაყებით არ გაივსოო. ასეთი ამბავი შეიძლება მოხდეს ჩვენს ცხოვრებაში. ცუდი აზრები შემოგვესევა, ცუდ საქმეებს წამოვიწყებთ. თათქარიძის არ იყოს წამოვწვებით და ბუზების თვლას დავიწყებთ. ჩავთვალოთ „კაცია-ადამიანის“ გმირი ბედნიერ კაცად?! იმას თუ ვკითხავდით, გვეტყოდა ბედნიერი ვარ, დარეჯანი მყავს, თავადი ვარო. ბედი და ბედნიერება გასარკვევი ცნებებია. ხანდახან გვგონია, რომ ბედი გამოწერილი გვაქვს. ბედი არ მიწერიაო, ვიტყვით ხოლმე, ან ბედი გქონიაო. ბედი დაკავშირებულია მხოლოდ კარგ ამბავთან. თუ ბედი გვეწვია, ე.ი. რაღაც კარგი მოხდა ჩვენს ცხოვრებაში. რასაკვირველია, მომავალში თითოეულ ჩვენგანს ბედი უწერია. ეს იმიტომ კი არა, რომ ვიღაცამ ჩვენი წიგნი აიღო და ჩაგვიწერა, რა უნდა დაგვემართოს. ჩვენი გვერდების მწერლები ჩვენ ვართ. თითოეული ჩვენი ქცევა მიზეზია მომავალი შედეგების. გვინდა, რომ მომავლის წიგნში ჩვენი კარგი ბედი ჩაიწეროს? ეს რომ მოიახლოვო, უნდა იმოქმედო. უნდა შევქმნა მიზეზთა მთელი ჯგუფი, რომ რაღაც მოხდეს. ხომ უნდა გავიგოთ ცხოვრების კანონები, ხომ უნდა ურთიერთობა დავამყაროთ ადამიანებთან, ხომ უნდა გემოვნება და კულტურა გვქონდეს?! თუ ყველა ეს სიკეთე შევაგროვეთ, სად გაექცევა ამას ის სიკეთე, რომელიც კარს მოგვადგება,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად