Baby Bag

„თქვენით იწყება ჩვენი ცხოვრება, თქვენ გვასწავლით პირველ ნაბიჯებს... თქვენ ხართ საამაყო,“- გიორგი ღოღობერიძის მიმართვა დედებს

„თქვენით იწყება ჩვენი ცხოვრება, თქვენ გვასწავლით პირველ ნაბიჯებს... თქვენ ხართ საამაყო,“- გიორგი ღოღობერიძის მიმართვა დედებს

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ დედებს დედის დღე მიულოცა და უკრაინელი დედების მიმართ მხარდაჭერა გამოხატა:

„დედების როლი უზარმაზარია. ამ კრიტიკულ წამებშიც კი, რომელსაც მთელი მსოფლიო ვადევნებთ თვალს, ალბათ, გინახავთ ძალიან ბევრი უკრაინელი ჯარისკაცის ვიდეო, რომელშიც ისინი მიმართავენ დედებს, ეუბნებიან: „დედა, ახლა, როდესაც ბომბები გვაცვივა თავს, ჩვენ ვართ ძლიერად, მყარად, ამაყად. ჩვენ ვიბრძვით ჩვენი ქვეყნის ერთიანობისთვის, მშვიდობისთვის, წარმატებისთვის. ასეთი საამაყო და ძლიერი ვაჟკაცები რომ ჰყავს უკრაინას, ვისი დამსახურებაა?! დამსახურებაა სწორედ დედების!“

„თქვენით იწყება ჩვენი ცხოვრება, თქვენში ვიწყებთ ჩვენი ცხოვრების პირველ წამებს. თქვენში ვიძენთ ამ სხეულს, ამ ხელებს, რითაც ჩვენ შეგვიძლია ბრძოლა თქვენი მშვიდობისთვის. თქვენ გვიზიარებთ ჩვენ პირველ საკვებს საკუთარი სხეულით, თქვენ გვიზიარებთ ჩვენ სითბოს, თქვენ გვასწავლით პირველ ნაბიჯებს. მარტო 3 მარტი კი არა, ყველა დღე თქვენია. ვულოცავ ამ დღეს უკრაინელ და ქართველ დედებს. თქვენ ხართ საამაყო! დიდება უკრაინას და საქართველოს!“- აღნიშნავს გიორგი ღოღობერიძე.

წყარო: ​Usmle მოსამზადებელი ცენტრი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად