Baby Bag

„თქვენით იწყება ჩვენი ცხოვრება, თქვენ გვასწავლით პირველ ნაბიჯებს... თქვენ ხართ საამაყო,“- გიორგი ღოღობერიძის მიმართვა დედებს

„თქვენით იწყება ჩვენი ცხოვრება, თქვენ გვასწავლით პირველ ნაბიჯებს... თქვენ ხართ საამაყო,“- გიორგი ღოღობერიძის მიმართვა დედებს

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ დედებს დედის დღე მიულოცა და უკრაინელი დედების მიმართ მხარდაჭერა გამოხატა:

„დედების როლი უზარმაზარია. ამ კრიტიკულ წამებშიც კი, რომელსაც მთელი მსოფლიო ვადევნებთ თვალს, ალბათ, გინახავთ ძალიან ბევრი უკრაინელი ჯარისკაცის ვიდეო, რომელშიც ისინი მიმართავენ დედებს, ეუბნებიან: „დედა, ახლა, როდესაც ბომბები გვაცვივა თავს, ჩვენ ვართ ძლიერად, მყარად, ამაყად. ჩვენ ვიბრძვით ჩვენი ქვეყნის ერთიანობისთვის, მშვიდობისთვის, წარმატებისთვის. ასეთი საამაყო და ძლიერი ვაჟკაცები რომ ჰყავს უკრაინას, ვისი დამსახურებაა?! დამსახურებაა სწორედ დედების!“

„თქვენით იწყება ჩვენი ცხოვრება, თქვენში ვიწყებთ ჩვენი ცხოვრების პირველ წამებს. თქვენში ვიძენთ ამ სხეულს, ამ ხელებს, რითაც ჩვენ შეგვიძლია ბრძოლა თქვენი მშვიდობისთვის. თქვენ გვიზიარებთ ჩვენ პირველ საკვებს საკუთარი სხეულით, თქვენ გვიზიარებთ ჩვენ სითბოს, თქვენ გვასწავლით პირველ ნაბიჯებს. მარტო 3 მარტი კი არა, ყველა დღე თქვენია. ვულოცავ ამ დღეს უკრაინელ და ქართველ დედებს. თქვენ ხართ საამაყო! დიდება უკრაინას და საქართველოს!“- აღნიშნავს გიორგი ღოღობერიძე.

წყარო: ​Usmle მოსამზადებელი ცენტრი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

დეკანოზმა სერაფიმე დანელიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანისთვის შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილის შესახებ ისაუბრა:

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს...

პირველ დღეებში თითქოს ოკეანის ფსკერზე გულაღმა წევხარ თვალებღია და გახევებული, ირგვლივ კი სიბნელეა და უსაშინლესი დუმილი...

შენს წინ თანაგრძნობით აღბეჭდილი სახეები კადრებივით ერთმანეთს ენაცვლებიან, გისამძიმრებენ, შენც პასუხობ, ოღონდ ფსკერიდან...

გადიან დღეები, დასაფლავება... ხალხის გასტუმრება... დადიხარ, საუბრობ, ლოცულობ, მაგრამ მაინც ფსკერიდან...

მერე ნელა-ნელა იწყებ სახეების გარჩევას და ხედავ სიმარტოვეში და სიჩუმეში მობუზულ საკუთარ შვილებს, შენს დანახვაზე შემკრთალ სახეებს და ძალისძალად იწყებ გამოფხიზლებას...

ო, რა ძნელია ეს გამოფხიზლება და რა რთული პასუხის გაცემა იმ კითხვებზე, რომლებსაც ვერავინ სხვა ვერ უპასუხებს შენს გარდა...

და სადღაც შორს, უსაშველოდ შორს პოულობ სინათლის სხივს, რომელსაც მთელი ძალებით ებღაუჭები და რომელსაც ამოყავხარ ფსკერიდან ზედაპირზე...

,,- დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!

ჩემი შვილი, ხომ შენი შვილიცაა,

მე თუ მიყვარს, შენ ხომ უფრო გიყვარს, რომელმაც შეჰქმენ სიყვარული...

მე თუ მისთვის კარგი მინდა, შენ ხომ უმჯობესი გინდა მისთვის!

შენ ხომ შენი ძე მხოლოდშობილი მომეცი მე, მაშ მიიღე ჩემი შვილიც შენ, როგორც წმიდა შესაწირავი...

საშინელი იყო ჩვენი დაშორება, მაგრამ მჯერა, უფრო დიდი იქნება სიხარული ჩვენი შეხვედრისა!

ამიტომ დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!"

წაიკითხეთ სრულად