Baby Bag

„თვლიან, რომ მრავალშვილიანი დედა სოციალურად დაუცველია, ვერ იქნება დამოუკიდებელი... ჩვენი უმრავლესობა ასე არ არის,“- ქეთევან მელაშვილი

„თვლიან, რომ მრავალშვილიანი დედა სოციალურად დაუცველია, ვერ იქნება დამოუკიდებელი... ჩვენი უმრავლესობა ასე არ არის,“- ქეთევან მელაშვილი

სოციალური ჯგუფის „მრავალშვილიანი დედები“ წარმოამდგენელმა ქეთევან მელაშვილმა მრავალშვილიანი დედების მიმართ არსებული სტერეოტიპული დამოკიდებულებების შესახებ ისაუბრა:

„მრავალშვილიანი ოჯახების მიმართ დამოკიდებულება ბოლო დროს ცოტა შეიცვალა, მაგრამ მაინც თვლიან, რომ მრავალშვილიანი დედა სოციალურად დაუცველია, ვერ იქნება დამოუკიდებელი, აუცილებლად რაღაცას ითხოვს სახელმწიფოსგან. ჩვენი უმრავლესობა ასე არ არის. უამრავი დედიკო მუშაობს. არ არის ასე, რომ მხოლოდ სახელმწიფოზე ვართ დამოკიდებული და ჩვენ არაფერს არ ვაკეთებთ. მრავალშვილიან დედებს, რომლებიც სოციალურად დაუცველები არ ვართ, სახელმწიფოსგან დახმარების სახით გავქვს ელექტროენერგიის სუბსიდირება.“

„საქართველოში ძალიან ბევრი მრავალშვილიანი დედაა. დედები სიხარულით ელიან მეხუთე, მეექვსე შვილს. ამაზე რომ წერენ, აღფრთოვანებით ვხვდებით ყველანი. საკმაოდ დიდი პრობლემაა დემოგრაფიული ჩვენს ქვეყანაში. რაც არ უნდა გადაუნაწილო სითბო და სიყვარული ბავშვებს, ყველა მაინც გულდაწყვეტილია. ვცდილობ ყველას მაქსიმალურად დავუთმო დრო. პატარა ოთხი წლის არის. ყველას გასწევს ხოლმე სათითაოდ და ამბობს: „დედა ჩემია.“ ამაზე დიდებს გართულება აქვთ. ჩემი მესამე და მეოთხე შვილი პატრიარქის ნათლულები არიან. ეს ყველაზე დიდი ბედნიერებაა. როდესაც დაანონსდა, რომ პატრიარქის ნათლულები იქნებოდნენ, ძალიან მინდოდა, რომ ჩემი შვილების ყოფილიყვნენ. ძალიან ბედნიერი ვარ ამით, რომ ჩემი ორი შვილი პატრიარქის ნათულია,“- აღნიშნულ საკითხზე ქეთევან მელაშვილმა „საპატრიარქოს ტელევიზიის“ გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად