Baby Bag

„გული მტკივა, როდესაც მშობელი უკრძალავს ბავშვს თამაშს, რომ ბავშვმა არ დაისვაროს შარვალი,“- ფიზიკური მედიცინისა და რეაბილიტაციის სპეციალისტი ნანა ნაცაური

„გული მტკივა, როდესაც მშობელი უკრძალავს ბავშვს თამაშს, რომ ბავშვმა არ დაისვაროს შარვალი,“- ფიზიკური მედიცინისა და რეაბილიტაციის სპეციალისტი ნანა ნაცაური

ფიზიკური მედიცინისა და რეაბილიტაციის სპეციალისტმა ნანა ნაცაურმა ბავშვის ფიზიკური აქტივობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, შვილებს სახლში თამაშისთვის შესაბამისი გარემო შეუქმნან:

„ბავშვისთვის ძალიან ბევრი აქტივობის შეთავაზება შეიძლება. მე მიწევს ხოლმე შინ მისვლა ბავშვებთან. მთავარია, ოჯახში იყოს სკამი, ჯამი, მაგიდა, რის ქვეშაც გავძვრებით. ერთხელ რომ აუწყობ ბავშვს თამაშს, ის უკვე უკეთესად ახერხებს თამაშის სხვადასხვანაირად აწყობას. ძალიან მარტივია ეს. საერთოდ არ საჭიროებს ბავშვი ძვირიან სათამაშოებს. გერმანიაში ერთი მასწავლებელი ქალბატონი იყო, მან მითხრა: „ბავშვს სამი რამ სჭირდება: ქვა, ქვიშა და წყალი. ამას თუ მისცემ, მას მეტი არაფერი აღარ დასჭირდება. ეს არ უნდა დავინახოთ, როგორც ერთ-ერთი ყველაზე რთული დავალება ცხოვრებაში. ეს ბავშვის ერთგვარი საქმეა. მათი საქმეა, რომ ითამაშონ.“

„მე რასაც ვუყურებ და ძალიან გული მტკივა, რომ მშობელი უკრძალავს ბავშვს თამაშს, რომ არ დაისვაროს შარვალი. ეუბნება: „არ ირბინო, გაოფლიანდები,“ „ფეხშიშველა ნუ დადიხარ, არ შეგცივდეს.“ მარტივი უფლებების მიცემაა საჭირო, რომ ბავშვმა შეძლოს თამაში, დასვრა, სამყაროს გაცნობა. მოტორული განვითარება არ გულისხმობს მხოლოდ იმას, რომ ხელების მაღლა აწევა და ჩამოწევა შემეძლოს. ცვრიან ბალახზე რომ გაივლით, ვიზუალურად აღიქვამთ, ეხებით, ცდილობთ, რომ ბალანსი დაიცვათ. ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვს მისცეთ თავისუფალი გადაადგილების საშუალება და ამისთვის შეუქმნათ კარგი გარემო,“- აღნიშნულ საკითხზე ნანა ნაცაურმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ამ შაბათ-კვირას“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

„არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა... ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო,“ - ლაშა თაბუკაშვილის მოგონება

მედეა ჯაფარიძისა და რეზო თაბუკაშვილის ვაჟი, დრამატურგი ლაშა თაბუკაშვილი 1956 წლის 9 მარტის მოვლენებს იხსენებს და მისი ბავშვობის ყველაზე მკაფიოდ აღბეჭდილი მოგონების შესახებ საუბრობს:

„ხუთი წლის ასაკში არცთუ ბევრი რამ გამახსოვრდება, მაგრამ 1956 წლის 9 მარტის ზოგიერთი ფრაგმენტი მკაფიოდ ჩამებეჭდა მეხსიერებაში. ზედ რუსთაველზე ვცხოვრობდით და ყველა პარადისა თუ მაგათი დღესასწაულის დროს ტანკები ჩვენი ფანჯრების ქვეშ იდგა ხოლმე. მეძინა... რეზო მოვიდა გვიან. მამა ნასვამი იყო. ხელში ამიყვანა, აივანზე გავიდა და გადამახედა. მთელს რუსთაველზე ჩაჩქანიანი ჯარისკაცები იყვნენ. მაშინ რეზომ ხმამაღლა რუსულ ენაზე, მათ გასაგონად მითხრა: „აი, შეხედე და დაიმახსოვრე, ესენი არიან შენი ერის ჯალათები.“ მერე ძირს დამსვა, რუსი ჯარისკაცების გინების ხმა გაისმა და რეზო აივნიდან ქუჩაში ჩახტა, მთვრალი სალდათისთვის უწმაწურ გინებაზე პასუხის გასაცემად. ჩხუბი დიდხანს არ გაგრძელებულა – ჯარისკაცები ხიშტებზე უპირებდნენ აგებას, მაგრამ ამ დროს დედაჩემი, ფეხშიშველი, ღამის პერანგით სახლიდან გამოვარდა და გადაეფარა. არ ვიცი, იმ ღამით რამ გადაგვარჩინა. ალბათ, მედიკო ძალიან ლამაზი იყო...“ 

წაიკითხეთ სრულად