Baby Bag

„გული მტკივა, როდესაც მშობელი უკრძალავს ბავშვს თამაშს, რომ ბავშვმა არ დაისვაროს შარვალი,“- ფიზიკური მედიცინისა და რეაბილიტაციის სპეციალისტი ნანა ნაცაური

„გული მტკივა, როდესაც მშობელი უკრძალავს ბავშვს თამაშს, რომ ბავშვმა არ დაისვაროს შარვალი,“- ფიზიკური მედიცინისა და რეაბილიტაციის სპეციალისტი ნანა ნაცაური

ფიზიკური მედიცინისა და რეაბილიტაციის სპეციალისტმა ნანა ნაცაურმა ბავშვის ფიზიკური აქტივობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, შვილებს სახლში თამაშისთვის შესაბამისი გარემო შეუქმნან:

„ბავშვისთვის ძალიან ბევრი აქტივობის შეთავაზება შეიძლება. მე მიწევს ხოლმე შინ მისვლა ბავშვებთან. მთავარია, ოჯახში იყოს სკამი, ჯამი, მაგიდა, რის ქვეშაც გავძვრებით. ერთხელ რომ აუწყობ ბავშვს თამაშს, ის უკვე უკეთესად ახერხებს თამაშის სხვადასხვანაირად აწყობას. ძალიან მარტივია ეს. საერთოდ არ საჭიროებს ბავშვი ძვირიან სათამაშოებს. გერმანიაში ერთი მასწავლებელი ქალბატონი იყო, მან მითხრა: „ბავშვს სამი რამ სჭირდება: ქვა, ქვიშა და წყალი. ამას თუ მისცემ, მას მეტი არაფერი აღარ დასჭირდება. ეს არ უნდა დავინახოთ, როგორც ერთ-ერთი ყველაზე რთული დავალება ცხოვრებაში. ეს ბავშვის ერთგვარი საქმეა. მათი საქმეა, რომ ითამაშონ.“

„მე რასაც ვუყურებ და ძალიან გული მტკივა, რომ მშობელი უკრძალავს ბავშვს თამაშს, რომ არ დაისვაროს შარვალი. ეუბნება: „არ ირბინო, გაოფლიანდები,“ „ფეხშიშველა ნუ დადიხარ, არ შეგცივდეს.“ მარტივი უფლებების მიცემაა საჭირო, რომ ბავშვმა შეძლოს თამაში, დასვრა, სამყაროს გაცნობა. მოტორული განვითარება არ გულისხმობს მხოლოდ იმას, რომ ხელების მაღლა აწევა და ჩამოწევა შემეძლოს. ცვრიან ბალახზე რომ გაივლით, ვიზუალურად აღიქვამთ, ეხებით, ცდილობთ, რომ ბალანსი დაიცვათ. ძალიან მნიშვნელოვანია ბავშვს მისცეთ თავისუფალი გადაადგილების საშუალება და ამისთვის შეუქმნათ კარგი გარემო,“- აღნიშნულ საკითხზე ნანა ნაცაურმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ამ შაბათ-კვირას“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ამ შაბათ-კვირას“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მასწავლებელი არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

„ჩემი მასწავლებელი  არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„კავკასიის მთები არ მოგწონთ? ამ ორ მთას შორის რომ პატარა მთაა, ის გოგებაშვილია. გოგებაშვილის მწვერვალი დავარქვი. როგორ ცოცხლდებიან მთები?! გახედავ და ჩემი მთებია. ჩემი პროფესიაა ბავშვების სიყვარული, ანუ პედაგოგიკა. მიყვარს ბავშვების აღზრდის შესახებ ფიქრი. მთელი ჩემი ცხოვრება ამას ვემსახურები. ეს ყველაფერი აქ დაიწყო, თბილისში. 60-70-80-იან წლებში ვქმნიდით ამ პედაგოგიკას პირველ ექსპერიმენტულ სკოლაში და საქართველოს ბევრ სკოლაში.

არ გამოდგება ყვირილი, დასჯა, აკრძალვები. ეს ბავშვები არიან ახალი თაობის ბავშვები. მათ სინათლის ბავშვები ჰქვიათ, ვარსკვლავის ბავშვები ჰქვიათ. ბავშვი, როდესაც გამგები გვერდით არ ჰყავს, ეძებს გამოსავალს. ხანდახან უნდა, რომ დაგვსაჯოს, გადაყლაპავს რაღაც აბებს, ასე ხდება სუიციდები. ჩვენ ვართ ბიძგის მიმცემები ამ ამბავში. შეუყვარდა მეექვსე კლასელს მეცხრე კლასელი, არ შედგა ეს, წავიდა გოგონა და მოიკლა თავი. ვიღაცას რომ ეთქვა ლიტერატურის მასწავლებელს, რომ სიყვარული ასეთია, გაუძელით, ბავშვებო. თქვენც შეგიყვარდებათ, განა მარტო იმან და იმან შეიყვარეს ერთმანეთი რომანში?!

საქართველოში მასწავლებელს არ აქეზებენ, რომ შემოქმედი იყოს. წავიკითხავთ რაღაც რომანს, მშვენიერი ქართველი მწერლები გვყვანან და უნდა გადმოვცეთ შინაარსი. ვის უნდა ეს შინაარსები?! გადმოსცა მოსწავლემ შინაარსი. მერე რა?! როდესაც ამაზე ვალაპარაკობ, სულ ჩემი მასწავლებელი მახსენდება, ვენაცვალე იმის სულს, ვარვარა ვარდიაშვილი. არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა. ახლაც არიან ასეთი მასწავლებლები, რა თქმა უნდა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად