Baby Bag

„როდესაც დედის ბავშვზე მზრუნველობა გადაჭარბებულია, პარტნიორთან ურთიერთობაც იძაბება,“ - ფსიქოლოგი მერი გელაშვილი

„როდესაც დედის ბავშვზე მზრუნველობა გადაჭარბებულია, პარტნიორთან ურთიერთობაც იძაბება,“ - ფსიქოლოგი მერი გელაშვილი

ფსიქოლოგმა მერი გელაშვილმა მშობიარობის შემდგომ ქალის ცხოვრებაში არსებულ გამომწვევებსა და მეუღლესთან ურთიერთობაში შექმნილ პრობლემებზე ისაუბრა:

„ქალბატონები განსაკუთრებით მგრძნობიარეები არიან მეუღლის შენიშვნაზე, დაგვიანებაზე ამ დროს. გადანაწილებული მზრუნველობის პროცესი, ემოციური მხარდაჭერა არის ძალიან მნიშვნელოვანი. მამის ფუნქცია არის საზღვრის დადგენა. თუ დედას აქვს განცდა, რომ ის ბავშვმა შთანთქა მთლიანად და მას სხვა არანაირი როლი აღარ აქვს, მამა არის საზღვრის შემომტანი. მამის ფუნქცია, როგორც გამყოფის, რომ დედა ბავშვის მიერ არ იყოს შთანთქმული და ბავშვი დედის მიერ, არის მნიშვნელოვანი. როდესაც დედის ბავშვზე მზრუნველობა გადაჭარბებულია, პარტნიორთან ურთიერთობაც იძაბება. რატომ უჩნდებათ მეუღლეებს განცდა, რომ „მეც მომაქციე ყურადღება?!“ დედა შეიძლება იმდენად იყოს ორიენტირებული ბავშვზე, რომ მას არაფერი ავნოს, რომ საკუთარ ქალურ ფუნქციაზე უნებურად ამბობს უარს.“

„გაზიარებისა და მხარდაჭერისთვის ფსიქოთერაპია ერთ-ერთი საუკეთესო გზაა. ეს ორსულებისა და ახალნამშობიარები ქალბატონებისთვის ამ პრობლემებთან გამკლავების საუკეთესო საშუალებაა. ოჯახში მზრუნველობა და დრო ისე უნდა იყოს გადანაწილებული, რომ ქალმა საკუთარ თავს გამოუყოს დრო. ქალმა ყველა მოთხოვნილებაზე „არა“ არ უნდა უთხრას საკუთარ თავს. მნიშვნელოვანია დედამ გააცნობიეროს, რომ ამ ფუნქციაში მას არავინ ეცილება. ქალბატონებმა ანალიზის, ფიქრის საშუალებით უნდა აღმოაჩინონ, რომ ბავშვზე ზრუნვის გარდა მათ აქვთ უამრავი სხვა ფუნქცია, რომელიც ბავშვის გაჩენასთან ერთად არ ქრება. ისინი ისევ რჩებიან საყვარელ ქალებად მეუღლეებისთვის, ისინი კვლავ არიან თანამშრომლები, მეგობრები. ამ ფუნქციების წამოწევა დიდ დამხმარე როლს ასრულებს ამ შემთხვევაში,“- აღნიშნულ საკითხზე მერი გელაშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად