Baby Bag

10 რამ, რაც დედებს აუცილებლად მოენატრებათ

10 რამ, რაც დედებს აუცილებლად მოენატრებათ

დედის ყოველდღიურობა ძალიან დამღლელი და შრომატევადია. დედები ხშირად ოცნებობენ საკუთარი თავისთვის დროის გამოყოფაზე, დასვენებასა და განტვირთვაზე. ადამიანები ყოველდღიურობაში ვიკარგებით და ხშირად ვერც ვაცნობიერებთ, რა სწრაფად გადის დრო. ბავშვები ძალიან სწრაფად იზრდებიან, საკუთარ ცხოვრებას თავად იწყობენ და დამოუკიდებლები ხდებიან. დედების უმრავლესობა გარკვეული დროის შემდეგ სიყვარულით იხსენებს ყველა წვრილმანს ბავშვების ცხოვრებიდან, რომელიც ერთ დროს მათთვის ძალიან დამღლელი და რთული იყო. 

ჩვენს სტატიაში განვიხილავთ 10 რამეს, რაც მომავალში ყველა დედას ენატრება:

1. დედებს ენატრებათ პატარა ადამიანი, რომელიც გამუდმებით შენ ირგვლივ ბრუნავს, უკან დაგყვება, კალთაში გიხტება და მოსვენებას ერთი წამითაც არ გაძლევს.

2. დედებს ენატრებათ საათობით კითხვა ძილის წინ, ვიდრე ბავშვი ტკბილად არ ჩაიძინებს და შუაღამით გაღვიძებული შვილისთვის ჭიქა წყლის მიტანა, როდესაც თავად ქანცგაწყვეტილი ხარ.

3. ყველა დედას ენატრება აბაზანაში, სამზარეულოში, მისაღებში, საძინებელსა და სახლის კიბეებზე გაფანტული სათამაშოები.

4. დედებს ენატრებათ რძის, შოკოლადისა და გემრიელი ორცხობილების სურნელით გაჟღენთილი მანქანით მგზავრობა.

5. დედებს ენატრებათ მოთხუპნული პირისა და ცხვირის, შოკოლადიანი პატარა თითების გასუფთავება.

6. ყველა დედას ენატრება საქმის კეთების დროს გამუდმებული ძახილი: „მიყურე, მიყურე, ნახე, რას ვაკეთებ,“ რაც ერთ დროს მოსვენებას უკარგავდა და მშვიდად მუშაობის შესაძლებლობას ართმევდა.

7. დედებს ენატრებათ გვიან ღამით გაღვიძება თინეიჯერი შვილისა და სახლში სტუმრად მოსული მისი მეგობრების სიცილის ხმაზე.

8. ყველა დედას ენატრება ადაპტირებული რეცეპტებით კერძების მომზადება, ხახვის, პომიდვრისა და მწვანილების გარეშე მომზადებული საკვები წუნია შვილებისთვის.

9. დედებს ენატრებათ მაღაზიაში სიარული ტკბილეულზე უსაზღვროდ შეყვარებულ პატარებთან ერთად და გემრიელი შოკოლადებით ხელდამშვენებული ბავშვების ბედნიერი თვალების დანახვა.

10. დედებს ყველაზე მეტად ენატრებათ მოულოდნელი ჩახუტებები, სახლში დამზადებული, ფერადი ნახატებით მორთული მისალოცი ბარათები და ტკბილად ჩაძინებული შვილი მათსავე საძინებლებში ან სულ რაღაც ერთი ოთახის დაშორებით.

მართალია, დედობა მძიმე შრომას და უდიდეს ძალისხმევას მოითხოვს, მაგრამ ის, რაც ყველა დედას უნდა გვახსოვდეს, შემდეგია: შვილებთან ერთად გატარებული დრო ძალიან სწრაფად გადის, ამიტომ დავტკბეთ ყველაფრით, რაც გვაქვს, ყველა იმ სიხარულითა და სირთულით, რაც დედობას ახლავს.

წყარო:​ imom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვთან ჩუმად არასდროს არ იყოთ! ბავშვი ლაპარაკში იზრდება,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

„ბავშვთან ჩუმად არასდროს არ იყოთ! ბავშვი ლაპარაკში იზრდება,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ბავშვთან ურთიერთობაში მეტი სიახლოვის დამყარება და შვილთან ხშირი საუბარი ურჩია:

„როდესაც ბავშვი სადმე მიგყავთ, ჩუმად არ ატაროთ ბავშვი ორი წლისა, ხუთი წლისა, შვიდი წლისა. მუჭებით არ ათრიოთ, აბა ჩქარა წამოდი, ჩქარა, ჩქარა. რაღაც ელაპარაკე. ბავშვი ლაპარაკში იზრდება. ლაპარაკში ხატები ჩნდება. ლაპარაკში წარმოდგენები აშენდება. ამის გარეშე აღზრდა არ მოხდება. გააგრძელე გუშინდელი ზღაპარი, უამბე შენს თავზე რაღაც. რაღაცაზე ილაპარაკეთ. ნუთუ დავმუნჯდით და სალაპარაკო არაფერი გვაქვს?! ბავშვთან ჩუმად არასდროს არ იყოთ!

ერთხელ პაატამ რაღაც აწყენინა დედას ცუდი სიტყვით. ჩემი მეუღლე მართლა ნაწყენი წავიდა, დაჯდა და ტიროდა. მე არ ჩავერიე ამ საქმეში. რომ ჩავრეულიყავი, ვეტყოდი: „როგორ არ გრცხვენია?! მიდი ახლა, ბოდიში მოუხადე!“ მოვახდევინებდი ბოდიშს, მაგრამ მე უკვე ვიცოდი, რომ აღზრდა არ შედგება ამით. როდესაც რამე ხდება ასეთი რთული, არ ეცადოთ, რომ ემოციის ფონზე იქვე გადაწყვიტოთ ამოცანა. გადადეთ ერთი კვირით, ათი დღით. მოიფიქრეთ, როგორ უნდა ამოხსნათ ეს ამოცანა. ბავშვის აღზრდა მრავალუცნობიანი ამოცანაა. ერთს კი ასწორებ, მაგრამ მეორე რომ ფუჭდება?! სულ ვფიქრობდი, რა ვქნა? რა ვქნა? აი, რა გავაკეთე. ერთ დღეს ვმუშაობდი, მოვიდა, მეხუთე კლასში იყო და რაღაცის გაკეთება უნდოდა. ვის უნდა ეს ყველაფერი-მეთქი? მასწავლებელს უნდაო. ვუთხარი, წამოდი, რაღაც მაქვს-მეთქი შენთან სალაპარაკო. რა გაქვს სათქმელიო? აქ არ შეიძლება თქმა, საიდუმლოა-მეთქი. გარეთ გავიპარეთ. ბაღისკენ ჩუმად წავედით. ხმას არ ვიღებდი. ეს ჩვენი წესი არ იყო. პაატა ჩაფიქრდა უკვე. დავსხედით ბაღში. მას ვუთხარი, ეს არის მამაკაცური საუბარი-მეთქი. რამდენი წლის ხარ-მეთქი? 12 წლისა გავხდიო. ეს მეფური ასაკია-მეთქი. რატომო? იმიტომ, რომ ერეკლე მეფე 12 წლისა აკურთხეს მეფედ, ჯარს გაუძღვა წინ-მეთქი. რაც უნდა გითხრა, ამას როგორც მეფე გამიგებ-მეთქი. რჩევა მინდა გკითხო-მეთქი. ერთ დროს გოგო შემიყვარდა ძალიან და ვუთხარი: ოღონდ ცოლად გამომყევი და შენს თავს არავის გავაბრაზებინებ-მეთქი არასდროს. დამთანხმდა და ცოლად გამომყვა-მეთქი. მე ეს პირობა მივეცი ჩემს საყვარელ ქალს, მაგრამ ამ ქალს უკვე აწყენინეს, ვინც აწყენინა ჩემი შვილია, რა ვქნა არ ვიცი და მირჩიე, რა გავაკეთო-მეთქი. დამსაჯეო, პაატამ მითხრა. მე ვუთხარი: დასჯა რომ მდომებოდა, დაგსჯიდი. აქამდე ერთი კაცი ვიყავი სახლში, არ დადგა დრო, რომ ორნი ვიყოთ-მეთქი? ეს იყო მამაკაცის საუბარი მამაკაცთან,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად