Baby Bag

დროა დაფიქრდეთ იმ თესლებზე, რომელთა დათესვაც გსურთ გარშემომყოფთა გონებაში

დროა დაფიქრდეთ იმ თესლებზე, რომელთა დათესვაც გსურთ გარშემომყოფთა გონებაში

დროა დაფიქრდეთ იმ თესლებზე, რომელთა დათესვაც გსურთ გარშემომყოფთა გონებაში.

თუ მე მეუბნებიან: „შენ არ აკეთებ საკმარისს,“ „შენ არ ხარ საკმარისად კარგი,“ ჩემი შინაგანი ხმა იმეორებს: „მე არ ვაკეთებ საკმარისს,“ „მე არ ვარ საკმარისად კარგი.“ ეს ყველას გამოგვიცდია. მნიშვნელოვანია, მოაზროვნე ზრდასრულებმა, ყურადღებიანმა მშობლებმა, მასწავლებლებმა გავაცნობიეროთ ჩვენი სიტყვების წონა.

როგორ გინდათ, რომ თქვენი ბავშვები საკუთარ თავს ესაუბრებოდნენ? პირადად მე ვისურვებდი, იფიქრონ, რომ ისინი უყვართ, რომ ისინი გონიერები, კეთილები და უნიკალურები არიან, ამ სიტყვის საუკეთესო გაგებით.

ჩვენ გვსურს, ბავშვებმა გააცნობიერონ, რომ მათი ემოციები სწორი და ნორმალურია, რომ სევდა მისაღები განცდაა. როგორ გაიგებენ ბავშვები ამ ყოველივეს, თუ ამას მშობლებისგან არ ისწავლიან?!

​წყარო

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად