Baby Bag

„სოფელი არის ბავშვისთვის ყველაზე კარგი დასასვენებელი ადგილი, როგორც ჰიგიენისთვის, ასევე ბუნებასთან კონტაქტისთვის,“ - პედიატრი ანა მაღრაძე

„სოფელი არის ბავშვისთვის ყველაზე კარგი დასასვენებელი ადგილი, როგორც ჰიგიენისთვის, ასევე ბუნებასთან კონტაქტისთვის,“ - პედიატრი ანა მაღრაძე

პედიატრმა ანა მაღრაძემ მშობლებს ურჩია ბავშვები დასასვენებლად სოფელში წაიყვანონ, თუ მათ ამის შესაძლებლობა აქვთ:

„პანდემიამაც გვაჩვენა, რომ საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილები საშიშია ზოგადად ინფექციების გავრცელებისთვის. ზაფხულიც გარკვეულ ეპიდაფეთქებებთან ასოცირდება. კურორტებზე უფრო აქტიური ხდება ინფექციები. ზღვაზე ვინც წავიდა ყველას დიარეა აქვს, ღებინება აქვს. მე მშობლებს ყოველთვის ვეუბნები, რომ თუ გაქვთ სოფელი, ეს არის ყველაზე კარგი დასასვენებელი ადგილი, როგორც ჰიგიენისთვის, ასევე ბავშვის ბუნებასთან უფრო მეტი კონტაქტისთვის. ვიცით, რომ ყველას ეს ბედნიერება არ აქვს, შესაბამისად ისინი ირჩევენ კურორტებს.

აკრძალვა, რომ ბავშვი ზღვაზე წაიყვანო, არანაირ ასაკში არ არის. მთავარია, სწორად გავიყვანოთ ბავშვი მზეზე, სანაპიროზე. ზაფხულში, როდესაც ძალიან ცხელა, მაღალი ტენიანობის მქონე კურორტებზე ბავშვის გაყვანას სჯობს ბავშვი წაიყვანოთ მთაში. ზღვაზე დილით 10 საათამდე და საღამოს 6 საათის შემდეგ გავიდეთ ზღვაზე. ვცდილობთ ბავშვი მოვარიდოთ ხალხმრავალ ადგილებს. მშობლებს ვურჩევთ, ბავშვი ზღვაზე წაიყვანონ სექტემბერში.

თუ ბავშვი ჰიპერაქტიურია, რომელსაც სანაპიროზე ვერ გააჩერებთ, მშობლები უფრო დაღლილები ჩამოდიან. თუ ბავშვი მშვიდია, ჩვენს ნებას დაჰყვება, ქვიშაში ჩვენთან ერთად ითამაშებს, უფრო მარტივია. ქვიშაში ბავშვის მოტორიკის განვითარება უფრო კარგად ხდება. ბავშვი არ წუხდება სანაპიროზე. ქვიან სანაპიროზე ყოფნა არ არის ბავშვისთვის საინტერესო. ბავშვებისთვის ბევრად უფრო სასარგებლოა ქვიშა,“- მოცემულ საკითხზე ანა მაღრაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დილა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მეუღლესთან უთანხმოება გაცილებით მტკივნეულია, იმიტომ, რომ ის შენი არსების ნაწილია...“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

დეკანოზმა თეოდორე გიგნაძემ ცოლ-ქმრობის საიდუმლოებისს შესახებ ისაუბრა:

„ეგოიზმი, სიამაყე და ამპარტავნება მარცხდება ღვთის მადლით და ოჯახური თანაცხოვრება ამას ეხმარება. მე შეიძლება ვიყო ეგოისტიც, ამაყიც და ამპარტავანიც, ანგარებიანიც, მრისხანეც და თუ მარტო ვცხოვრობ, ამას შეიძლება ვერც ვხვდებოდე. მეუღლე არ არის არც და, არც ძმა, არც მეგობარი, არც მშობელი, მეუღლე არის შენი ორგანული ნაწილი. თუ დას ვპატიობ და მასთან ურთიერთობა არ მიჭირს, თუნდაც ის მტყუანი იყოს, მეუღლესთან რატომ გამიჭირდება? მეუღლესთან უთანხმოება გაცილებით მტკივნეულია, იმიტომ, რომ ის შენი არსების ნაწილია, შენი ორგანული ნაწილია.

ეგოიზმი, ანგარება, პატივმოყვარეობა, მრისხანება, უსიყვარულობა, ყველაზე მეტად თავს ავლენს, როგორც დესტრუქციული ძალა, ცოლ-ქმრულ ურთიერთობაში. ვერსად ვერ გაექცევი ამას. ორი გზაა: ან შეინარჩუნო ეს ვნებები შენში და ოჯახი ჯოჯოხეთად აქციო, ან ჩაკლა შენში ეს ვნებები. ეს არის მოწამეობრივი გზა. ცოლ-ქმრობაში ცოლიცა და ქმარიც მუდამ საკუთარი თავისა და მეუღლის წინაშე ამოწმებს, რომ იესო ქრისტე ღმერთია. ეს არის მოწამეობა. თუ დაკვირვებიხართ ჯვრისწერის საიდუმლოებას, მღვდელი ამბობს მოწამეთა ტროპარს, ცოლ-ქმრის გასაგონად ამბობს ამას და ეუბნება მათ, რომ ისინი მოწამეობრივ ღვაწლს იწყებენ.

ამ ღვაწლში ადამიანს ეხმარება სიყვარული. რა არის სიყვარული? თუ არ არსებობს ორი სულის მეგობრობა, სიყვარულზე ლაპარაკიც ზედმეტია. მეგობრობა ცალკე საიდუმლოებაა. სული სულს ცნობს. სულების მეგობრობა თუ არ გამოვიდა, მერე ძალიან ჭირს სიყვარულიც. გაუგებარი ხდება, რა არის სიყვარული. მეგობრობა არ ნიშნავს ავტომატურად სიყვარულის არსებობას, თუმცა თუ ორი სულის მეგობრობა შედგა ისე ძლიერ, რომ მათ ცალ-ცალკე ყოფნა აღარ შეუძლიათ, აქედან ერთი პატარა ნაბიჯია სიყვარულამდე,"- აღნიშნა მამა თეოდორე გიგნაძემ.

წყარო: ​მამა თეოდორე გიგნაძის ქადაგებები

წაიკითხეთ სრულად