Baby Bag

მონტესორის სიჩუმის თამაში, რომელიც ბავშვს სიმშვიდის შენარჩუნებაში ეხმარება და მოთმინებას ასწავლის

მონტესორის სიჩუმის თამაში, რომელიც ბავშვს სიმშვიდის შენარჩუნებაში ეხმარება და მოთმინებას ასწავლის

ბავშვის ერთ საგანზე კონცენტრირება და მისი ყურადღების კონკრეტულ დეტალებზე მიპყრობა ძალიან რთულია. უძრავად ყოფნა ბავშვისთვის თითქმის წამების ტოლფასია. სიმშვიდის შენარჩუნება ისეთი ჩვევაა, რომლის დასწავლა შესაძლებელია. ამისთვის ერთ-ერთი საუკეთესო გზა მონტესორის სიჩუმის თამაშია.

თამაში საკმაოდ მარტივია და ის დროის გარკვეულ მონაკვეთებში მონაწილეების ჩუმად ყოფნას ითვალისწინებს. მისი თამაში შესაძლებელია, როგორც ინდივიდუალურად, ასევე ჯგუფებშიც. ბავშვები სკამებზე ან იატაკზე წრეზე უნდა დავსვათ. მცირეწლოვან ბავშვებში 30 წამიც საკმარისია, ხოლო შედარებით ზრდასრულ ბავშვებს 5 წუთის განმავლობაში შეუძლიათ დუმილის შენარჩუნება.

ბავშვებს უნდა უთხრათ, რომ თამაშის მიზანს სიჩუმეში გარკვეული ხმების გაგონება წარმოადგენს. თამაშის დაწყებისა და დასრულების ნიშნად შეგიძლიათ ზარი დარეკოთ ან ქსილოფონის ხმა გამოიყენოთ. ზოგიერთები პატარა ანთებულ სანთელსაც იყენებენ, რომელსაც ბავშვი თამაშის დასრულების შემდეგ აქრობს. ძალიან კარგია ქვიშის საათის გამოყენებაც.

მას შემდეგ რაც სიჩუმისთვის განკუთვნილი თამაშის დრო ამოიწურება, ბავშვებს უნდა ჰკითხოთ, რისი ხმა გაიგონეს სიჩუმეში. რაც უფრო მრავალფეროვანი იქნება ბავშვების მიერ მოსმენილი ხმები, მით უფრო დაინტერესდებიან ისინი თამაშით.

მნიშვნელოვანია,რომ აქტივობა არ დაუკავშიროთ დასჯას და ბავშვის ცუდ ქცევას, რათა მისთვის ის ნეგატიურ განცდებთან არ იყოს ასოცირებული.

მონტესორის სიჩუმის თამაში აპრობირებული მეთოდია ბავშვების გარკვეული ხნით დასამშვიდებლად. საინტერესო თამაშისთვის შემდეგი რეკომენდაციები გაითვალისწინეთ:

  • ლენტზე რამოდენიმე ზარი ჩამოკიდეთ. ბავშვებს ლენტის ორივე ბოლოზე ხელი მოაკიდებინეთ და დაავალეთ ისე იმოძრაონ, რომ ზარებმა ხმა არ გამოსცენ.
  • შეგიძლიათ ბავშვს თვალი აუხვიოთ, შემდეგ კი რაიმე საგანი იატაკზე დააგდოთ. ბავშვმა უნდა გამოიცნოს, საიდან ჩამოვარდა საგანი და რა ნივთი დაეცა იატაკზე.
  • მცირეწლოვან ბავშვებთან გამოიყენეთ ჩურჩულის მეთოდი. ბაღში მასწავლებელს შეუძლია ბავშვის სახელი ჩურჩულით წარმოთქვას. ბავშვი მასწავლებელთან მივა, მასწავლებელი კი მას ყურში ჩურჩულით შეაქებს იმისთვის, რომ მისი დაძახება გაიგონა. ეს ბავშვს საკუთარი სახელის გაგონებისას ყურადღების გამახვილებას ასწავლის.

ეს მარტივი თამაში ბავშვს შემდეგ სარგებელს მოუტანს:

1. ბავშვი მიზანზე ფოკუსირებას სწავლობს.

2. ბავშვი მოთმინების უნარს გამოიმუშავებს.

3. ბავშვი მშვიდი და კონცენტრირებული ხდება.

4. ბავშვი ფრთხილად სიარულს სწავლობს.

5. ბავშვი სიჩუმისა და სიმშვიდის წუთებით ტკბება.

6. ჯგუფური თამაშისას ბავშვი გუნდურ მუშაობას სწავლობს.

7. ბავშვი ყურადღებით მოსმენას სწავლობს.

8. ბავშვი საკუთარ თავს უკეთ ეცნობა.

9. ბავშვი დეტალების შემჩნევას სწავლობს.

10. ბავშვის შეგრძნებები უფრო მკვეთრი ხდება.

მონტესორის სიჩუმის თამაში ბავშვს თვითდისციპლინის უნარებს უვითარებს და პიროვნულ განვითარებაშიც უწყობს ხელს.

წყარო:​ youaremom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ადრე მშობლები გვეუბნებოდნენ: „9-ზე უნდა მოხვიდე სახლში. 10-ის ნახევარზე უხერხულია,“ ასე იყო და მორჩა,“ - ნათია ფანჯიკიძე საზოგადოებრივი აზრის შემზღუდავ ბუნებაზე

„ადრე მშობლები გვეუბნებოდნენ: „9-ზე უნდა მოხვიდე სახლში. 10-ის ნახევარზე უხერხულია,“ ასე იყო და მორჩა,“ - ნათია ფანჯიკიძე საზოგადოებრივი აზრის შემზღუდავ ბუნებაზე

ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ საზოგადოებრივი აზრის გადაჭარბებული სიმკაცრისა და ადამიანების ცხოვრებაზე მისი ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა:

„საზოგადოებრივი აზრი აწესრიგებს და მიჯნავს რა არის კარგი და ცუდი, მაგრამ ზოგჯერ იმ დონეზე მკაცრი და დიქტატორული ხდება, რომ ადამიანი ელემენტარული სიამოვნებისთვის თავისუფლებას ვერ ახერხებს, იმის შიშით, რომ ეს არ არის მიღებული. ჩემი მშობლები მეუბნებოდნენ: „9-ზე უნდა მოხვიდე სახლში. 10-ის ნახევარზე უხერხულია.“ 10-ის ნახევარსა და 9 საათს შორის ასეთი რა ზღვარი იყო, ან უხერხული რატომ იყო, ამ კითხვასაც კი არ ვსვამდით. ასე იყო და მორჩა. ​გვეუბნებოდნენ: „კაცი რომ სახლში მოვა, შენ უნდა წამოხვიდე, უხერხულია,“ „სადილობას რომ დაიწყებენ, წამოდი, უხერხულია.“ ახალგაზრდები მაინც ახერხებენ, რომ დაიცვან თავიანთი უფლებები და თერთმეტამდეც იყვნენ გარეთ.“

ნათია ფანჯიკიძის თქმით, გარესამყაროს აზრი ადამიანისთვის მნიშვნელოვანია:

„რა თქმა უნდა, ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია გარესამყაროს აზრი, თორემ დავრჩებოდით მარტო, მაგრამ არ შეიძლება ბოლომდე ამაზე დაფიქსირება და კალაპოტიდან გადავარდნა ყოველ ვიღაცის შეძახილზე, რომ შენ რასაც აკეთებ ცუდია, როგორც გამოიყურები ცუდია. ის ადამიანი, ვინც თქვენს მიმართ ცუდია, თვითონაც არ არის კარგად. სიტყვებს ნამდვილად აქვთ ჯადოსნური ძალა. ხშირად ხდება ჩაშლა რაღაც ინიციატივის, ადამიანი ვეღარ ახერხებს, რომ იყოს თამამი.“

„ჩვენ ნოსტალგიით ვიხსენებთ ხოლმე თბილისს, როგორი ფერადი იყო თბილისი. ყველას თავისი იერსახე ჰქონდა, ყველას თავისი სტილი ჰქონდა. დღევანდელ ​დღეს ძალიან მკაცრად ვაკონტროლებთ ბევრ რამეს თუნდაც ჩვენი შვილების ქცევაში, ჩაცმულობაში. იმდენად შეშინებულები ვართ, რომ გამონაკლისი არავინ არ ვართ. ძალიან მკაცრ ჩარჩოებს ვუწესებთ შვილებს.,“ - აღნიშნა ნათია ფანჯიკიძემ.


წყარო: ​სამოქალაქო ჩართულობის განვითარების ცენტრი "თანამონაწილე"

წაიკითხეთ სრულად