Baby Bag

მონტესორის სიჩუმის თამაში, რომელიც ბავშვს სიმშვიდის შენარჩუნებაში ეხმარება და მოთმინებას ასწავლის

მონტესორის სიჩუმის თამაში, რომელიც ბავშვს სიმშვიდის შენარჩუნებაში ეხმარება და მოთმინებას ასწავლის

ბავშვის ერთ საგანზე კონცენტრირება და მისი ყურადღების კონკრეტულ დეტალებზე მიპყრობა ძალიან რთულია. უძრავად ყოფნა ბავშვისთვის თითქმის წამების ტოლფასია. სიმშვიდის შენარჩუნება ისეთი ჩვევაა, რომლის დასწავლა შესაძლებელია. ამისთვის ერთ-ერთი საუკეთესო გზა მონტესორის სიჩუმის თამაშია.

თამაში საკმაოდ მარტივია და ის დროის გარკვეულ მონაკვეთებში მონაწილეების ჩუმად ყოფნას ითვალისწინებს. მისი თამაში შესაძლებელია, როგორც ინდივიდუალურად, ასევე ჯგუფებშიც. ბავშვები სკამებზე ან იატაკზე წრეზე უნდა დავსვათ. მცირეწლოვან ბავშვებში 30 წამიც საკმარისია, ხოლო შედარებით ზრდასრულ ბავშვებს 5 წუთის განმავლობაში შეუძლიათ დუმილის შენარჩუნება.

ბავშვებს უნდა უთხრათ, რომ თამაშის მიზანს სიჩუმეში გარკვეული ხმების გაგონება წარმოადგენს. თამაშის დაწყებისა და დასრულების ნიშნად შეგიძლიათ ზარი დარეკოთ ან ქსილოფონის ხმა გამოიყენოთ. ზოგიერთები პატარა ანთებულ სანთელსაც იყენებენ, რომელსაც ბავშვი თამაშის დასრულების შემდეგ აქრობს. ძალიან კარგია ქვიშის საათის გამოყენებაც.

მას შემდეგ რაც სიჩუმისთვის განკუთვნილი თამაშის დრო ამოიწურება, ბავშვებს უნდა ჰკითხოთ, რისი ხმა გაიგონეს სიჩუმეში. რაც უფრო მრავალფეროვანი იქნება ბავშვების მიერ მოსმენილი ხმები, მით უფრო დაინტერესდებიან ისინი თამაშით.

მნიშვნელოვანია,რომ აქტივობა არ დაუკავშიროთ დასჯას და ბავშვის ცუდ ქცევას, რათა მისთვის ის ნეგატიურ განცდებთან არ იყოს ასოცირებული.

მონტესორის სიჩუმის თამაში აპრობირებული მეთოდია ბავშვების გარკვეული ხნით დასამშვიდებლად. საინტერესო თამაშისთვის შემდეგი რეკომენდაციები გაითვალისწინეთ:

  • ლენტზე რამოდენიმე ზარი ჩამოკიდეთ. ბავშვებს ლენტის ორივე ბოლოზე ხელი მოაკიდებინეთ და დაავალეთ ისე იმოძრაონ, რომ ზარებმა ხმა არ გამოსცენ.
  • შეგიძლიათ ბავშვს თვალი აუხვიოთ, შემდეგ კი რაიმე საგანი იატაკზე დააგდოთ. ბავშვმა უნდა გამოიცნოს, საიდან ჩამოვარდა საგანი და რა ნივთი დაეცა იატაკზე.
  • მცირეწლოვან ბავშვებთან გამოიყენეთ ჩურჩულის მეთოდი. ბაღში მასწავლებელს შეუძლია ბავშვის სახელი ჩურჩულით წარმოთქვას. ბავშვი მასწავლებელთან მივა, მასწავლებელი კი მას ყურში ჩურჩულით შეაქებს იმისთვის, რომ მისი დაძახება გაიგონა. ეს ბავშვს საკუთარი სახელის გაგონებისას ყურადღების გამახვილებას ასწავლის.

ეს მარტივი თამაში ბავშვს შემდეგ სარგებელს მოუტანს:

1. ბავშვი მიზანზე ფოკუსირებას სწავლობს.

2. ბავშვი მოთმინების უნარს გამოიმუშავებს.

3. ბავშვი მშვიდი და კონცენტრირებული ხდება.

4. ბავშვი ფრთხილად სიარულს სწავლობს.

5. ბავშვი სიჩუმისა და სიმშვიდის წუთებით ტკბება.

6. ჯგუფური თამაშისას ბავშვი გუნდურ მუშაობას სწავლობს.

7. ბავშვი ყურადღებით მოსმენას სწავლობს.

8. ბავშვი საკუთარ თავს უკეთ ეცნობა.

9. ბავშვი დეტალების შემჩნევას სწავლობს.

10. ბავშვის შეგრძნებები უფრო მკვეთრი ხდება.

მონტესორის სიჩუმის თამაში ბავშვს თვითდისციპლინის უნარებს უვითარებს და პიროვნულ განვითარებაშიც უწყობს ხელს.

წყარო:​ youaremom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ყოველდღიური უკმაყოფილების გამოხატვა აუცილებელია, დაგუბებული ბრაზი არსად არ წავა,“ - ნათია ფანჯიკიძე

„ყოველდღიური უკმაყოფილების გამოხატვა აუცილებელია, დაგუბებული ბრაზი არსად არ წავა,“ - ნათია ფანჯიკიძე

ნათია ფანჯიკიძემ ემოციების გამოხატვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბრაზის დაგროვება ნეგატიური შედეგების მომტანია:

„სჯობს, რომ გამოხატოთ ყოველთვის გრძნობა. დაგუბებული ბრაზი არსად არ წავა. ასეთმა ადამიანებმა, რომლებიც იმ წუთას ​უკმაყოფილებას არ გამოთქვამენ, მერე ისეთი აფეთქება იციან, რომ თუ აფეთქდნენ, ყველა იმალება. ამას სჯობს, გამოხატოთ ემოცია, რომ ადამიანებმა იცოდნენ თქვენ რა მოგწონთ, ან რა არ მოგწონთ.“

ნათია ფანჯიკიძის თქმით, გაბრაზება უკონტროლო ქცევაში არ უნდა გადაიზარდოს:

„გაბრაზება არ უნდა იყოს უკონტროლო ქცევა. აგრესია არის ნორმალური განცდა. ის უფრო ნაკლებია, რაც უფრო სუბლიმირებულია ქმედით ენერგიაში. თუ უმოქმედოთ ვართ, ეს აგრესია გაღიზიანების სახით გამოვლინდება. ჩვენ თვითონ ვართ იმედგაცრუებული ჩვენი თავით, რომ არაფერს ვაკეთებთ თითქოს მნიშვნელოვანს და ამიტომ თითქოს სხვები გვიშლიან ნერვებს.“

„როდესაც აგრესია არის უკონტროლო, ვერავინ ხვდება, როდის რა გაგაბრაზებს. თუ უკონტროლო ქცევა და აგრესია გადადის იმაში, რომ ნივთი უნდა ისროლოთ და აგური გაუქანოთ ვინმეს, მაშინ ამისთვის ყურადრების მიქცევა ღირს. ​ყოველდღიური უკმაყოფილების გამოხატვა აუცილებელია. ეს ენერგია ადუღებულ ქვაბს ჰგავს, თუ მოგლეჯს თავსახურს, თვითონაც აორთქლდება, ამოშრება. ეს არაფერ კარგთან არ მიგვიყვანს, თუ მუდმივად ვიკავებთ თავს. თუ მუდმივად გაბრაზებულები ვართ ყველაზე, ამაზეც უნდა დავფიქრდეთ, ასეც არ უნდა იყოს საქმე,“ - აღნიშნა ნათია ფანჯიკიძემ.

წყარო: ​Civic Initiative

წაიკითხეთ სრულად