Baby Bag

„ძალიან ვეცადოთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ბაღში ატირებული,“- ფსიქოლოგ ნინო ბუაძის რჩევები ბავშვის საბავშვო ბაღთან ადაპტაციისთვის

ფსიქოლოგმა ნინო ბუაძემ მშობლებს ის წესები გააცნო, რომელიც საბავშვო ბაღში მიყვანისას ბავშვს ბაღთან ადაპტაციაში დაეხმარება:

„როდესაც ბავშვი მიგვყავს საბავშვო ბაღში, მნიშვნელოვანია, გვქონდეს ინფორმაცია, რა მოცემულობაა ეს ბაღი. უკეთესია, თუ ბავშვს მანამდე ექნება შესაძლებლობა დაათვალიეროს სივრცე და გარემო, გაიცნოს პედაგოგი. ბავშვს მანამდე ვუზიარებ ზღაპრებს. მაგალითად, „ტოპო-ტიპი ბაღში მიდის.“ ეს ძალიან კარგი გამოცდილებაა. კონკრეტული კითხვები და შიშები, რომელიც ამ გმირს აქვს, ბავშვსაც იგივე კითხვები უჩნდება და ამისთვის განწყობა იქმნება.

მნიშვნელოვანია ასევე წინა შვილის გამოცდილება, თუ გვყავს. სხვა შემთხვევაში მშობელმა უთხრას, თვითონ რისი ეშინოდა, მერე იქ რა დახვდა, როგორ იქცევიან ბავშვები, რომ ყველა ერთნაირი არ არის. მნიშვნელოვანია, რომ ინფორმაცია, რომელსაც ბავშვს ვუზიარებთ, ახლოს იყოს იმ რეალობასთან, რომელის მას ბაღში ხვდება. რასაც ბავშვს ვეუბნებით. ის უნდა შევუსრულოთ. მაგალითად, ვეუბნებით, რომ ახლა უნდა წავიდე, ამ აქტივობების შემდგომ მე შენთან დავბრუნდები.

„მალე მოვალ, ორ საათში მოვალ,“- ეს ბავშვს არ ესმის. აქტივობებს ვეუბნებით: „დილას რომ იქნება საუზმე, ზღაპარს რომ წაიკითხავთ, ეზოში რომ ჩახვალ და მერე კიდევ სადილი რომ გექნება, ამ სადილის მერე მოვალ.“ ასე უფრო აღქმადია ბავშვისთვის, როდის მოვა მშობელი. ადაპტაციისთვის პირველ ეტაპზე ბავშვი ბაღში რჩება 1 საათი, 2 საათი და მერე ნელ-ნელა უნდა გაიზარდოს დრო. მნიშვნელოვანია, რომ პირველ ეტაპზე მშობელი შეჰყვეს ჯგუფში ბავშვს, რათა შეიქმნას განცდა, რომ ეს არის ის უსაფრთხო გარემო, სადაც მშობელიც არის ჩემთან ერთად.

შეცდომაა მუქარა, რომ ახლა ამას თუ არ გააკეთებ, წაგიყვან ბაღში, ახლა დავურეკავ შენს მასწავლებელს და ვეტყვი, როგორ იქცევი. აქ უკვე ავტომატურად შემოდის, რომ ბაღი არის სადამსჯელო გარემო. სეპარაცია ძალიან მტკივნეულია ბავშვისთვის. როდესაც ტირის და ხანგრძლივად ტირის, ხშირ შემთხვევაში არის დამოკიდებულება „იტირებს და გაუვლის.“ ძალიან ვცდილობთ, რომ ბავშვი არ დავტოვოთ ატირებული. ყველანაირად ვეცადოთ, რომ მისთვის გასაგებ ენაზე ავუხსნათ, რა გარემოშია, რატომ გავდივარ, რომ აუცილებლად მოვალ. არიან ბავშვები, რომლებიც ხშირად კითხულობენ: „დედა ხომ მოვა?“ მნიშვნელოვანია, ორივე მხარე ზრუნავდეს იმაზე, რომ ბავშვისთვის რაც შეიძლება მარტივი გახადოს გადასვლის პროცესი ერთი საფეხურიდან მეორეზე,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბუაძემ საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ტელესკოლა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ეს იყო ნიკოლოზის მეორედ დაბადება... შეუძლებელი შეძლეს ექიმებმა. არავინ არ ელოდა მის გადარჩენას,“- პატარა ნიკოლოზის სასწაულებრივად გადარჩენის ამბავი

„ეს იყო ნიკოლოზის მეორედ დაბადება... შეუძლებელი შეძლეს ექიმებმა. არავინ არ ელოდა მის გადარჩენას,“- პატარა ნიკოლოზის სასწაულებრივად გადარჩენის ამბავი

პედიატრმა მაია ჩხაიძემ „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „ოჯახის ექიმი“ პატარა ნიკოლოზის სასწაულებრივად გადარჩენის შესახებ ისაუბრა:

„პაციენტი სხვა კლინიკან ჩვენს კლინიკაში შემოვიდა. ის ჩვენთან მდგომარეობის დამძიმების გამო გადმოიყვანეს. შემოსვლისთანავე მისი მდგომარეობა იყო ძალიან მძიმე. შემოსვლიდან მეორე დღეს მას ესაჭიროებოდა მართვით სუნთქვაზე გადაყვანა. ეს შემთხვევა გარჩეული იქნა ექსპერტთა საბჭოს ბორდის სხდომაზე. მკურნალობის ტაქტიკაზე ერთად შევჯერდით. ბორდი აქტიურად იყო ჩართული პაციენტის მკურნალობის პროცესში.

ნიკოლოზს დასჭირდა მართვით სუნთქვაზე გადაყვანა. მისი 3-თვიანი მართვა კლინიკაში იყო უმძიმესი და ეს პაციენტი ძალიან ემოციურია ჩემთვის.მას ძალიან დამძიმებული მდგომარეობა ჰქონდა. ყველანაირი გართულება, რაც კი ახლავს კორონავირუსულ ინფექციას იყო გამოვლენილი. ორივე ფილტვში დრენაჟები იყო ჩადგმული, იყო ბაქტერიული ინფექციაც. ამ ბავშვთან ერთად ერთდროულად მოხდა ისე, რომ სამი უმძიმესი პაციენტი გვყავდა. ძალიან დიდი როლი ითამაშა ექსპერტთა საბჭომ და კოლეგების გვერდში დგომამ. მისი მკურნალი ექიმები რეანიმაციაში იყვნენ მეგი გიორბელიძე და ნინო უმიკაშვილი. ამ ბავშვის სიცოცხლე სიკვდილს გამოვგლიჯეთ და ძალიან დიდი გამარჯვება იყო ჩვენი გუნდისთვის მისი სიცოცხლე."

პატარა ნიკოლოზის ავადობის მძიმე დღეები ბავშვის დედამაც გაიხსენა:

„რომ მოვედით, პირველ ღამეს თითქოს სტაბილურად იყო, მაგრამ გაუარესდა ბავშვის მდგომარეობა. ფიტლვები დაზიანებული ჰქონდა. ერთი ფილტვი საერთოდ გაეთიშა. მეორე ფილტვი 70 %-ით არსებობდა და ბევრი ჰაერი იყო ფილტვში, იყო რისკი, რომ ფილტვი გამსკდარიყო. ბავშვის გადარჩენის შანსი არ იყო. იყო ისეთი მომენტები, რომ ფატალურ შედეგსაც ველოდებოდით. ექიმებმა იმის უფლება მომცეს, რომ ყოველდღიურად ნახევარი საათით ამოვსულიყავი რეანიმაციაში და მენახა ბავშვი. ეს იყო რაღაც საშინელება, როდესაც უყურებ სხეულს, რომელიც ცივია და გაყინულია და სიცოცხლის კვალი არ ჩანს. ეს იყო ნიკოლოზის მეორედ დაბადება, უფრო სწორად მესამედ. რომ დაიბადა, მაშინაც პრობლემა ჰქონდა დაბადების დროსაც. შეუძლებელი შეძლეს ექიმებმა. არავინ არ ელოდა ნიკოლოზის გადარჩენას, ეს იყო რაღაც სასწაული.“

წყარო: ​„ოჯახის ექიმი“

წაიკითხეთ სრულად