Baby Bag

კვლევა: მკაცრი დედები წარმატებულ გოგონებს ზრდიან

კვლევა: მკაცრი დედები წარმატებულ გოგონებს ზრდიან

მკაცრი დედები წარმატებულ გოგონებს ზრდიან. დისციპლინას მშობლები იმისთვის იყენებენ, რომ შვილებმა მიზნების მიღწევა და ოცნებების ასრულება უკეთ შეძლონ. ის ადამიანები, რომლებიც სირთულეებს უმკლავდებიან და საკუთარი უნარების გასაუმჯობესებლად ბევრს მუშაობენ, წარმატებას უფრო ადვილად აღწევენ.

დედებს სურთ, რომ მათი ქალიშვილები წარმატებულ ადამიანებად ჩამოყალიბდნენ. წარმატება მწვერვალების დაპყრობას გულისხმობს, როდესაც ადამიანი საკუთარ საქმიანობაში საუკეთესო შედეგებს აღწევს, გარდა ამისა მას პატივს სცემენ მისი ღირებულებებისა და თვისებების გამო. წარმატება კავშირშია მატერიალურ შესაძლებლობებთანაც. ქალები, რომლებსაც საკუთარი შემოსავალი აქვთ და ფინანსების განკარგვა ეხერხებათ, წარმატებულებად აღიქმებიან.

მნიშვნელოვანია წარმატების ემოციური ასპექტებიც. ადამიანი წარმატებულია, როდესაც ბედნიერია იმით, თუ ვინ არის, რას აკეთებს, რას ფლობს და როგორ ცხოვრობს. წარმატებულია ქალი, რომელიც ემოციურ კმაყოფილებას განიცდის, რომელიც უყვართ და თავადაც შეყვარებულია, რომელსაც თამამად შეუძლია იმის თქმა, რომ წარმატებას მიაღწია.

ინგლისში 15 500 გოგონაზე ჩატარებულმა კვლევამ აჩვენა, რომ მკაცრი დედები წარმატებულ გოგონებს ზრდიან. 13-14 წლის ასაკის გოგონებზე დაწყებული დაკვირვება 6 წლის მანძილზე გრძელდებოდა. გოგონები, რომლებსაც მკაცრი და მომთხოვნი დედები ჰყავდათ, რომლებიც დისციპლინის წესების მკაცრი დაცვით იზრდებოდნენ, უნივერსიტეტებში ჩაირიცხნენ და მათ საკუთარ პროფესიაში წარმატებულ მომავალს უწინასწარმეტყველებდნენ.

მკაცრი დედების ქალიშვილებს თინეიჯერობის ასაკში ნაადრევი ორსულობის ნაკლები რისკი ჰქონდათ, ვიდრე ნაკლებად მომთხოვნი დედების გოგონებს.

მნიშვნელოვანია გავარჩიოთ მკაცრი დედა მოძალადე დედისგან. მოძალადე დედას შვილზე არანაირი დადებითი გავლენის მოხდენა არ შეუძლია. ბოროტება და ძალადობა თქვენს ქალიშვილს მომავალში სწორ გზაზე ნამდვილად არ დააყენებს. ცხოვრებისთვის ვერ მოამზადებთ შვილს, რომელსაც მუდმივად სჯით და მის მიმართ სიყვარულს არ ამჟღავნებთ.

მკაცრი დედა, რომელიც საზღვრებს იცავს და მოძალადე არ არის, ყოველთვის ითვალისწინებს იმ ასპექტებს, რომელიც მას შვილთან ურთიერთობაში ეხმარება. მკაცრი დედა არასდროს უყენებს შვილს იმაზე მეტ მოთხოვნებს, ვიდრე მას შეუძლია, რომ შეასრულოს, თუმცა ის არასდროს ელის შვილისგან იმაზე ნაკლებს, ვიდრე მას შეუძლია. მკაცრი დედა შვილს მხოლოდ საჭიროების შემთხვევაში სჯის, ამასთან დასჯას არ აქვს ძალადობრივი ხასიათი! მკაცრი დედა მომთხოვნია, მაგრამ არ არის ცივი და შვილის მოფერება კარგად ეხერხება. მას არ აქვს გამუდმებით სერიოზული გამომეტყველება და აფასებს შვილის მონდომებას, მაშინაც კი, როდესაც მას დასახული მიზნის მიღწევა არ გამოსდის.

წყარო:​ youaremom.com 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი მტრად გაზარდეო, რომ ამბობენ, ასე გაზრდილი ბავშვი ამ უხეშ ფორმებს რომ მიიღებს, რას დაგვიბრუნებს მერე, იმავეს, არა?!“ - შალვა ამონაშვილი

„ბავშვი მტრად გაზარდეო, რომ ამბობენ, ასე გაზრდილი ბავშვი ამ უხეშ ფორმებს რომ მიიღებს, რას დაგვიბრუნებს მერე, იმავეს, არა?!“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბავშვის სწორი აღზრდის პრინციპებსა და მისი პიროვნების ჩამოყალიბებაში მშობლის შეუცვლელ როლზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მშობლებს ბავშვის აღზრდაზე დიდი საქმე ამქვეყნად არ აქვთ:

„იმაზე დიდი საქმე, რაც ბავშვის აღზრდაა, მგონი, ჩვენ ამქვეყანაზე არ გვაქვს. ბავშვს როდესაც ვზრდით, გულს ვდებთ მასში, სიყვარულს ვდებთ, ჩვენს გამოცდილებას, ცოდნას, მონდომებას. თუკი რამე გვაქვს, მისთვის გვინდა ხოლმე, რომ გავიღოთ, არამარტო სულიერი, არამედ მატერიალურიც. თუ ქვეყანას კარგ ბავშვს გაუზრდი, ბედნიერი დედა ხარ მაშინ. „დედა ნახე, მამა ნახე, შვილი ისე გამონახეო,“ - ​ეს სწორედ ჩვენი, მშობლების ღირსებაზე მიუთითებს. ამრიგად ბევრი უნდა ვიფიქროთ ბავშვების აღზრდაზე, რა გვინდა მათგან, რა გვინდა გამოვიყვანოთ ისინი. რაც მთავარია კაცად კაციო, როგორც ილია იტყოდა ხოლმე.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, ბავშვთან ერთად მაგიდაზე ჯდომისას, მას თანასწორად უნდა აღვიქვამდეთ და მასთან სერიოზული საუბარი უნდა შეგვეძლოს:

„ბავშვები ხშირად გვიერთდებიან მაგიდასთან, სუფრასთან. ხანდახან ჩვენც ვიწვევთ ხოლმე. ქართული სუფრა, თუ წესებით წარიმართება, აღმზრდელობითია. ხშირად ჩვენ ვარღვევთ ხოლმე ამ წესებს და ღრეობაში გადადის ხოლმე სუფრა. თუ მაგიდა კეთილშობილურია, ადამიანები საუბრობენ, ცხოვრების ამბებს ეხებიან, რაღაც სიბრძნეზე ლაპარაკობენ, წარსულს იხსენებენ, მომავალს გეგმავენ, არ გაგვიკვირდეს, რომ აქ შემოგვიერთდეს ექვსი წლის ბავშვი და რაღაც თავისი კითხვა დასვას. ჩვენ პრინციპი გვაქვს, რომ ბავშვი უნდა მივიღოთ, როგორც თანატოლი. თუ ის სუფრაზე მოიწვიეთ, მაგიდის წევრია. რატომ გინდათ ის მეორეხარისხოვნად მიიჩნიოთ?! ბავშვს უნდა თქვენი ტოლი იყოს. ზოგჯერ ბავშვი ისეთ კითხვას დაგვიყენებს, ჩიხში მოგვაქცევს ხოლმე. ამან არ უნდა გაგვაბრაზოს ჩვენ. მადლობა უნდა ვუთხრათ ბავშვს, სერიოზულად დაველაპარაკოთ, ავუხსნათ, ვუპასუხოთ . ​ახლანდელი ბავშვები არ გეგონოს 30-50-60-იანი წლების ბავშვები. ისინი სხვა ბავშვები არიან. მათ თავიანთი სხვანაირი გონებრივი აქტივობა, სითამამე აქვთ, ნუ წაართმევთ ამ სითამამეს. “

შალვა ამონაშვილმა აღნიშნა, რომ ბავშვის მხრიდან მიუღებელი ქცევის გამოვლენის შემთხვევაში, მშობელი მას უნდა გაესაუბროს, რათა მიღებული წესების შესახებ სათანადო ინფორმაცია მიაწოდოს:

„თუ რაღაც უზრდელობა მოხდება ბავშვის მხრიდან, საღამოს მშობელმა უნდა უჩურჩულოს: „შვილო, იქნებ სხვა დროს მაგიდასთან ასე მოიქცე. ჩვენი მაგიდის წესი ასეთია და ისეთია.“ ბავშვი, ალბათ, ამას გამოასწორებს. თუ ბავშვი მაგიდასთან მოიწვიეთ, ის ამ მაგიდის წევრია. იმან მარტო კი არ უნდა გისმინოთ პირდაღებულმა, ის გისმენთ, თქვენთან ერთად აზროვნებს, თავის დონეზე თავისი კითხვები უჩნდება. ​ძალიან სერიოზულად უნდა მოუსმინოს ბავშვს სტუმარმაც და მშობელმაც. ასეთია ჰუმანური პედაგოგიკა. ავტორიტარული იტყოდა, აბა ახლა აქედან აიბარგე, ვინ გეკითხება შენ ამდენს რომ ლაპარაკობო. ბავშვიც აიბარგებოდა, წავიდოდა. ეს არის ბავშვი მტრად გაზარდეო, რომ ამბობენ. ასე გაზრდილი ბავშვი ამ უხეშ ფორმებს რომ მიიღებს, რას დაგვიბრუნებს მერე, იმავეს, არა?!“

შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია სიტყვა „დასჯა“ აღზრდის მთავარ ცნებად აღარ გამოიყენონ:

„მშობლებს ვურჩევ, რომ ​სიტყვა „დასჯა“ არ გაიხადონ, როგორც აღზრდის მთავარი ცნება. გამოაგდეთ ეს ყველაფერი. დასჯა კი არ უნდა, წახალისება უნდა ბავშვს. ეს უფრო ვიფიქროთ, როგორ მივიყვანოთ ბავშვი რაღაცის გაგებამდე. ამაზე მეტი ვიფიქროთ, რომ კარგი პედაგოგიკა მოვნახოთ, თორემ დასჯის პედაგოგიკის გამონახვას დიდი ძებნა არ უნდა. შედეგებიც ძალიან ნაკლები აქვს ამას. გვეშინია, რომ თუ ბავშვი სიკეთეში გავზარდეთ და მოხვდება ბოროტებაში, ხომ არ დამარცხდება. თეორიულად დავუშვათ, რომ ბავშვი მოხვდება გარემოში, სადაც ბევრი ბოროტებაა, იმან ფეხი წამოკრა რაღაცას, გული ეტკინა. აქედან ის დასკვნა გამოვიტანოთ, რომ ჩვენ ეს უკვე ოჯახში უნდა ვუჩვენოთ ბავშვს?! ღალატი უნდა ვუჩვენოთ, ორპირობა, ძალადობა და უხეშობა, რომ ამ გამოცდილებით გაუძლებს ბაზარსაც და ქუჩასაც?! ჩვენი აღმზრდელობითი ამოცანაა, მივცეთ ბავშვს ყველაფერი საუკეთესო. ნათქვამია: ჩაიდინე სიკეთე და მოხდეს, რაც მოხდებაო. ჩვენ უნდა მივცეთ ბავშვს სიყვარული სუფთა, დანდობა სუფთა, შენდობა გულწრფელი. ყველაფერი უნდა მივცეთ რაც შეიძლება დახვეწილი. თუ ამას მივცემთ, ეს ისეთი სიძლიერეა ადამიანის სულისა, რომ ასეთი სულის ადამიანი ყველაფერს გაუძლებს. თქვენ გგონიათ, ბოროტი უფრო გაუძლებს ბოროტებას?! სიკეთე უფრო გამძლეა, მაგრამ ჩვენ ამას არ ვენდობით ხშირად.“

„არ დაივიწყო შენი ბავშვობა, სულ გაიყოლე თან. ბავშვობა ჩვენი ფესვებია. იქიდან ვიწოვთ ჩვენ სიხალისეს, რომანტიკას, სიყვარულს. გავიხსენებთ ბებიას და სიკეთე გვიჩნდება, პაპას გავიხსენებთ და სიბრძნე მოგვინდება, ჩვენს ცელქობას გავიხსენებთ და გაგვეცინება. ​ეს ჩვენი ფესვები სულ თან უნდა ვატაროთ ჩვენც. რამდენჯერაც ხშირად გავიხსნებთ, იმდენჯერ ცხოვრება გაგვიადვილდება. ჩვენი ბავშვობა ჩვენი ცხოვრების გაადვილებაა. მე ჩემი ბავშვობა თან დამაქვს. ახლაც ჩემი ბავშვობითა და ჩემი ასაკით ერთად გელაპარაკეთ,” - აღნიშნულ საკითხებზე შალვა ამონაშვილმა „ამონაშვილის აკადემიის“ პირდაპირ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად