Baby Bag

5 რამ, რისი გაკეთებაც მშობლებმა უნდა შეწყვიტონ

5 რამ, რისი გაკეთებაც მშობლებმა უნდა შეწყვიტონ

მშობლობა რთული პროფესიაა. მშობლებს სურთ, რომ შვილები კარგ ადამიანებად აღზარდონ და მათთან ერთად მომავლისთვის სასიამოვნო მოგონებები შეაგროვონ. თითქმის ყველა მშობელს სურს, რომ ზრდასრულ შვილთან მეგობრული ურთიერთობა შეინარჩუნოს. ამ მიზნების მისაღწევად აუცილებლად უნდა შეწყვიტოთ ამ ხუთი რამის გაკეთება:

  • არ დაუყვიროთ ბავშვს საჯარო სივრცეში ყოფნისას

ყველა მშობელს გამოუცდია ბრაზის მოულოდნელი შემოტევა, რომელთანაც გამკლავება მათ ვერ მოახერხეს. ბავშვის საჯაროდ გაკიცხვა ერთ-ერთი ყველაზე დიდი შეცდომაა. საჯარო სივრცეში ყვირილი ბავშვს ორმაგ დარტყმას აყენებს: გარდა იმისა, რომ მას თავს ესხმით, ის საზოგადოების წინაშე სირცხვილსაც განიცდის. არასდროს დაუყვიროთ ბავშვს საჯარო სივრცეში ყოფნისას.

  • შეწყვიტეთ „კარგი დედიკოსა“ და „კარგი მამიკოს“ როლის თამაში

ბავშვებს თქვენი სახით არა მეგობარი, არამედ მშობელი სჭირდებათ. ნუ ეცდებით, რომ მათ მგსავსად გეცვათ ან ზედმეტად ჩაერთოთ ბავშვებისა და მათი მეგობრების ურთიერთობებში. თქვენს შვილებს წინამძღოლობა გაუწიეთ და რჩევები მიეცით, მაგრამ თავისუფალი სივრცე აუცილებლად დაუტოვეთ.

  • ნუ მისცემთ ბავშვებს უფლებას გააკეთონ ისეთი რამ, რაც მათ ასაკს არ შეეფერება

თანამედროვე სამყაროში სოციალური მედია ბავშვებს ნაადრევად გაზრდას „აიძულებს.“ ისინი ნაადრევად იზრდებიან და ზრდასრულების ჩვევებს იძენენ, რაც არასწორია. ნუ მისცემთ ბავშვებს იმის გაკეთების უფლებას ან ისეთი ნივთების ფლობის ნებას, რომლებიც მათი ასაკისთვის შეუფერებელია. თუ სხვებს თანამედროვე სმარტფონები აქვთ ან მშობლები ნებას რთავენ, რომ ადრეული ასაკიდანვე პაემნებზე იარონ, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ თქვენს შვილსაც მსგავსი უფლებები მიანიჭოთ.

  • შეწყვიტეთ ბავშვების დაცვა მათი ნებისმიერი შეცდომის შედეგებისგან

დარწმუნებული უნდა იყოთ, რომ თქვენი შვილი შეცდომებზე ვერასდროს ისწავლის, თუ მას მის მიერ დაშვებული შეცდომების ნეგატიური შედეგებისგან ყოველთვის დაიცავთ. ბავშვებს, რომლებიც დარწმუნებულები არიან, რომ საკუთარ ქმედებებზე პასუხს არ აგებენ, ცხოვრებაში ბევრი წარუმატებლობა ელით.

  • ნუ აიძულებთ შვილებს, რომ თქვენი ცხოვრებით იცხოვრონ.

ბავშვებს უჭირთ საკუთარ მიზნებში გარკვევა, ისინი ცდილობენ გაიგონ, რისი ნიჭი აქვთ, რისი გაკეთება სურთ ცხოვრებაში. ამ რთულ არჩევანს ნუ დაამძიმებთ იმით, რომ მათ საკუთარი სურვილები და ოცნებები თავს მოახვიოთ. თუ თქვენ კარგი ბალერინა იყავით, არ ნიშნავს, რომ თქვენი შვილიც ასეთივე იქნება. თუ თქვენ ფეხბურთელობაზე ოცნებობდით, არ ნიშნავს, რომ თქვენმა შვილმაც ფეხბურთში წარმატება დაისახოს მიზნად. დაეხმარეთ შვილებს მიზნების დასახვასა და მათ მიღწევაში.

წყარო:​ imom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„6 წლამდე ასაკის ბავშვისთვის წამყვანი ქცევა არ არის მეცადინეობა და დასწავლა. მისი ქცევა არის თამაში,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის ცხოვრებაში თამაშის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, თამაშის დროს ბავშვი სამყაროს შეიმეცნებს, ხოლო სწავლის პროცესი, შესაძლოა. სრულიად გაუცნობიერებლად განხორციელდეს:

„პირველ რიგში, ალბათ, მნიშვნელოვანია ჩვენ განვასხვავოთ ერთმანეთისგან სწავლა და დასწავლა. სწავლა ისეთი პროცესია, რომელიც მთელი ცხოვრების განმავლობაში ჩვენ გვდევს თან. ეს სწავლა მთელი ცხოვრების განმავლობაში სრულიად გაუცნობიერებლადაც შეიძლება განხორციელდეს. რაც შეეხება დასწავლას, ეს არის ნებისყოფით გაშუალებული, ​მიზანმიმართული პროცესი, რომელსაც სჭირდება ძალისხმევა, ძალიან სერიოზული ყურადღების კონცენტრაცია.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ 6 წლამდე ასაკის ბავშვის ფსიქიკური განვითარება მნიშვნელოვნად განსხვავდება 6 წლის შემდგომი ბავშვის განვითარებისგან:

„ახლა შევხედოთ ბავშვის განვითარებას. 6 წლამდე ასაკის ბავშვის თავისებურება რადიკალურად განსხვავდება უკვე 6 წლის შემდგომი ბავშვის ფსიქიკური განვითარებისგან იმით, რომ​ 6 წლამდე ასაკის ბავშვისთვის წამყვანი ქცევა არ არის მეცადინეობა და დასწავლა. მისი ქცევა არის თამაში. თამაშს ჩვენი საზოგადოება არასერიოზულად უყურებს, განსაკუთრებით მშობლები. მშობლები ფიქრობენ, რომ ბავშვი თავისთვის რაღაცებს შვრება, დროს ატარებს. ეს არ არის დროის გატარება, ეს არ არის დროის ფუჭად კარგვა.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, თამაში ბავშვის უნარებს ავითარებს და მისი პოტენციალის რეალიზებისთვის ძალიან სასარგებლოა:

​ბავშვისთვის თამაში არის ცხოვრების შესწავლა, უნარების განვითარება, თავისი პოტენციალის რეალიზება, მომავალი ცხოვრებისთვის მომზადება. ეს არის თამაში, განსაკუთრებით შემეცნებითი თამაშები და როლური თამაშები. პირველი, რასაც ჩვენ მშობლებს ვეკითხებით, ეს არის როლურ და წარმოსახვით თამაშებს თუ თამაშობს ბავშვი. სწორედ ამ წარმოსახვითი თამაშებით ემზადება ბავშვი მომავალი ცხოვრებისთვის.“

„ეს არ არის არც გაჯეტების შედეგი, ​არც კომპიუტერული განმავითარებელი თამაშების. იმ თამაშებს არ აქვთ ის გავლენა ამ ასაკში, როგორი გავლენაც აქვს ხოლმე რეალურ შემეცნებით თამაშებს და წარმოსახვით როლურ თამაშებს. ყველა ფსიქოლოგი თანმხდება იმაზე და კარგი სკოლამდელი საგანმანათლებლო პროგრამები აგებულია თამაშზე, იმისთვის, რომ ბავშვმა შეიმეცნოს სამყარო, მოემზადოს ცხოვრებისთვის და ჰქონდეს კეთილდღეობის განცდა,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად