Baby Bag

,,არ დააძალოთ ბავშვს სიმღერა, სპორტზე სიარული" - რჩევები მშობლებს

,,არ დააძალოთ ბავშვს სიმღერა, სპორტზე სიარული" - რჩევები მშობლებს

რა სირთულეებთან არის დაკავშირებული მცირე ასაკში ბავშვის ,,იძულება", იაროს მან მუსიკაზე და როდის ხდება ეს პროცესი სტრესული - ამის შესახებ მომღერალმა, ნოდიკო ტატიშვილმა და პიანისტმა, სანდრო გეგეჭკორმა გადაცემაში ,,იმედის დღე" ისაუბრეს. მათ მსმენელს საკუთარი გამოცდილება გაუზიარეს.

,,ბავშვებთან მუშაობა ძალიან რთულია. ყველა მათგანი თავისებურად უნიკალური, ნიჭიერია. რთულია, ადრეულ ასაკში აღმოაჩინო, აქვს თუ არა ბავშვს სმენა. პირველი ამას ვაქცევ ხოლმე ყურადღებას - თუ ბავშვს იმ კონკრეტული მომენტისთვის არ აღენიშნება სმენა, არ არის მზანშეწონილი, მშობელმა მოახდინოს გავლენა. ერთი ბავშვი რომ ისეთ 9 ადამიანთან დავსვათ, რომელსაც კარგი სმენა აქვს, ეს ბავშვი აღმოაჩენს, რომ დანარჩენი 9 კარგად მღერის და მის შემთხვევაში რაღაც ისე ვერ არის და ისტრესება. 

ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც არის და მინდა, ყველა მშობელს ვურიო მთელი გულით - არ დააძალოთ ბავშვს სიმღერა, სპორტზე სიარული ან რამე სხვა. ჩემთან რომ მოდიან ბავშვები, მათ ვეკითხევბი, თუ უყვართ სიმღერა და თუ უნდათ სიარული. თუ ბავშვს თვალები უციმციმებს და უხარია, ესე იგი, ის უნდა მოსულიყო. მე ვფიქრობ, რომ 4-5 წელი არის ოპტიმალური ასაკი, როდესაც ბავშვმა უნდა დაიწყოს სიმღერაზე სიარული, სურვილის შემთხვევაში", - ამბობს ნოდკო ტატიშვილი.

სანდრო გეგეჭკორი საუბრობს, თუ რა შემთხვევაში ხდება ამ მხრივ მეცადინეობა მოსაწყენი.

,,სად ამჟღავნებს მუსიკალურ ნიჭს ბავშვი - ან წაიღიღინებს რაიმე მელოდიას, რომელიც იმღერა სადმე ვინმემ და ის გონებაში დარჩა. მე 3-4 წლის ასაკში ვმღეროდი სიმღერებს და ალბათ აქედან ჩანდა, რომ მქონდა ნიჭი. 

როდესაც მეცადინეობ, ეს მოსაბეზრებელია და ჰგავს მასწავლებლის მიერ დავალების მიცემას, რომ რაღაც უნდა დაწერო ძალიან ბევრჯერ. ეს არის ერთი მომენტი და მეორეა, როდესაც ის გეუბნება, მოიძიო ინფორმაცია რომელიღაც ომის შესახებ და თვითონ ეძებ, არკვევ. თუ რაღაც მუსიკას აღიქვამ, როგორც გამების ერთობლიობას, ეს არის ძალიან მოსაწყენი და საათები ისე იწელება, ერთი სული გაქვს, მიატოვო ეს საქმიანობა", - ამბობს პიანისტი.


წყარო: ,​,იმედის დღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებს გაძლიერებისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ შვილებისთვის მისაბაძ მაგალითებად იქცნენ:

„პირველ რიგში, მშობლებს ვურჩევთ, რომ თვითონ გაძლიერდნენ, მისაბაძი მაგალითები გახდნენ თავიანთი შვილებისთვის. ხანდახან ბავშვს სახლობანას ვათამაშებთ ხოლმე. მშობლის მოყოლა არ მინდა, რა ხდება სახლში. ყველაფერი ცხადია. ბავშვი ყველაფერს მოყვება როლებში, პირებში, ზუსტად იმ ტექსტებს იტყვის, რა ტექსტებიც ესმის. ბავშვისთვის მიბაძვა და ​მიბაძვით სწავლა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. რატომ ვერ სწავლობს აუტისტური სპექტრის ბავშვი ენას? არ გამჩნევს, იმიტომ არა, რომ არ შეუძლია.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელს ბავშვისთვის ბოდიშის მოხდა უნდა შეეძლოს, როდესაც შეცდომას უშვებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ როდესაც რაღაც გვეშლება და ბავშვსაც რაღაც ეშლება, ტრაგიკული სახე ამას არ მივცეთ. ბავშვს შეიძლება ბოდიში მოუხადო, რომ შეგეშალა, რომ უყვირე, რომ გამოხვედი წყობიდან. არ არის ეს შენი ავტორიტეტის დაცემა. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი მაგალითი ბავშვისთვის. შენ აძლევ მას მაგალითს, რომ ბოდიში მოიხადოს. დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის. „თუ შეიძლება“ ხომ არ იცის და არ იცის. ვინ უნდა ასწავლოს ეს? უცხო საზოგადოებაში რომ შევა, ნივთს რომ მოკიდებს ხელს და აიღებს, რომ ვეკითხებით: „თუ შეიძლება?“ მერე ისიც იმეორებს. ​ასეთი რაღაცები დაკავშირებულია ეთიკურ განვითარებასთან.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ საბავშვო ბაღმა ბავშვს უპირველესად წესების დაცვა და ჯგუფში თანამშრომლობა უნდა ასწავლოს:

„ექვს წლამდე მოვიდა ბავშვი, ინტელექტი განუვითარდა, ​სოციალურად უკვე წარმოსახვით თამაშებს უნდა თამაშობდეს. სამი წლის ასაკში ბავშვს კარგი ფანტაზია აქვს. ემპათიას ბავშვი წარმოსახვითი თამაშით, ჯგუფური თამაშით სწავლობს, წესებს მიჰყვება. ექვსი წლისთვის ეს ყველაფერი დამთავრებული უნდა იყოს. საბავშვო ბაღმა უნდა ასწავლოს ბავშვს წესის დაცვა, გჯუფში თანამშრომლობა. ბავშვები ფეხბურთს რომ თამაშობენ, ბურთს არ აწვდიან ერთმანეთს. რომ ეკითხები რატომ, ის გაიტანს გოლს და მე არ გამოვჩნდებიო, გპასუხობენ. ასე იზრდება ჩვენი თაობები.“

„სასკოლო მზაობა არ არის, რომ ბავშვმა წერა-კითხვა იცის. ახლა ჩვენ გვყავს ბავშვები, რომლებმაც ორი წლის ასაკში იციან ციფრები, ასოები, წერა და კითხვა, მაგრამ რად გინდა?! კომუნიკაცია არ შეუძლიათ, წერონ და იკითხონ. სკოლისთვის მზაობა არის მითითების შესრულება, ჯგუფის წესების მიყოლა, მოთხოვნის შესრულება. მე რომ მინდა და ისე ვაკეთებ, მაგრამ რომ არ მინდა და მაინც ვაკეთებ, აი, ეს არის ის ნახტომი, რომელიც არის სკოლასა და საბავშვო ბაღს შორის. სკოლაში მე მოთხოვნით უნდა ვაკეთებდე რაღაცებს. მე უკვე ჩემს ქცევაზე ვარ პასუხისმგებელი და მაინტერესებს ​მასწავლებელი და მშობელი რას იტყვიან ჩემს მიღწევაზე. ეს არის ძალიან სასარგებლო და ძალიან საშიში პერიოდი. ჩვენ თუ არასწორი უკუკავშირი მივეცით ბავშვს, შეიძლება თვითშეფასება საერთოდ დავუგდოთ,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: „განათლება უკეთესი მშობლობისთვის“

წაიკითხეთ სრულად