Baby Bag

„ემოცია, რომელსაც მთელი 1 წელი ველოდით“ - სამი შვილის დედამ სიმსივნე დაამარცხა

„ემოცია, რომელსაც მთელი 1 წელი ველოდით“ - სამი შვილის დედამ სიმსივნე დაამარცხა

სამი შვილის დედა თამთა ჭელიძე, რომელმაც სიმსივნე დაამარცხა,  მადლობას უხდის ყველა იმ ადამიანს, ვინც მის გამოჯანმრთელებაში საკუთარი წვლილი შეიტანა. 

გთავაზობთ თამთას მიერ სოციალურ გამოქვეყნებულ ვიდეოსა და პოსტს:

„ემოცია, რომელსაც მთელი 1 წელი ველოდით 🙏

ჩემო მეგობრებო და ახლობლებო მინდა ყველას დიდი მადლობა გითხრათ გვერდში დგომისა და გამხნევებისთვის. მე მძიმე ერთი წლის მერე შევძელი და გავიმარჯვე ამ ბოროტ დაავადებასთან და მადლობა ყველას ვინც მიიღო მონაწილეობა და შემაძლებინა ეს ყველაფერი❣️
დავასრულეთ კვლევები.

ყელის მიდამო სუფთაა, მუცლის არეში არის კერები, რომლებიც საჭიროებს მუდმივ დაკვირვებას, თუმცა ეს არაა ამ ეტაპზე საშიში ❣️

ამჟამად ვარ სტაბილურად ჯანმრთელი. ეს ბოლო სიტყვა ვერ დავიჯერე, როცა ექიმი ხელს მართმევდა გავამეორებინე 🙏

მადლობა ღმერთს საქართველოში გამარჯვებულებს გვაბრუნებს🙏❣️

ამ ძალიან ძლიერი ადამინის Ilia Khubulava გარეშე მე ვერაფერს გავაკეთებდი ❤️ მადლობა იმისთვის რომ მთელი ერთი წელი გამიძლო ( ისედაც მთელი ცხოვრებაა მიძლებს 😘) გვერდში მედგა , არც ერთი წამით არ დაღლილა ჩემს დასანახად და არც ერთი წამით არ მაცდიდა დანებებას ❤️ ზუსტად იცოდა რა როდის უნდა ეთქვა და გაეკეთებინა❣️ მარტო მან და ჩემმა ოჯახმა იცის რა გადავიტანე ამ ბრძოლაში და მათი გვერდში დგომით მქონდა ძალა გამეღიმა და მეცხოვრა ჩვეული რიტმით ❤️

მადლობა ჩემს ოჯახის წევრებს, რომლებმაც გმირულად გაუძლეს ამ რთულ დღეებს❣️

არ მჯერა რომ ჩემს სამ შვილს ჩავეხუტები და ვეტყვი რომ ყველაფერი დამთავრდა, რომ დედა ასე დიდი ხნით არასდროს წავა. მათე ხუბულავა მაფიცებდა მართლა ასეა თუ მე მიმალავო ❤️

ყველას მინდა მადლობა გითხრათ ვინც ჩემს გვერდით იყავით❣️

ეს კი სავადმყოფოდან გამოსვლის კადრებია აქ ხალხი გაოგნებული გვიყურებდა მე ვტიროდი და ილო იცინოდა. სიცილ-ტირილა გვჭირდა❤️
მადლობა ყველას ❤️“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ახლო და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. 


ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამაშია საქმე! 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ ჰგავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო, აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?“

ნოდარ დუმბაძე 

წაიკითხეთ სრულად