Baby Bag

კორონავირუსის პანდემიის გამო შვილებთან ერთად გატარებული დრო საჩუქარია და არა ტვირთი

კორონავირუსის პანდემიის გამო შვილებთან ერთად გატარებული დრო საჩუქარია და არა ტვირთი
პროფესორ რობერტ კელის სახალისო ინტერვიუ, რომელიც ​BBC-ს პირდაპირ ეთერში გავიდა, ინტერნეტში ძალიან სწრაფად გავრცელდა. პროფესორი საკუთარ სახლში იმყოფებოდა და ჟურნალისტს სამხრეთ კორეაში მიმდინარე სოციალურ-პოლიტიკურ ცვლილებებზე ესაუბრებოდა, როდესაც მის სამუშაო ოთახში მოულოდნელად მისი მცირეწლოვანი ქალიშვილი შემოიჭრა, უფროს დას მალე უმცროსი ძმაც შემოჰყვა. რობერტ კელის მეუღლე პროფესორის კაბინეტში აღელვებული შემოვიდა და ბავშვების გაყვანას მონდომებით ცდილობდა, რაც გამოუვიდა კიდეც. აღნიშნული ვიდეო ინტერნეტში დღემდე ძალიან დიდი პოპულარობით სარგებლობს. თუ პროფესორის ინტერვიუ აქამდე არ გინახავთ, გირჩევთ ეს ახლავე გააკეთოთ, რადგან ძალიან იხალისებთ.

ადამიანების დიდ ნაწილს რობერტ კელის მიმართ ემპათიის გრძნობა გაუჩნდა. მშობლების ნაწილმა ძალიან კარგად იცის, თუ რას ნიშნავს სახლიდან მუშაობა, როდესაც მცირეწლოვანი ბავშვების მშობელი ხარ. გარდა იმისა, რომ კელის ინტერვიუ აღნიშნულ გამოწვევებს ცხადად გვიჩვენებს, ის იმ სახალისო მოულოდნელობების დემონსტრირებასაც ახდენს, რომლებიც დისტანციურ მუშაობას ახლავს თან.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)


მშობლები, რომლებიც მცირეწლოვან ბავშვებს ზრდიან და პარალელურად სახლიდანაც მუშაობენ, ხშირად იძულებული ხდებიან საქმიანი ზარები მაშინ განახორციელონ, როდესაც ბავშვებს საფენებს უცვლიან, ისინი პატარების ჟრიამულისა და ყვირილის ფონზე ესაუბრებიან თანამშრომლებს, ხშირად ცალი ხელით ბავშვი უჭირავთ, მეორე ხელით კი საქმიან ჩანაწერებს აკეთებენ. რა თქმა უნდა, მსგავს რეჟიმში მუშაობას თან ახლავს ფრუსტრაციის და გადაღლილობის განცდა. თქვენ გრძნობთ, რომ დრო არ გყოფნით, დაკისრებულ მოვალეობებს თავს კარგად ვერ ართმევთ, კარიერული მიზნების მიღწევა გიჭირთ.

მართალია, ბავშვების გარემოცვაში დისტანციური სამუშაოს შესრულება რთულია, თუმცა ამ ყოველივეს თავისი დადებითი მხარეებიც აქვს. თქვენ არასდროს გეპარებათ ის ცვლილებები, რომლებიც თქვენი შვილების ცხოვრებაში ხდება. იცით, რომელი სიტყვა თქვა პირველად თქვენმა შვილმა, არც მისი პირველი ნაბიჯები გამოგპარვიათ, თქვენ მზად ხართ, ცრემლი მოწმინდოთ ბავშვს, როდესაც ის თავს ცუდად გრძნობს. ოფისში მყოფი ძალიან ბევრ სასიამოვნო და დაუვიწყარ წუთს კარგავთ, რომლებსაც თქვენი შვილები ყოველდღიურად გჩუქნიან.

თანამედროვე სამყაროში რეგულარულ დისტანციურ სამუშაოს მხოლოდ საზოგადოების 5 % ასრულებს. რა თქმა უნდა, ადამიანებს არ აქვთ ფუფუნება, რომ სახლიდან იმუშაონ და შვილებს ყოველდღიურად დიდი დრო დაუთმონ. თუმცა, ადამიანების ნაწილი, რომლებსაც ამის შესაძლებლობა აქვს, მაინც ოფისში მუშაობას არჩევს და ბავშვებთან ყოფნას მყუდრო გარემოში მუშაობას ამჯობინებს. საზოგადოებაში მშობლების და შვილების 24 საათიანი სიახლოვის იდეა პოპულარობით აღარ სარგებლობს. ოჯახების უდიდეს ნაწილს საკმარისი შემოსავლის მისაღებად აუცილებლად სჭირდება, რომ ორივე მშობელი მუშაობდეს. მარტოხელა დედები კი შვილების რჩენას მხოლოდ სრულ განაკვეთზე დასაქმების შემთხვევაში ახერხებენ. საზოგადოებაში აშკარად იგრძნობა კულტურული ანტიპათია იმ მშობლების მიმართ, რომლებიც კარიერულ ინტერესებს ნაკლებ ყურადღებას აქცევენ და ბავშვებთან ყოფნას არჩევენ, რაც მათ უდიდეს ნაწილში შიშსა და დაბნეულობას იწვევს.

დედები, რომლებიც სახლში სხედან და არ მუშაობენ ხშირად პრივილეგირებულებად მიიჩნევიან, სახლიდან მომუშავე მშობლები კი - ზარმაცებად. თუმცა მშობლების უდიდესი ნაწილი დისტანციურ სამუშაოზე უარს მხოლოდ იმიტომ ამბობს, რომ ბავშვებთან ერთად მუშაობა ძალიან რთულია, რაშიც კორონავირუსის გავრცელებამ ბევრი ადამიანი დაარწმუნა. შვილები მშობლებისგან რეგულარულად მოითხოვენ ყურადღებას. მშობლობა უსასრულო და ზეგანაკვეთური შრომაა. ამასთან, ბავშვის სწორად აღზრდას ადამიანისთვის ყველაზე დიდი მნიშვნელობა აქვს. სახლიდან მუშაობა იდეალურ პირობებშიც კი რთულია, დღეს კი, როდესაც კორონავირუსის პანდემია მძვინვარებს, ყველაფერი კიდევ უფრო გართულდა.

მშობლებო, ვიდრე თქვენი პესიმისტური განწყობებისა და ფრუსტრაციის განცდის სოციალურ ქსელებში გაზიარებას დაიწყებთ, დაფიქრდით. თქვენ ძალიან იღბლიანი ადამიანები ხართ! შვილი ადამიანისთვის ნამდვილი საჩუქარია. ბავშვებთან ერთად სახლში დიდი დროის გატარება, მაშინაც კი, როდესაც თქვენ დისტანციურად მუშაობას ეჩვევით, ბავშვი კი დისტანციურად სწავლას ცდილობს, კორონავირუსის პანდემიის ერთადერთი და მოულოდნელი საჩუქარია. სამყარო უცნაური და მოულოდნელი გზით შეგვახსენებს, თუ რა არის ადამიანის ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი: ოჯახი და ბავშვები. სამსახური მოწინავე პოზიციებს ნამდვილად არ იკავებს. კორონავირუსის პანდემია ძალიან ბევრ რამეს გვასწავლის, როგორც საკუთარი თავის, ასევე სამყაროს შესახებ.

კორონავირუსის დამარცხების შემდეგ ბიზნეს ინდუსტრია, შესაძლოა, მნიშვნელოვნად შეიცვალოს, სამუშაო დრო შემცირდეს, მშობლებს კი ბავშვებთან ყოფნის მეტი შესაძლებლობა მიეცეთ. უნდა გვახსოვდეს, რომ ბავშვობა ძალიან სწრაფად გადის. კარანტინში ყოფნა კი იმის საშუალებას გვაძლევს, რომ შვილებთან ერთად დიდი დრო გავატაროთ, რაც ნამდვილი საჩუქარია. 

მომზადებულია ​pantagraph.com-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასეთ პედაგოგებზე და ზოგადად, მოქალაქეებზე უნდა იდგეს ჩვენი ქვეყანა“ - იმუნოლოგი ბიძინა კულუმბეგოვი ბათუმელი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს

„ასეთ პედაგოგებზე და ზოგადად, მოქალაქეებზე უნდა იდგეს ჩვენი ქვეყანა“ - იმუნოლოგი ბიძინა კულუმბეგოვი ბათუმელი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს

იმუნოლოგი ბიძინა კულუმბეგოვი სოციალურ ქსელში ბათუმელი მასწავლებლის წერილს აქვეყნებს. პედაგოგი, რომელიც ბავშვებს სახლში ამეცადინებს, ექიმს უსაფრთხოების დაცვის მიზნით ჩატარებული პროცედურების შესახებ უყვება და ეკითხება, რამდენად სწორად იქცევა. გთავაზობთ მასწავლებლის წერილს, რომელსაც ბიძინა კულუმბეგოვი ასაჯაროებს.

„ბავშვები ჩემთან მოდიან ფარებით, მშობელს უკეთია ნიღაბი. ვცხოვრობ მესამე სართულზე და ისინი ამოდიან დისტანციის დაცვით. კარები ღია მაქვს, მიკეთია სათვალე და სამედიცინო ნიღაბი. პატარებს ოვაციით, სიყვარულით ვიღებ, ორი დეზობარიერი მაქვს, ერთი სადარბაზოში, მეორე - სახლში, კარებთან. ჯერ პირველზე იწმენდენ ფეხსაცმელებს და მერე დგებიან მეორეზე, ვუზომავ სიცხეს, ამის შემდეგ სხდებიან დეზობარიერთან სკამზე და იხდიან ფეხსაცმელებს, რომელსაც საკუთარი ხელით აწყობენ შემოსასვლელში სადეზინფექციო ხსნარით დასველებულ, გაშლილ ტილოზე.

შემდეგ სადეზინფექციო ხსნარით (სპირტი, წყალბადის ზეჟანგი...) ვუმუშავებ თავიდან ბოლომდე, ვეძახით სუნამოს დასხმას და სიამოვნებით ტრიალებენ, თავზეც ვასხამ, ხელებზეც. მერე იცვამენ ოთახის ჩუსტებს, რომელსაც ჩემთან ტოვებენ და პერიოდულად ვამზეურებ აივანზე. ფარის ქვემოთ ვუკეთებ პირბადეს. ამ პროცესს ესწრება სადარბაზოში მდგომი მშობელი და თუ ბავშვს ტემპერატურა არა აქვს, მიდის.

ბავშვი დგება საპირფარეშოსთან რიგში. როცა ცხრავე ბავშვი მოვა( მეათე მე ვარ), ვირჩევთ მორიგეებს. ისინი შედიან პირველები და ზედმიწევნით იბანენ ხელებს ყველა წესის დაცვით, მერე იკავებენ თავიანთ ადგილებს: ერთი მორიგე მეგობრებს უსხამს თხევად საპონს, მეორე - ურიგებს მშრალ სალფეთქებს, ბანენ წესების დაცვით, თავადვე ყრიან ურნაში გამოყენებულ სალფეთქებს. ამას ყველაფერს ხალისით ასრულებენ, ხუმრობენ, ერთმანეთს ესაუბრებიან, ,,ჭუკების ცეკვას" ცეკვავენ რიგში, ის მინდა გითხრათ, რომ ეს პროცესი მათთვის სახალისოა, სიამოვნებთ ასრულებენ ყველაფერს. მერე შედიან სასტუმრო ოთახში( რომელსაც ყოველდღიურად ვუკეთებ სრულ დეზინფექციას ) აივნის კარები ღიაა, სხდებიან დისტანციურად და იხსნიან ფარებს (რომელთაც მერხებზე ვუწყობ), რჩებიან ნიღბებში.

ხელზე ვასხამ სანიტაიზერს. ნახევარ საათიანი მეცადინეობა ასე ტარდება მათი სრული ჩართულობით, ადგილზე მოძრაობით, თვალსაჩინოებების გამოყენებით, ესეც მოსწონთ და ხალისობენ, იცინიან , ნიღბებს უძლებენ, არ წუწუნებენ... შემდეგ გადამყავს სასწავლო ოთახში, სადაც მიდგას ერთმანეთისგან დისტანციურად დაშორებული მერხები. ყველას აქვს თავისი ინდივიდუალური სასწავლო ნივთები. აქაც ჩატარებულია დეზინფექცია, ფანჯარა ღიაა. პირბადეს მხოლოდ პირზე ვუტოვებ, ცხვირს ვუთავისუფლებ. პატარები არიან და ხანდახან წამოახველებენ, დააცემინებენ და პირაკრულები, ვფიქრობ, დაცულები არიან. როცა აცემინებენ, პირბადეს ვუცვლი და ხელზე ისევ ვასხამ ხსნარს პატარა პულვერიზატორი მაქვს საამისოდ.

როცა საპირფარეშოთი სარგებლობენ, ხელს იბანენ, მაგრამ რომ შემოდიან, სანიტაიზერს მაინც ვასხამ. ამ მერხებთან ისინი კითხულობენ, ხატავენ, ძერწავენ, სახალისო ტესტებზე მუშაობენ, ჩხირკედელაობენ, მუსიკას უსმენენ, ერთმანეთს დისტანციურად ეკონტაქტებიან და რაც მთავარია, ეს ყველაფერი მოსწონთ, ჩემთან მოუხარიათ”

სახლშიც წასვლის დროსაც რიგს იცავენ, იცვლიან ჩუსტებს, დეზობარიერზე იცვამენ ფეხსაცმელს, პირბადეს იხსნიან და აგდებენ სპეციალურ ურნაში, ვუკეთებ ფარს, ისევ მუმუშავებ ხელებს და დამოუკიდებლად ჩადიან ქვემოთ მშობლებთან.

ეს ყველაფერი იმიტომ მოგწერეთ, რომ მინდა გკითხოთ, დასაშვებია? ხომ არ მეშლება რამე? იქნებ ასეთი რეგულაციების შემდეგაც არ ვართ დაცულნი?“ - წერს პედაგოგი ბიძინა კულუმბეგოვს.

როგორც იმუნოლოგი აღნიშნავს, ასეთ პედაგოგებზე და ზოგადად, მოქალაქეებზე უნდა იდგეს ჩვენი ქვეყანა. „რამდენი უფიქრია, როგორ სწორად ესმის ბევრი ასპექტი ინფექციის მართვის და ბავშვების უსაფრთხოების,“ - აღნიშნავს ბიძინა კულუმბეგოვი.

წაიკითხეთ სრულად