„ძალიან იშვიათად ვტოვებდი შვილებს სადმე. თუ დედასთან დავტოვებდი ცოტა ხნით, დიდი ფორიაქით ვუწერდი რვეულში: ამდენი უნდა ჭამონ, ამდენს ხანს იყვნენ ჰაერზე... ეტყობა, დედაჩემი ამაზე ძალიან წუხდა. ერთ დღესაც, რომ შეამჩნია დედამ, რომ ვტოვებ ბავშვებს, მაგრამ ვერ ვტოვებ, მაქვს ზედმეტი შფოთვა, მითხრა სიტყვები, რომელიც რჩევაც არ იყო. ეს იყო შთაგონება, რომელიც მე მთელი ცხოვრება დამამახსოვრდა. როგორც მაშინ დავმშვიდდი, იმის მერე რომ გადავკოტრიალდი, მძინავს, როდესაც შვილები სახლში არ არიან. დედამ მითხრა: როდესაც ბავშვებთან არ არის დედა, მათ ღმერთი უფრო იფარავთო. საოცარი სიმშვიდე ჩადგა ჩემს გულში.“
ნათია ფანჯიკიძის თქმით, დედებმა მეტი ნდობა უნდა გამოიჩინონ კეთილი ანგელოზების მიმართ:
„დავიწყე ფიქრი, მე რომ ვინმემ ვიღაც ჩამაბაროს და არ მენდოს, ყოველ წუთას შემამოწმოს, ხომ მეწყინება? თქვენი კეთილი ანგელოზები ძალიან გაბრაზდებიან, თუ არ ენდობით. რაც უფრო მშვიდი და აუმღვრეველია ჩვენი მცირე გრავიტაციის ველი, მით უფრო კარგად მიდის ჩვენი ცხოვრება.“
„ჩემს შვილებს თუკი თავი გაუტეხავთ, ხელი გადაუჭრიათ, ყველაფერი ჩემს თვალწინ. უკან მივდევდი და მაშინ გაანგრია ჩემმა შვილმა შუშა. ვერასდროს ვერ ვიცავთ ადამიანს, როდესაც მას ხიფათი უნდა გადაეყაროს. როდესაც დედა ბევრს შფოთავს, ამ შფოთვას ღვრის შვილში. შვილი ფაქტობრივად განწირული ხდება მარცხისთვის,“ - აღნიშნა ნათია ფანჯიკიძემ.
წყარო: Civic Initiative
