Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ჩვენ ბავშვის წინააღმდეგობის მიუხედავად ძალადობრივად გავზრდით ულუფას, ანატომიურადაც ბევრი რამ იცვლება,“ - მარი მალაზონიას რჩევები მშობლებს

„თუ ჩვენ ბავშვის წინააღმდეგობის მიუხედავად ძალადობრივად გავზრდით ულუფას, ანატომიურადაც ბევრი რამ იცვლება,“ - მარი მალაზონიას რჩევები მშობლებს

ნუტრიციოლოგმა მარი მალაზონიამ ბავშვების სწორი კვებითი ჩვევების ჩამოსაყალიბებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა. მან აღნიშნა, რომ ძალადობრივი დამოკიდებულება კვების საკითხებში ბავშვისთვის უარყოფითი შედეგების მომტანია:

„ჩვენ ვსაუბრობთ სამ ინსტრუმენტზე, ესენია: ​რეჟიმი, ულუფა და რაციონი. აქ შეიძლება იყოს ძალადობრივი შედეგი, რომელიც ძალიან სახიფათოა ბავშვის ჯანმრთელობისთვის. როდესაც ვსაუბრობთ რეჟიმზე, ყველა ადამიანს აქვს თავისი ბიოლოგიური საათი. ჩვენი ორგანიზმის აქტივობა კონკრეტულ რიტმს ემორჩილება. უმრავლეს შემთხვევაში ჩვენ ვართ მზის რიტმზე ორიენტირებული ადამიანები. ძალიან ხშირად მშობელი არ აკვირდება ბავშვის რიტმს. მშობელი ქმნის რიტმს. მოზარდი თუ თავის განსხვავებულ რიტმს გვთავაზობს, იქნებ ეს არის მისი ორგანიზმისთვის უფრო მისაღები.“

მარი მალაზონიას თქმით, ოჯახში ხშირად არის ტენდენცია, რომ ბავშვის ულუფის ზომა მისი წინააღმდეგობის მიუხედავად გაზარდონ:

„მეორე საკითხი გახლავთ ულუფა. ყოველთვის არის ოჯახში იმის ტენდენცია, რომ ​ბავშვს რაღაც აკლია, ბავშვმა არ შეჭამა კარგად. თუ ჩვენ ბავშვის წინააღმდეგობის მიუხედავად ძალადობრივად გავზრდით ულუფას, ანატომიურადაც ბევრი რამ იცვლება. მერე აღარ უნდა გაგვიკვირდეს, როდესაც მოზარდობაში მას სჭირდება წონის ან კვებითი ქცევების კონტროლი. ეს ხომ მას ჩვენ დავასწავლეთ.“

„ჩვენ ხშირად გვაქვს სურვილი, რომ კატეგორიულად გადავასხმევინოთ ბავშვს ჭიქიდან სასმელი, რომელიც მიგვაჩნია, რომ არ არის ჯანმრთელი. მშობელს ასეთი სიფხიზლე სჭირდება, არა სასმელის ჭიქიდან გადაღვრა, არამედ სიფხიზლე იმის, რომ სანამ ბავშვი პატარაა და არ დაუგემოვნებია ასეთი სასმელი, ჩვენ არ გავასინჯოთ. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ხილი და ბოსტნეული ბავშვის რაციონის განუყოფელი ნაწილი იყოს. თუ ბავშვი გვეწინააღმდეგება და ვერ იღებს ამ პროდუქტებს, ასეთ დროს ძალადობა შეიძლება იყოს ძალიან სერიოზული შედეგების მომტანი. ბავშვებში ძალიან ხშირია ფრუქტოზის აუტანლობა. პატარას აქვს პრობლემები, რომელსაც ვერ აღწერს. ​თუ ბავშვის ორგანიზმი ეწინააღმდეგება ძალიან სწორ, დასაბუთებულ არჩევანს საკვებისას, ორგანიზმი არ პასუხობს ადეკვატურად ჩვენ მიერ შეთავაზებულ ჯანსაღ დიეტას, კითხვები დავსვათ ექიმთან ერთად და შევაფასოთ, რამდენად მზად არის ბავშვის ორგანიზმი ამ ნივთიერებების მისაღებად,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარი მალაზონიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად