Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სქოლიოზი მძიმე გამოხატულებით არასდროს არ მოხდება, ის ყოველთვის ეტაპობრივად ვითარდება და ეს ეტაპები არ უნდა გამოგვრჩეს,“- ტრისტან ნიშნიანიძე

„სქოლიოზი მძიმე გამოხატულებით არასდროს არ მოხდება, ის ყოველთვის ეტაპობრივად ვითარდება და ეს ეტაპები არ უნდა გამოგვრჩეს,“- ტრისტან ნიშნიანიძე

ორთოპედ-ტრავმატოლოგმა ტრისტან ნიშნიანიძემ სქოლიოზის განვითარების მიზეზებზე ისაუბრა:

„ხელშემწყობი ფაქტორები, რომელიც გამოიწვევს სქოლიოზს არ არსებობს. თუ სქოლიოზი მოსახდენია, ის განვითარდება, კორელაცია ჩვენ გვაქვს გენეტიკასთან. 15 %-ში ეს კავშირი ნაპოვნია. პრევენციის თვალსაზრისით ვერაფერს ვაკეთებთ. თუ სწორად ჩავერიეთ მკურნალობის თვალსაზრისით და არ დავკარგეთ ძვირფასი დრო, უფრო კარგ სტატისტიკურ მაჩვენებელს მივიღებთ.

ზურგჩანთა და დიდი ხნის განმავლობაში ჯდომა ვერ გახდება სქოლიოზის ჩამოყალიბების მიზეზი. მძიმე ჩანთამ უბრალოდ შეიძლება მოგვცეს წელის და ზურგის ტკივილი. ამ პრევენციის თვალსაზრისით კარგია სპორტული აქტივობები. ბიჭებში სქოლიოზი უკიდურესად იშვიათია. ის რომ ის საოპერაციო გახდება, კიდევ უფრო იშვიათია. ძალოვანი სპორტი მოზარდისთვის არ არის სასურველი. ბავშვს, რომელსაც ეუბნები, რომ ხარ ჯანმრთელი, ის ჰარმონიულად ვითარდება ნებისმიერ სპორტში. ძალიან დიდ შეცდომას ვუშვებთ, როდესაც ვეუბნებით, რომ პრობლემა აქვს ბავშვს. ეს ქმნის დაძაბულობას, რომელიც გაუმართლებელია.

სქოლიოზი არის საშუალო სიმძიმის, მსუბუქი და რთული. თუ დადასტურდა 45 გრადუსი, ის გაიზრდება და გახდება 55-65 და ა.შ. ამ შემთხვევაში ქირურგიული ჩარევა საჭიროა. ხშირად არის, რომ არის სქოლიოზი, ითხოვენ დახმარებას. მოსახლეობა და მეც ვეხმარებით ამ ხალხს, მაგრამ სქოლიოზი ასეთი მძიმე გამოხატულებით არასდროს არ მოხდება, ის ყოველთვის ეტაპობრივად ვითარდება და ამიტომ, არასდროს მოსახლეობა არ ფიქრობს იმაზე, ეს ეტაპები რატომ იქნა გაშვებული. ვარჯიშს და მასაჟს აქვს მნიშვნელობა, ეფექტი. მას აქვს ეფექტი პოსტოპერაციულადაც, მაშინაც, როდესაც პაციენტს აქვს სწორი ხერხემალი,“- მოცემულ საკითხზე ტრისტან ნიშნიანიძემ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შენი დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად