Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ცელქია, სულ მაგიდაზე დგება, რომ იქიდან გვაკონტროლოს, თითს გვიქნევს უკვე,“- სოფო ნიჟარაძე ელის მარიაზე საუბრობს

„ძალიან ცელქია, სულ მაგიდაზე დგება, რომ იქიდან გვაკონტროლოს, თითს გვიქნევს უკვე,“- სოფო ნიჟარაძე ელის მარიაზე საუბრობს

მომღერალმა სოფო ნიჟარაძემ შვილის ელის მარიას შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ის მშვიდი ბავშვი იყო, თუმცა საქართველოში ჩამოსვლის შემდეგ გაცელქდა:

„იყო ძალიან წყნარი ბავშვი, მშვიდი, ძალიან ადვილი გასაზრდელი. რომ ჩამოვედით, საქართველომ გააგიჟა. ძალიან ცელქია უკვე, გაცელქდა, ჩხუბობს. განსაკუთრებით ეტყობა გადაღების შემდეგ თავი კომფორტულად იგრძნო სცენაზე, სულ მაგიდაზე დგება, რომ იქიდან გვაკონტროლოს, თითს გვიქნევს უკვე. ასე ვყავართ ყველა დაჩაგრულები. უფროსია ჩვენი, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს.“

„სწრაფად დადის, დაადებს თავს. ეზოში რომ ჩავიყვან, სანამ პარკში გავალთ ან სათამაშო მოედნამდე, მოჰკიდებს თავისი ბავშვის ეტლს ხელს და მიქრის. არც მელოდება, თავისით მიდის. სისწრაფე უყვარს, ჩქარა-ჩქარა უნდა ყველაფერი. კუბიკებით შენება ძალიან უყვარს. სხვადასხვანაირი ზომის კუბიკები გვაქვს, აშენებს, მერე დაანგრევს, ზევიდან დასვამს თოჯინებს. საღამოს სახლში არეული-დარეული, დაყრილია ყველაფერი, ყველგან მისი სათამაშოებია. სამი ენა ესმის. ახლა ეტყობა აირია. აერია, რა ენაზე დედას ამბობს, რა ენაზე ბურთს ამბობს, ეს ყველაფერი არეული აქვს. ქართული, ინგლისური და რუსული იცის. მხოლოდ ჩემთან იძინებს და იძინებდა. ერთი პერიოდი აქტიურად მოითხოვდა, რომ მემღერა. ყოველ საღამო 40 წუთი მჭირდებოდა, რომ დამეძინებინა. ერთხელაც მგონია, რომ დავაძინე. 45 წუთი იყო გასული, წყნარად იყო. თვალები დახუჭული ჰქონდა. უცებ წამოჯდა და ტაში დამიკრა,“- აღნიშნულ საკითხზე სოფო ნიჟარაძემ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „ვანოს შოუ“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ვანოს შოუ“

წაიკითხეთ სრულად