Baby Bag

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ის სათამაშო, რომელშიც არის სამკუთხედში მოთავსებული ეს რიცხვები, ბავშვისთვის განსაკუთრებულ საფრთხეს წარმოადგენს,“ - ტოქსიკოლოგი ეკა ქურდაძე

„ის სათამაშო, რომელშიც არის სამკუთხედში მოთავსებული ეს რიცხვები, ბავშვისთვის განსაკუთრებულ საფრთხეს წარმოადგენს,“ - ტოქსიკოლოგი ეკა ქურდაძე

ტოქსიკოლოგმა ეკა ქურდაძემ პლასტმასის შემცველობაში შემავალი საშიში ნივთიერების ფტალატის შესახებ ისაუბრა და მშობლებს აუხსნა, როგორი ტიპის პლასტმასის სათამაშოებს მიანიჭონ უპირატესობა:

„ფტალატი არის პლასტმასის შემცველობაში მისი ფორმის გაუმჯობესების მიზნით, სირბილისა და მოქნილობისთვის. სამწუხაროა, რომ ბავშვებისთვის განკუთვნილ საცურაო აუზებშიც კი მისი შემცველობა საკმაოდ მაღალია. პლასტმასს სპეციალური ნიშნულები აქვს, რომელი ექვემდებარება განსაკუთრებულ რისკს და რომელია შედარებით უსაფრთხო. სპეციალური სამკუთხედებია, რომელშიც არის ნიშნულები. 2, 4 და 5 უსაფრთხოა, 3, 6, 7 განსაკუთრებით ტოქსიკურია. პროდუქტი რომელშიც 1 წერია, უსაფრთხოდ ითვლება, თუ მას არ გავაცხელებთ, ხანგრძლივად არ გამოვიყენებთ. სათამაშო, რომელსაც ხანგრძლივად იყენებთ, აუცილებლად უნდა გასუფთავდეს. ბაქტერიების მიმღებლობა მას საკმაოდ მაღალი აქვს. ეს განსაკუთრებით ეხება 1 ნიშნულის მქონე პლასტმასს. ხანგრძლივად არ უნდა გამოვიყენოთ ასეთი პლასტმასი და ის არ ექვემდებარება მეორად გადამუშავებას.“

„2,4, 5 ნიშნულის მქონე პლასტმასი უსაფრთხოა. ის სათამაშო, რომელშიც არის ეს ნიშანი, სამკუთხედში მოთავსებული ეს რიცხვები, 3, 6, 7, არ არის სასურველი ჩვენთვის და განსაკუთრებულ საფრთხეს წარმოადგენს. უფრო პრობლემას წარმოადგენს ჩვენთვის ხანგრძლივი გამოყენების ნივთები, როდესაც ისერება და იკაწრება. მსგავსი პლასტმასი საშიშია ჩვენი ორგანიზმისთვის. განსაკუთრებით მოქმედებს ენდოკრინულ სისტემაზე. სამწუხაროდ, ფტალატი გადის კანცეროგენებშიც,“- აღნიშნულ საკითხზე ეკა ქურდაძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად