Baby Bag

ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ

ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ

დანიაში მშობლები ბავშვის აღზრდის განსაკუთრებულ მეთოდებს იყენებენ. ისინი ფიქრობენ, რომ კარგი შვილის აღსაზრდელად აუცილებელი არ არის იდეალური მშობელი იყო. დანიელი მშობლებისთვის სწავლა ბავშვისთვის ცოდნის პრაქტიკული გზით გადაცემას გულისხმობს. ისინი თვლიან, რომ პატარებისთვის უფროსების მაგალითი მთავარი გაკვეთილია. ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ, სწორედ ამიტომ, დანიაში მშობლები ცდილობენ, პირველ რიგში, თავად იცხოვრონ სწორად.

დანიაში მშობლები იმავე პრობლემებს აწყდებიან, რასაც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. დედებს ისევე უხდებათ ბავშვების ჭირვეულობასთან და ისტერიკასთან გამკლავება, ხოლო მამებს უამრავი კითხვა აქვთ ბავშვთან ურთიერთობის სხვადასხვა მეთოდის შესახებ. რა თქმა უნდა, შეცდომებს დანიელი მშობლებიც უშვებენ, ხშირად მათი მიდგომებიც არ ამართლებს. პრობლემები აქვთ ბავშვებსაც, რომლებიც ყოველთვის ვერ ეგუებიან მშობლების მიდგომებს. მიუხედავად ამისა, დანიელ მშობლებს ბავშვის აღზრდის საკმაოდ ორიგინალური და ინდივიდუალური მეთოდი აქვთ, რომელიც ურყევ პრინციპებს ეფუძნება.

  • სამართლიანობა

მშობლები და ბავშვები ერთად უნდა თამაშობდნენ. მათი ურთიერთობა თანასწორობის პრინციპს უნდა ემყარებოდეს. სამართლიან ურთიერთობებში ფიზიკური ან მორალური ძალადობისთვის ადგილი არ რჩება. ოჯახებში, სადაც სამართლიანობა მთავარი პრინციპია, ბავშვებს ისევე აფასებენ, როგორც უფროსებს. რა თქმა უნდა, მშობლები ბავშვების კაპრიზებს უპირობოდ არ ასრულებენ, მაგრამ ბავშვის პირადი სივრცის ხელშეუხებლობა მათთვის ერთ-ერთ მთავარ პრინციპს წარმოადგენს.

  • ჰარმონიულობა

ჰარმონიულობა გულისხმობს საკუთარი თავისთვის „კის“ თქმას, მაშინ როდესაც სხვების თხოვნას ზოგჯერ უარყოფითი პასუხით ისტუმრებთ. ეს ეგოიზმი და ნარცისიზმი ნამდვილად არ არის. ჰარმონიულ ოჯახებში მშობლები ერთმანეთს გარკვეულ საზღვრებს უწესებენ. ბავშვები ყველაფერს უფროსებისგან სწავლობენ. საკუთარ თავზე ზრუნვაც მათ მშობლებისგან უნდა ისწავლონ. დანიაში მშობლები საკუთარ სურვილებს ყოველთვის იკმაყოფილებენ, შემდეგ კი სხვების საჭიროებების დაკმაყოფილებაზე ზრუნვას იწყებენ.

  • გულახდილობა

დანიელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია საკუთარი თავის შესახებ სიმართლის ცოდნა და ნიღბების გარეშე ცხოვრება. ისინი ნებისმიერი ადამიანის უნიკალურობას აღიარებენ. მშობლებს ხშირად უჭირთ იმის აღიარება, რომ ბავშვები სამყაროს განსხვავებულად უყურებენ. მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვებსა და უფროსებს შორის სხვაობა ნათლად დავინახოთ. ბავშვის უნიკალურობის აღიარებით, მას ვაძლევთ თავისუფლებას იყოს ის, ვინც სინამდვილეშია.

  • პასუხისმგებლობა

პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე ყოველთვის უფროსებმა უნდა აიღონ. ბავშვებს ამქვეყნად უფროსები ავლენენ და არა - პირიქით. ჩვენ პატარებისგან ძალიან ბევრ რამეს ვსწავლობთ, მაგრამ ოჯახში არსებულ ატმოსფეროზე პასუხისმგებლობა ყოველთვის საკუთარ თავზე უნდა ავიღოთ.

მშობელმა, პირველ რიგში, თავად უნდა აღიაროს საკუთარი თავი, როგორც უნიკალური პიროვნება, რათა ბავშვის ხასიათის თავისებურებებთან შეგუება არ გაუჭირდეს. მშობელმა საკუთარ თავს უნდა დაუწესოს გარკვეული საზღვრები, მას უნდა ჰქონდეს ურყევი ფასეულობები, რომელსაც არასდროს ღალატობს და არასდროს დაავიწყდეს, რომ ბავშვი მშობლის მაგალითზე სწავლობს.

მომზადებულია ​mel.fm- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად