Baby Bag

ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ

ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ

დანიაში მშობლები ბავშვის აღზრდის განსაკუთრებულ მეთოდებს იყენებენ. ისინი ფიქრობენ, რომ კარგი შვილის აღსაზრდელად აუცილებელი არ არის იდეალური მშობელი იყო. დანიელი მშობლებისთვის სწავლა ბავშვისთვის ცოდნის პრაქტიკული გზით გადაცემას გულისხმობს. ისინი თვლიან, რომ პატარებისთვის უფროსების მაგალითი მთავარი გაკვეთილია. ბავშვები არასდროს გვისმენენ, მაგრამ ჩვენს ქცევებს ყოველთვის იმეორებენ, სწორედ ამიტომ, დანიაში მშობლები ცდილობენ, პირველ რიგში, თავად იცხოვრონ სწორად.

დანიაში მშობლები იმავე პრობლემებს აწყდებიან, რასაც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით. დედებს ისევე უხდებათ ბავშვების ჭირვეულობასთან და ისტერიკასთან გამკლავება, ხოლო მამებს უამრავი კითხვა აქვთ ბავშვთან ურთიერთობის სხვადასხვა მეთოდის შესახებ. რა თქმა უნდა, შეცდომებს დანიელი მშობლებიც უშვებენ, ხშირად მათი მიდგომებიც არ ამართლებს. პრობლემები აქვთ ბავშვებსაც, რომლებიც ყოველთვის ვერ ეგუებიან მშობლების მიდგომებს. მიუხედავად ამისა, დანიელ მშობლებს ბავშვის აღზრდის საკმაოდ ორიგინალური და ინდივიდუალური მეთოდი აქვთ, რომელიც ურყევ პრინციპებს ეფუძნება.

  • სამართლიანობა

მშობლები და ბავშვები ერთად უნდა თამაშობდნენ. მათი ურთიერთობა თანასწორობის პრინციპს უნდა ემყარებოდეს. სამართლიან ურთიერთობებში ფიზიკური ან მორალური ძალადობისთვის ადგილი არ რჩება. ოჯახებში, სადაც სამართლიანობა მთავარი პრინციპია, ბავშვებს ისევე აფასებენ, როგორც უფროსებს. რა თქმა უნდა, მშობლები ბავშვების კაპრიზებს უპირობოდ არ ასრულებენ, მაგრამ ბავშვის პირადი სივრცის ხელშეუხებლობა მათთვის ერთ-ერთ მთავარ პრინციპს წარმოადგენს.

  • ჰარმონიულობა

ჰარმონიულობა გულისხმობს საკუთარი თავისთვის „კის“ თქმას, მაშინ როდესაც სხვების თხოვნას ზოგჯერ უარყოფითი პასუხით ისტუმრებთ. ეს ეგოიზმი და ნარცისიზმი ნამდვილად არ არის. ჰარმონიულ ოჯახებში მშობლები ერთმანეთს გარკვეულ საზღვრებს უწესებენ. ბავშვები ყველაფერს უფროსებისგან სწავლობენ. საკუთარ თავზე ზრუნვაც მათ მშობლებისგან უნდა ისწავლონ. დანიაში მშობლები საკუთარ სურვილებს ყოველთვის იკმაყოფილებენ, შემდეგ კი სხვების საჭიროებების დაკმაყოფილებაზე ზრუნვას იწყებენ.

  • გულახდილობა

დანიელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია საკუთარი თავის შესახებ სიმართლის ცოდნა და ნიღბების გარეშე ცხოვრება. ისინი ნებისმიერი ადამიანის უნიკალურობას აღიარებენ. მშობლებს ხშირად უჭირთ იმის აღიარება, რომ ბავშვები სამყაროს განსხვავებულად უყურებენ. მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვებსა და უფროსებს შორის სხვაობა ნათლად დავინახოთ. ბავშვის უნიკალურობის აღიარებით, მას ვაძლევთ თავისუფლებას იყოს ის, ვინც სინამდვილეშია.

  • პასუხისმგებლობა

პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე ყოველთვის უფროსებმა უნდა აიღონ. ბავშვებს ამქვეყნად უფროსები ავლენენ და არა - პირიქით. ჩვენ პატარებისგან ძალიან ბევრ რამეს ვსწავლობთ, მაგრამ ოჯახში არსებულ ატმოსფეროზე პასუხისმგებლობა ყოველთვის საკუთარ თავზე უნდა ავიღოთ.

მშობელმა, პირველ რიგში, თავად უნდა აღიაროს საკუთარი თავი, როგორც უნიკალური პიროვნება, რათა ბავშვის ხასიათის თავისებურებებთან შეგუება არ გაუჭირდეს. მშობელმა საკუთარ თავს უნდა დაუწესოს გარკვეული საზღვრები, მას უნდა ჰქონდეს ურყევი ფასეულობები, რომელსაც არასდროს ღალატობს და არასდროს დაავიწყდეს, რომ ბავშვი მშობლის მაგალითზე სწავლობს.

მომზადებულია ​mel.fm- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ეს არის მოუნელებელ ტრავმაზე ახალი რეტრავმატიზაცია,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ეს არის მოუნელებელ ტრავმაზე ახალი რეტრავმატიზაცია,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ იმ ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა, რომელსაც უკრაინაში მიმდინარე ომი ადამიანების ფსიქიკაზე ახდენს:

„ეს რეტრავმატიზაცია ჩვენზე აბსოლუტურად გადმოვიდა. 2008 წლის ამბების განახლება მოხდა. სხეულებრივად იმავე მდგომარეობაშია ძალიან ბევრი ადამიანი ჩავარდნილი. ეს არის 90-იანი წლები, მერე სოხუმის დაცემა, ცხინვალის ომი, უკრაინა. ბევრი ადამიანი არის ამ ყველაფრის მომსწრე. ეს არის მოუნელებელ ტრავმაზე ახალი რეტრავმატიზაცია.“

მარინა კაჭარავას თქმით, მსგავსი დიდი სტრესის პირობებში ადამიანები რამოდენიმე ფაზას გადიან:

„გლობალურ დონეზე არის განგაშის ფაზა, გაფრთხილების ფაზა, რომელიც იწყება. შემდგომში ყველა დაეხმარება, გაუგზავნის დახმარებას, როგორც ჩვენგან იგზავნება რაღაც. ეს როდესაც გაივლის, მოდის საოცარი სიცარიელის და ფრუსტრაციის განცდა. ის, რაც დაემართათ ჩვენს დევნილებს. შემდეგ ეს განცდა შოკიდან ბრაზში გადადის: „რატომ მე?“ ჯერ არ გჯერა. ბრაზობ: რატომ დამემართა მე. მერე ეს სევდაში გადადის და მერე ადაპტაციაში.“

„ჩვენ გვგონია, რომ პანიკა არ არის, მაგრამ სადაც ბავშვები იხოცებიან და ბავშვი მიწისქვეშა გადასასვლელში იბადება, როგორ შეიძლება არ იყოს პანიკა?! ეს არის მობილიზაცია, რაც სტრესმა იცის. გვერდით უნდა დავუდგეთ ერთმანეთს, ვილოცოთ და ვიზრუნოთ ერთმანეთისთვის,“- აღნიშნულ თემაზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„საპატრიარქოს ტელევიზია“

წაიკითხეთ სრულად