Baby Bag

არასდროს უთხრათ ბავშვს, რომ ტირილი შეწყვიტოს, მას ემოციების გამოხატვის შესაძლებლობა მიეცით

არასდროს უთხრათ ბავშვს, რომ ტირილი შეწყვიტოს, მას ემოციების გამოხატვის შესაძლებლობა მიეცით

მშობლები შვილებს ხშირად ეუბნებიან, რომ ტირილი შეწყვიტონ. პატარები ზოგჯერ უფროსებისთვის უმნიშვნელო პრობლემების გამო ტირიან, რის გამოც მშობლებს მათი წუწუნის მოსმენის სურვილი არ აქვთ. როდესაც სამყაროში უამრავი ბავშვი შიმშილობს და ტერორისტები უდანაშაულო ადამიანებს ხოცავენ, სერიოზულად ვერ აღვიქვამთ დაკარგული თოჯინის გამო ატირებული ბავშვების სატკივარს.

ბავშვების გონება სხვაგვარად არის მოწყობილი. ისინი უმანკოები არიან. პატარებმა არ იციან, რომ სამყარო სავსეა ბოროტებით, რომ მათი თანატოლები შიმშილით იხოცებიან. ბავშვისთვის საყვარელი სათამაშოს დაკარგვა უდიდესი ტრაგედიაა, რადგან ის მისთვის ნაცნობ სამყაროში ყველაზე ძვირფას ნივთად მიაჩნია.

მშობლები, რომლებიც შვილს ტირილის შეწყვეტისკენ მოუწოდებენ, ბავშვს აგრძნობინებენ, რომ მისი საქციელი მისაღები და სწორი არ არის. ისინი შვილის ემოციებს აკრიტიკებენ და მისგან იმის ცოდნას მოითხოვენ, რაც შეუძლებელია იცოდეს მცირეწლოვანმა ბავშვმა. როდესაც ბავშვს ტირილს ვუკრძალავთ, მას ვაგრძნობინებთ, რომ მისი გრძნობები და განცდები ჩვენთვის უმნიშვნელოა.

ბავშვი, რომელსაც ეუბნებიან, რომ სისულელის გამო არ უნდა იტიროს, ტირილს უფრო ძლიერად აგრძელებს, რადგან უფროსების გულგრილობა მისთვის ძალიან მტკივნეულია. დროთა განმავლობაში ბავშვები ემოციების დამალვას იწყებენ. ისინი ცდილობენ მშობლებისთვის მისაღები ქცევა განახორციელონ, რის გამოც მათთვის მნიშვნელოვანი დანაკარგის გამო ტირილს აღარ იწყებენ. ბავშვის ამგვარი ქცევა მის შინაგან მდგომარეობაზე ნეგატიურად აისახება.

„დიდი გოგოები/ბიჭები არ ტირიან,“ „სატირალი არაფერია,“ - ეს ის ცნობილი ფრაზებია, რომლებსაც მშობლები განუწყვეტლივ იმეორებენ. როდესაც შვილებს ვასწავლით, რა იგრძნონ, როდის იგრძნონ და როგორ გამოხატონ თავიანთი ემოციები, ჩვენ მათ ნამდვილი განცდების დაფარვისკენ მოვუწოდებთ. ემოციების შეკავება ბავშვებში ფრუსტრაციისა და იმედგაცრუების განცდას ბადებს, რაც მათ მოზარდობისა და ზრდასრულობის ასაკშიც გაჰყვებათ.

ზრდასრული ადამიანები საჯაროდ ემოციების გამოხატვის დროს ხშირად ბოდიშს იხდიან, რადგან მათ ასწავლეს, რომ ეს ნორმალური არ არის. ადამიანი ბუნებით მგრძნობიარეა, ის ხშირად განიცდის შიშს, სირცხვილს, ტკივილსა და სიხარულს. ჩვენი გრძნობები ჩვენთვის ყოველთვის გასაგებია. ყველამ ვიცით, რატომ ვიწყენთ, რატომ გვინდა ტირილი ან სიცილი. ადამიანს საკუთარი განცდებისა და გრძნობების მიღება უნდა შეეძლოს. როდესაც ბავშვი სკვერში თამაშის დროს ჭარბი ემოციებით იტვირთება, სიხარულით დახტის და იცინის, შესაძლოა, ეს უფროსისთვის გასაგები არ იყოს, მაგრამ მისი დადებითი ემოციების გაზიარება აუცილებელია. სწორედ ასევე უნდა მივიღოთ ბავშვის ბრაზისა და სევდის გამომხატველი ემოციებიც.

მშობლები შვილებს ტირილის შეწყვეტისკენ განსაკუთრებით მაშინ მოუწოდებენ, როდესაც ისინი საჯარო სივრცეში იმყოფებიან. უფროსებს არ სურთ, რომ სხვებს მათზე ნეგატიური წარმოდგენა შეექმნათ. მშობლებს არ უნდათ, რომ გარშემომყოფებმა მათი შვილი გათამამებულად ჩათვალონ. როგორც წესი, უცხო ადამიანებს საერთოდ არ ადარდებთ, როგორ იქცევა თქვენი შვილი, ხოლო თუ ეს მათთვის მნიშვნელოვანია, ნურც ამის გამო აღელდებით. ეს მათი პრობლემაა და არა თქვენი. ბავშვს შესაძლებლობა მიეცით, რომ საკუთარი ემოციები გამოხატოს.

მშობლებმა უნდა იცოდნენ, რომ ბიჭებიც ისევე ტირიან, როგორც გოგონები. ბიჭი ისეთივე ადამიანია, როგორიც გოგო. ემოციები და განცდები მასაც აქვს, რომელთა გამოხატვა მისთვის მნიშვნელოვანია. როდესაც ბავშვი ტირის, ნაცვლად იმისა, რომ მას ტირილის შეწყვეტა უბრძანოთ, მიუახლოვდით და უთხარით, რომ მისი გესმით. ბავშვს აგრძნობინეთ, რომ თქვენთვის მისი განცდები გასაგებია, რომ მისი სათამაშოს დაკარგვას ძალიან განიცდით. აუხსენით თქვენს შვილს, თუ რატომ ვერ ხერხდება მისი პრობლემის მოგვარება. რაც მთავარია მოსიყვარულე ხმით ესაუბრეთ და თანაგრძნობა გამოხატეთ.

თქვენს შვილს ტკბილეულის მირთმევა თუ სურს და ამის გამო ტირის, მას შემდეგი სიტყვებით მიმართეთ: „მესმის, რომ გიყვარს ტკბილეული, რადგან ძალიან გემრიელია, მაგრამ თუ ბევრ ტკბილს შეჭამ, მუცელი გეტკინება. დედიკოს და მამიკოს უნდათ, რომ ჯანმრთელი იყო. თუ ტკბილეულს ზომიერად შეჭამ, ყოველთვის შეძლებ თავისუფლად თამაშს და სირბილს, რადგან ჯანმრთელი იქნები.“

ყვირილისა და ტირილის მოსმენა სასიამოვნო არ არის, მაგრამ ეს ცუდ ქცევად არ უნდა მონათლოთ. ბავშვს შესაძლებლობა მიეცით, რომ ემოციებისგან დაიცალოს. შეგიძლიათ, ბავშვს აკოცოთ და ჩაეხუტოთ. თუ მისი ქცევა გაღიზიანებთ და ემოციებს ვერ უმკლავდებით, რამდენიმე წუთით მოშორდით ბავშვს, ღრმად ჩაისუნთქეთ, დამშვიდდით და მასთან მხოლოდ ამის შემდეგ დაბრუნდით.

ბავშვს ემოციების მართვა რომ ასწავლოთ, ამისთვის დიდი შრომა დაგჭირდებათ. ნუ აიძულებთ მას უარი თქვას ნამდვილი განცდების გამომჟღავნებაზე. ტირილი ჩვენი ცხოვრების ნაწილია. ნუ ეტყვით ბავშვს, რომ ეს ასე არ არის. თუ შვილს ემოციების გამოხატვის შესაძლებლობას მისცემთ, ამით მას ბედნიერებას მოუტანთ.

მომზადებულია ​educateinspirechange.org- ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ თვითონ ვაპრობლემებთ ბევრ რამეს, ყველაფერი შეგიძლია დაამძიმო და ყველაფერი შეგიძლია შეამსუბუქო,“ - ზურა მხეიძე

„ჩვენ თვითონ ვაპრობლემებთ ბევრ რამეს, ყველაფერი შეგიძლია დაამძიმო და ყველაფერი შეგიძლია შეამსუბუქო,“ - ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ემოციური ინტელექტის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ადამიანები პრობლემებს ხშირად თავად ქმნიან:

„ყველაფერი შეგიძლია დაამძიმო და ყველაფერი შეგიძლია შეამსუბუქო. ​ჩვენ თვითონ ვაპრობლემებთ ბევრ რაღაცას. ადამიანი იპრობლემებს ყველაფერს გარშემო. ერთ-ერთ სამსახურში რომ მივდიოდი, მეუბნებოდნენ, ისეთი უფროსი გვყავს, რომ ნერვებს გვიშლისო. ნერვებს გიშლის ვიღაც, ნერვების მოშლა რა არის? ვიღაცამ რაღაც მითხრა, ნერვები მომეშალა. ჩემი ამოცანა რა არის, ნერვები მომეშალოს თუ არ მომეშალოს? არ უნდა მომეშალოს! მის ნათქვამს უნდა დავაკარგვინო ემოციური ზემოქმედების ძალა. რაღაცას რომ მეტყვის და წარმოვიდგენ, რომ თავზე ჩაიდანი ადგას, დამთავრდება. სცადეთ, ვინც ნერვებს გიშლით, იმ წუთას ჩაიდანი გაიხსენეთ, ნახავთ, რომ ძალიან ადვილია.“

ზურა მხეიძის თქმით, ადამიანმა ცხოვრება ისე უნდა მოიწყოს, რომ საკუთარი გამოცდილებით კმაყოფილი იყოს:

„თქვენ ცხოვრება უნდა ააწყოთ ისე, რომ როდესაც 117 წლის გახდებით და გადახედავთ, კარგად გიცხოვრიათ. ​ერთსა და იმავე სიტუაციაში თქვენ შეიძლება თქვენი ცხოვრება ძალიან ცუდად გაიაროთ და მეორემ კარგად გაიაროს. შიდა კომუნიკაცია როგორიც მიდის, იმის მიხედვით თქვენ ან ბედნიერი ხართ, ან უბედური. არაფერს მნიშვნელობა არ აქვს. შეიძლება ყველაზე ცუდი დრო პარიზში გაატარო და ყველაზე კარგი დრო ხაშურში, გააჩნია იმ დროს ვისთან ერთად ხარ და რა კომუნიკაცია მიდის. წვიმაში ის სველია, ესეც სველია, ის ბედნიერია, ეს უბედური. ვიღაც ელოდება როდის მოიგებს ლატარიაში მილიარდს და მანამდე უბედურია.“

ზურა მხეიძემ აღნიშნა, რომ ადამიანს ცხოვრების სწავლა ისევე შეუძლია, როგორც სიყვარულს სწავლობს:

„ცხოვრების სწავლა შეიძლება, ისევე როგორც სიყვარულის სწავლა შეიძლება. ყოველთვის კარგად იქნები და ეს არ არის დამოკიდებული ქონებაზე. ​თქვენი ოცნებები თუ გახდება მატერიალური, მაშინ სისტემა თქვენ გმართავთ. შენ რომ მალდივიზე გინდა წასვლა, ფული უნდა გქონდეს, ფული რომ გქონდეს, ჩემთან უნდა იმუშაო, ჩემთან რომ იმუშაო, კარგად უნდა მოიქცე, თორემ არ იმუშავებ. შენ თუ სხვა ღირებულებები გაქვს არამატერიალური და კარგად გრძნობ თავს, თავისუფალი ხარ და ვეღარ გმართავ.“

„შენს თავში ხდება ყველაფერი. აატრიალებ, მშვენივრად ხარ, აატრიალებ, ცუდად ხარ. თუ შენ ისწავლი შენს თავთან ურთიერთობას, შედეგს მიიღებ. გეტყვით ვარჯიშს და ივარჯიშეთ. პირველი, ისწავლეთ ემოციების მართვა. საათი აიღეთ და დაინიშნეთ, ვთქვათ, ოცი უკლია ათს. თქვით, ათი წუთი მე მინდა ცუდ ხასიათზე დადგომა. მე ჩემს თავს ვუბრძანებ, რომ ახლა მე მინდა ძალიან ცუდ ხასიათზე ყოფნა. თქვენი თავი დაიწყებს ყველაზე ცუდი რაღაცების მობილიზებას. ათი წუთი რომ გავა, მიეცით ბრძანება, რომ თქვენ უნდა დადგეთ ძალიან მაგარ ხასიათზე. პირველს მარტივად შეასრულებთ. მეორეზე რომ გადახვალთ, კარგი ფიქრები წამოვა, მაგრამ წინა ნაფიქრალიდან ამოგიძვრებათ რაღაც. არ ამოუშვათ და შეატყობთ, რომ ძალიან მაგარ ხასიათზე დადექით. ეს ვარჯიშები გააკეთეთ. როგორც კი ამას შეძლებთ, ​მიხვდებით, რომ მთლიანად აკონტროლებთ თქვენს თავს. თუ ბოროტი არ ხარ, ნებისმიერ ადამიანს ხუთ წუთში ხდი ბედნიერს. ყველაფერი ცუდი და კარგი არის ჩვენს თავში,“ - აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო:​ აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად