Baby Bag

„აღზარდეთ საკუთარი თავი, ვიდრე შვილების აღზრდას დაიწყებთ,“ - ცნობილი ინდოელი გურუს რჩევები მშობლებს

„აღზარდეთ საკუთარი თავი, ვიდრე შვილების აღზრდას დაიწყებთ,“ - ცნობილი ინდოელი გურუს რჩევები მშობლებს

„ბავშვი სიცოცხლესთან ბევრად ახლოსაა, ვიდრე თქვენ. როდესაც ის ქვეყანას ევლინება, ცხოვრება თავიდან უნდა გაიცნოთ. ბავშვს მეგობარი სჭირდება და არა უფროსი. შვილს ჩვენს იდეებს თუ მოვახვევთ თავს, ის თავისუფლებას დაკარგავს, რაც მომავალში მასში მეამბოხეს გააღვიძებს. თქვენი მოვალეობაა ბავშვი ცუდი ზეგავლენისგან დაიცვათ და მას სათანადო თავისუფლება მისცეთ,“ - სადხგურუ (ცნობილი ინდოელი იოგი და გურუ).

ადამიანებს მტკიცედ სწამთ, რომ ბავშვები არასრულფასოვნები იბადებიან, რის გამოც უფროსებმა მათ ყველაფერი უნდა შევუსწოროთ და ბევრი რამ ვასწავლოთ, რაც სიმართლე არ არის. ბავშვები მშობლებთან შედარებით ბევრად სიცოცხლითსავსენი არიან. ვინ უფრო უკეთ იცნობს ცხოვრებას: ადამიანი, რომელიც ყოველთვის ბედნიერია, თუ ის, ვინც გამუდმებით წუხს და უამრავ შეცდომას უშვებს. ბავშვის აღზრდა ძალიან დიდ გამოწვევებთან არის დაკავშირებული. მშობლები ხშირად განიცდიან სასოწარკვეთას, როდესაც აღზრდის სწორი მეთოდების მოძიებას ცდილობენ, ამავე დროს ისინი სიხარულით ივსებიან, როდესაც საკუთარი შვილების ზრდას და განვითარებას აკვირდებიან.

ბავშვის მომავალი, მისი წარმატება და წარუმატებლობა მთლიანად იმაზეა დამოკიდებული, როგორ ვზრდით ჩვენს შვილს, რა მეთოდებს ვიყენებთ და როგორ ატმოსფეროს ვუქმნით მას. ბავშვების მსგავსად ყველა მშობელი ინდივიდუალურია და ყველას განსხვავებული აღზრდის მეთოდები აქვს. არსებობს ჩვევები და მიდგომები, რომლებიც კარგ მშობლებს აერთიანებს. რომელია ბავშვის აღზრდის სწორი მეთოდი? ვეცდებით ამ კითხვაზე ამომწურავი პასუხი გაგცეთ.

ბავშვის აღზრდის უნივერსალური წესი არ არსებობს. თუ თქვენ შვილისთვის ვერ აკეთებთ იმას, რაც არ შეგიძლიათ, დამნაშავე არ ხართ, მაგრამ თუ არც იმას აკეთებთ, რისი უნარიც გაქვთ, ძალიან დიდ შეცდომას უშვებთ. ჩვენს სტატიაში ცნობილი ინდოელი იოგის სადხგურუს ფილოსოფიას გაგაცნობთ, რომელიც მშობლის შვილისადმი დამოკიდებულებას და აღზრდის პრინციპებს შეეხება.

„თუ გსურთ შვილები სწორად აღზარდოთ, პირველ რიგში მოსიყვარულე და მშვიდ ადამიანიად უნდა იქცეთ. როდესაც სახლში ბავშვი იბადება, მასწავლებლობას ნუ მოისურვებთ, არამედ სწავლისთვის მოემზადეთ,“ - სადხგურუ (ცნობილი ინდოელი იოგი და გურუ .

სადხგურუს მიხედვით ნებისმიერი ბავშვი ინდივიდუალურია. თითოეულ მათგანს სიყვარულის, სითბოს და სიმკაცრის განსხვავებული დოზა სჭირდება. ბავშვზე უამრავი რამ ახდენს გავლენას, ტელევიზია, ინტერნეტი, სკოლა, მასწავლებელი, მეგობრები. ის მუდამ იქით მიილტვის, სადაც მისთვის მიმზიდველი გარემოა. როგორც მშობელი, ვალდებული ხართ, თქვენი შვილისთვის ყველაზე მოსაწონი და მომხიბლავი ადამიანი თქვენ იყოთ, რათა მან მაგალითი, უპირევლეს ყოვლისა, თქვენგან აიღოს. თუ თქვენ განათლებული, სასიამოვნო და საინტერესო ადამიანი ხართ, თქვენი შვილი ნებისმიერ საკითხზე გულახდილად გაგესაუბრებათ და აბსოლუტურ ნდობას გამოგიცხადებთ.

ბავშვი მშობლისთვის უდიდესი საჩუქარია. სადხგურუ თვლის, რომ მშობელს მისი აღზრდისა და გაბედნიერების პასუხისმგებლობა ეკისრება. მშობელმა, პირველ რიგში, შვილისთვის ნაკლებად სტრესული გარემოს შექმნაზე უნდა იზრუნოს, რათა ბედნიერი, დამოუკიდებელი და ჩამოყალიბებული ადამიანის აღზრდა შეძლოს.

სახგურუს მთავარი დევიზი, რომლითაც ის მშობლებს ხშირად მიმართავს, შემდეგია: „აღზარდეთ საკუთარი თავი, ვიდრე შვილების აღზრდას დაიწყებთ!“

მომზადებულია ​udemyfreebies.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია
როგორ უნდა მიუდგეს მშობელი ბავშვს, რომელიც არ უჯერებს (მაგალითად, ჭამის, ჩაცმის, მეცადინეობის დროს) და რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ პატარას, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ? ამ საკითხებზე ​Momsedu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია.

​- ქალბატონო ანა, ხშირად მშობლები ბავშვებს აშინებენ (პოლიცია მოვა, „ბუა“ წაგიყვანს და ა.შ.), რომ საჭმელი აჭამონ, ჩააცვან, დაუჯერონ. რა სახის ზეგავლენას ახდენს ეს ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებაზე?

​- მინდა გითხრათ, რომ საკმაოდ ნეგატიური გავლენა აქვს. მარტივად რომ ვთქვათ, ასე ბავშვებს ვასწავლით, საკუთარ საჭიროებებს არ მოუსმინონ. მათ ცხოვრებაში 0-1 წლამდე არის პერიოდი, როცა ბავშვი დამოკიდებულია მშობელზე და გარშემომყოფ უფროსებზე. ბავშვზე მზრუნველი ადამიანი მისი ტირილით უნდა მიხვდეს, თუ რა აწუხებს და რა სჭირდება მას. ასე უყალიბდება პატარას გარემოსა და ადამიანებისადმი ნდობა. თუმცა ამ დროსაც კი ბავშვი მიგვანიშნებს, როდის დანაყრდა, აღარ შია და ა.შ. ე.ი. მნიშვნელოვანია მოსმენა. ასაკის მატებასთან ერთად ნელ-ნელა სწავლობს, რომ მიგვანიშნოს და მერე გვითხრას თავისი საჭიროებების შესახებ, მაგალითად, როდის შია, წყალი უნდა თუ წვენი და ასე შემდეგ. ამ პერიოდში უყალიბდება დამოუკიდებლობისკენ სწრაფვის სურვილი და დამოუკიდებლობის ხარისხიც იზრდება. როცა მშობელი ბავშვს საკუთარი საჭიროებების დაკმაყოფილების შესაძლებლობას აძლევს და ბავშვთან ერთად ცდილობს ამოიცნოს მისი საჭიროებები, პატარა სწავლობს იმის გარჩევას, თუ რა მოსწონს ან არ მოსწონს, როდის სცივა ან შია, რა აინტერესებს და ა.შ. მაშინ კი, როცა მშობელი ბავშვის მაგივრად აკეთებს რაღაცას და თან არ უსმენს, მაგალითად, აცმევს 5 ან 4 წლის ასაკში, მხოლოდ იმას, რაც თავად სურს, ოთახსაც ისე უწყობს, როგორც თავად წარმოუდგენია, მაშინ აჭმევს და მხოლოდ იმას, რაც თვითონ უნდა, ასე ბავშვს ვეუბნებით და ვასწავლით, რომ ის, რაც მას სურს და აინტერესებს უმნიშვნელოა, სხვისი ინტერესები და საჭიროებები მეტად მნიშვნელოვანია, ვასწავლით საკუთარი თავის მიმართ უნდობლობას.

​- არის თუ არა დაშინებით მიღწეული შედეგი ბავშვზე ძალადობა?

​- დაშინება ემოციური, ფსიქოლოგიური ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა, რაც საკმაოდ ნეგატიურად აისახება ბავშვის ემოციურ მდგომარეობაზე და შემდეგ ქცევაზეც. „გუდიანით“ შეშინება კი ცალკე პრობლემაა, რადგან ამით, მშობელი ბავშვს მესიჯს აწვდის, რომ ის თავის პატარას ვერ დაიცავს, რაც უკიდურეს შფოთვასთან ასოცირდება. შედეგად კი ბავშვისგან შეიძლება, მივიღოთ უარესი ქცევა, რადგან მისი ემოციური მდგომარეობა არეულია. შესაძლოა, მშობლები იყენებდნენ დაშინებით მეთოდს და თავადაც ვერ ხვდებოდნენ ამას, ერთ-ერთი მაგალითია, როცა დედა, მამა ან ბებია-ბაბუები ეუბნებიან ხოლმე ბავშვს: „ამის მერე შენი დედა (მამა, ბაბუა) აღარ ვიქნები“, „ე.ი. არ გიყვარვარ, ხო? მაშინ აღარ მოხვიდე, არც მე მიყვარხარ!“. ამით ბავშვის უსაფრთხოების განცდას პირდაპირ ზიანს ვაყენებთ და ვეუბნებით, რომ თუ ის „კარგია“, ჩვენთან იქნება და თუ „ცუდია“, აღარ გვჭირდება. თანაც „ცუდია“ და „კარგია“ განისაზღვრება ბავშვისგან საკუთარი სურვილების, ინტერესების ან საჭიროებების დაცვის დროს (ზოგადად ბავშვის ამ კატეგორიებად დაყოფა, კიდევ ცალკე პრობლემას წარმოადგენს). თუნდაც, როდესაც ვეუბნებით, ჭამე თორე ბუა წაგიყვანს, ამ დროს, ბავშვს არ შია, ან საჭმელი არ მოსწონს და უარს გვეუბნება, ჩვენ კი ამით ვაწვდით მესიჯს, რომ თუ შენ საკუთარ ინტერესებს იცავ, ცუდი ხარ, მე აღარ მჭირდები. ჩვენ მათ ვაყენებთ არჩევანის წინაშე, ან საკუთარი თავი ან მშობელი (ბებია, ბაბუა). სევდიანია, არა?!

​- რამდენად დიდია შანსი, რომ ასეთი ქმედებით ბავშვის ფსიქიკა არასრულფასოვნად (არაჯანსაღად) ჩამოყალიბდეს?

​- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ასეთ დროს ადამიანს, ბავშვს უჩნდება დაუცველობის განცდა, მომატებული შფოთვა, ექმნება თვითშეფასებასთან დაკავშირებული პრობლემები, დანაშაულის შეგრძნება სხვადასხვა საკითხის მიმართ.

​- არის კატეგორია ბავშვების, რომლებიც არანაირი ქმედებით არ უჯერებენ მშობლებს, ასეთ შემთხვევაში რას ურჩევდით, როგორ მიუდგნენ შვილებს?

​- მგონია, რომ ასეთი ბავშვები არ არსებობენ. ალბათ, ბავშვი, როცა ასეთ წინააღმდეგობას გვიწევს, აქვს განცდა იმისა, რომ არ უსმენენ და მხოლოდ ასე თუ შეძლებს, გააგებინოს მშობელს თავად რა სურს. მეორე ვარიანტია, რომ ბავშვი ზომავს სადამდე შეუძლია საკუთარი საზღვრის გადაწევა, ამიტომაც, ორივე შემთხვევისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მშობელს ჰქონდეს ​ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. ფსიქოლოგები საკმაოდ დიდხანს იკვლევდნენ და ეძებდნენ ოპტიმალურ აღზრდის სტილს და კვლევების თანახმად აღმოჩნდა, რომ ავტორიტეტული აღზრდის სტილით ბავშვის აღზრდა საუკეთესოა. ამ დროს, პატარებში ნაკლებია შფოთვა, დეპრესია, თვითშეფასების პრობლემები და ასეთ ოჯახში აღზრდილი ბავშვებიც თავს უფრო ბედნიერად და წარმატებულად გრძნობენ. ავტორიტეტული აღზრდა გულისხმობს სითბოსა და წესების დაცვას შორის ბალანსის დაჭერას. სადაც, ერთი მხრივ, ვითვალისწინებთ ბავშვის სურვილებსა და ინტერესებს, მის ხასიათს, გუნება-განწყობის ამოცნობას, პატივისცემას ვცდილობთ და ამასთან, წესების დაცვით ვამყარებთ ბალანსს. აქ ვგულისხმობ, რომ გვაქვს წესები (რამდენიმე, რასაც ოჯახის ყველა წევრი აუცილებლად იცავს) და ვაკვირდებით ბავშვის ემოციურ მდგომარეობას, რა აწუხებს, რა სურს და ა.შ.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად