Baby Bag

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

ყოველთვის ენდეთ საკუთარ შვილებს და მათ მიმართ კრიტიკულები ნუ იქნებით

მშობლებს შვილებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ყველაზე მეტად ბავშვის შესაძლებლობებისადმი რწმენა ეხმარებათ. მშობლებს შვილების ნდობა ძალიან უჭირთ. ისინი ფიქრობენ, რომ ბავშვებმა მათ კვალზე უნდა იარონ და მათი მითითებები შეასრულონ. თუმცა, ვინ ვართ უფროსები, რომ შვილებს ყველაფერი მივუთითოთ და ვასწავლოთ? რა ვიცით ჩვენ შვილების არჩევანის ავკარგიანობის შესახებ, რამდენად შეგვიძლია მათი არჩევანის სწორად შეფასება? მშობლის მოვალეობა შვილის გასავლელი გზის წინაღობებისგან გათავისუფლებაა და არა ამ გზის გაკვალვა.

ერთ-ერთი კომპოზიტორის დედა იხსენებს: „ჩემი შვილი ადრეული ასაკიდანვე უკრავდა ვიოლინოზე, მაგრამ მეცადინეობები არ მოსწონდა, ძალიან განიცდიდა. ვგრძნობდი, რომ ამის გამო ჩვენ შორის ურთიერთობა ძალიან დაიძაბა. შევთავაზე, რომ ვიოლონის შესწავლისთვის თავი დაენებებინა. ისიც დამთანხმდა. გარკვეული დროის შემდეგ სწავლის გაგრძელება თავად მოისურვა. ახლა ის ცნობილი კომპოზიტორია, რაც უზომოდ მახარებს.“

მშობლების ნდობა ბავშვს თავდაჯერების ამაღლებაში ეხმარება. ჩვენი ვალი არ არის შვილების ფარული ნიჭის აღმოჩენა, არამედ მათი სურვილების მხარდაჭერა. ბავშვები მშობლების კრიტიკას, უნდობლობას და ჭკუის სწავლებას ყოველთვის პროტესტით პასუხობენ. ისინი ვერ ეგუებიან, როდესაც მშობლებს მათი არ სჯერათ.

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები შეცდომებს დაუშვებენ. ისინი ცდილობენ ბავშვებს ცხოვრება ასწავლონ. როდესაც მშობელი გრძნობს, რომ შვილი არასწორად (მშობლის აზრით) იქცევა, ის მის გაკრიტიკებას იწყებს და ცდილობს მისი გადაწყვეტილება შეცვალოს. მშობელს სურს, რომ მისი შვილი საზოგადოებისთვის მისაღებ ქცევას ავლენდეს და საერთო წესებს ემორჩილებოდეს, მაგრამ რა ხდება მაშინ, თუ თქვენი შვილი ქვეყანას ახალი წესების შექმნისთვის მოევლინა? რატომ უნდა აიძულოთ ის, რომ არსებულ წესებს დაემორჩილოს?

მშობლებს ეშინიათ, რომ მათი შვილები სერიოზულ შეცდომებს დაუშვებენ. მათ ავიწყდებათ, რომ ერთ დროს თავადაც დამოუკიდებლობაზე ოცნებობდნენ და არ მოსწონდათ, როდესაც მშობლები მათ მიმართ უნდობლობას ავლენდნენ.

შვილებს ჩვენგან თანადგომა და მხარდაჭერა სჭირდებათ, ისინი ელიან, რომ ყოველთვის მხარს დავუჭერთ მათ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებს, დავიცავთ მათ ყოველგვარი საფრთხისგან და არასდროს დავტოვებთ მარტო. მშობელს უნდა სჯეროდეს, რომ შვილს წარმატების მიღწევა და მშობლის გაბედნიერება სურს, რადგან მას მშობელზე ძვირფასი არავინ ჰყავს. ბავშვებს საკუთარი გზის პოვნა სურთ, ისინი მზად არიან ისწავლონ და განვითარდნენ. მშობლების კრიტიკა და უნდობლობა ბავშვებს არწმუნებს, რომ მათ წარმატების მიღწევა არ შეუძლიათ, ისინი ვერავის ენდობიან და არავის იმედი არ აქვთ.

მასწავლებლობა და ლიდერობა არ გუსლიხმობს, რომ მშობელმა შვილს საკუთარი აზრები თავს მოახვიოს. ბავშვის დასჯა, იზოლორება, მისთვის შეზღუდვების დაწესება და მისი საყვარელი ნივთების ჩამორთმევა ის გზა არ არის, რომელიც მას მოტივაციას შესძენს. გამუდმებული კრიტიკით და ჭკუის სწავლებით მშობელი შვილს საშიში გზისკენ მიუძღვება. ბავშვები სამყაროსადმი ნდობას კარგავენ, ისინი არც საკუთარ თავს და არც მშობლებს აღარ ენდობიან. მშობლებო, საკუთარი შვილებისთვის სიკეთე თუ გსურთ, პირველ რიგში, ნდობა ისწავლეთ. მოუსმინეთ ბავშვებს და გაიგეთ, რა სურთ მათ, მაშინაც კი, როდესაც მათი იდეები არ მოგწონთ.

მომზადებულია​ bonnieharris.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთ დღესაც ყველაფერი თავდაყირა დგება, სწავლობ მარცხენა ხელით ჭამას, თითქმის ყოველთვის სვამ გაციებულ ყავას... არავინ არ გახსოვს მის გარდა და გგონია, რომ ამქვეყნად მარტო შენ გააჩინე შვილი“

„ერთ დღესაც ყველაფერი თავდაყირა დგება, სწავლობ მარცხენა ხელით ჭამას, თითქმის ყოველთვის სვამ გაციებულ ყავას... არავინ არ გახსოვს მის გარდა და გგონია, რომ ამქვეყნად მარტო შენ გააჩინე შვილი“

მწერალი დინა მირცხულავა სოციალურ ქსელში ყველა დედისთვის ნაცნობ თემაზე წერს. ​MomsEdu.ge გთავაზობთ მის ჩანაწერს:

„აი, ასე.
ერთ დღესაც ყველაფერი თავდაყირა დგება.
სწავლობ მარცხენა ხელით ჭამას.
თითქმის ყოველთვის სვამ გაციებულ ყავას. 😬☕
წარმოუდგენელია, მაგრამ ზუსტად სამ წუთში ბანაობ და ამ სამ წუთში ასჯერ მაინც თიშავ წყალს.🧖♀️🛀
„ბავშვი ტირის“ გელანდება.😬
თუ სადმე გაძვერი ორი წუთით, ჩქარობ მუდმივად.🏃♀️
გამუდმებით საათზე ხარ მიჩერებული, ამდენ ხანში მოშივდება, ამდენ ხანში გაიღვიძებს....🕟🕖🕟
ხდები ჩვეულებრივი მისანი 🤔:
მუცელი სტკივა.
შია. 🍼
მგონი, სქლად ჩავაცვი.👗🧥👖
ერთმანეთისგან არჩევ ტირილებს 🤷♀️:
„ხელში ამიყვანე“ ტირილი.
„მეძინება“ ტირილი და უბრალოდ
„მინდა და ვტირი“.
გენატრება ფილმის ყურება.
შენი საყვარელი სერიალის ორმოცამდე სერია გამოტოვე უკვე.🎭
წიგნები მაღალ თაროზე შემოდე.📚
მეგობარმა შენი საყვარელი პომადა გაჩუქა, მაგრამ ვეღარ პოულობ.💄
შენს საყვარელ კაბაში ვეღარ ეტევი, მაგრამ მაინც ბევრს ჭამ.👗
პატარას არ უნდა მოშივდეს.
აღარ განაღვლებს არეული სახლი.
მოუწესრიგებელი კარადა.
სამი კვირაა მაისურის დაუთოვებას გთხოვს ქმარი.
სად გცალია.
წუთით მოდუნდები, მიესვენები დივანზე და: უი, დღეს თმა არ დამივარცხნია.
არც პირი დამიბანია.
მიდიხარ პირსაბანთან და დაგინახააა.....
მორჩა, დედა უნდაააა 🤱
ციცქნამ, სულ რაღაც ექვსმა კილო ადამიანმა, ამოგაგდო კალაპოტიდან.
არადა მანამდე, შენი დადებული ნივთი რომ გადაედგილებინა ვინმეს, ისტერიკას აწყობდი.
და ვინმეს რომ გაეფუჭებინაა?!
მტრისას.
გუშინ ბლოკნოტი დამიხია.
სქელყდიანი, რომ იკეტება ისეთი.
თვალი არ მოაშორა ინდენ ხანს უყურა მაგიდაზე დადებულს და მივეცი.
„ოღონდ არ იტიროს რა“ - დედური ფრაზა.
ჰო, მთავარი - სარკის ტყვიასავით გეშინია: „ვაიმე, პანდას ვგავარ!“🙄😁
და მაინც რა ამოუხსნელობაა, რა არის ეს, რომ ამ აურზაურში უზომოდ ბედნიერი ხარ.
მეათასე ცაზე ხარ.
არავინ არ გახსოვს მის გარდა და
გგონია, რომ ამქვეყნად მარტო შენ გააჩინე შვილი...“

წაიკითხეთ სრულად