Baby Bag

ბავშვის 7 ჩვევა, რომელთა იგნორირება სახიფათოა

ბავშვის 7 ჩვევა, რომელთა იგნორირება სახიფათოა

შვილის ყოლა საოცარი განცდაა, თუმცა მშობლობა მარტივი გამოცდილება ნამდვილად არ არის. რთულია იმის მიხვედრა, რამდენად ზნეობრივი, განათლებული და ძლიერი ადამიანი იქნება ბავშვი მომავალში. ჩვენს სტატიაში ბავშვებში გავრცელებულ შვიდ ჩვევაზე გესაუბრებით, რომელთა იგნორირება სახიფათოა და სერიოზული პრობლემების გამომწვევ მიზეზად შეიძლება იქცეს.

  • სხვისი ნეგატიური ქცევის მიმართ გულგრილი დამოკიდებულება

თქვენს შვილს უნდა აუხსნათ, რომ სხვების ნეგატიური ქცევის მიმართ გულგრილი დამოკიდებულება არასწორია. მან უნდა იცოდეს, რომ ყურადღებიანობასა და ენის მიტანას შორის დიდი განსხვავებაა. ბავშვმა არ უნდა დამალოს, როდესაც სხვა ბავშვის სახიფათო და ნეგატიური ქცევის შემსწრე ხდება. ის მშობელს მსგავს საკითხებზე გულწრფელად უნდა ესაუბრებოდეს, რათა სერიოზულ პრობლემებს თავი აარიდოს.ბავშვი სირთულეებთან გამკლავებას დედასთან და მამასთან ერთად უნდა ცდილობდეს.

  • და-ძმასთან მეტოქეობა

თქვენს შვილებს შორის მეტოქეობა თუ არსებობს, პრობლემის მიზეზი აუცილებლად უნდა აღმოაჩინოთ. არ მისცეთ ბავშვებს უფლება, რომ ერთმანეთს ფიზიკური ტკივილი მიაყენონ. ისინი ერთ გუნდად უნდა შეიკრან და ყველა პრობლემა თანამშრომლობით გადაწყვიტონ. ბავშვებს ერთმანეთის გრძნობების პატივისცემა უნდა ასწავლოთ. თქვენს თითოეულ შვილთან დრო თანაბრად უნდა გაატაროთ, რათა მათ შორის კონფლიქტი არ გაღვივდეს.

  • ქურდობა

ბავშვს ქურდობაზე თუ წაასწრებთ, მის მიმართ აგრესიას ნუ გამოხატავთ. თქვენი შვილის ქცევის მოტივი გამოიკვლიეთ და მას კარგად აუხსენით, თუ რატომ არის სხვისი ნივთის მოპარვა მიუღებელი საქციელი. ბავშვს უთხარით, რომ მოპარული ნივთი პატრონს დაუბრუნოს და მას ბოდიშიც მოუხადოს. თუ ბავშვი ქურდობას კვლავ განაგრძობს, დახმარებისთვის ფსიქოლოგს მიმართეთ, რათა პრობლემა უფრო მეტად არ გამწვავდეს.

  • სხვების მიმართ უპატივცემულო დამოკიდებულება

ბავშვის სხვების მიმართ უპატივცემულო დამოკიდებულება უყურადღებოდ არასდროს დატოვოთ. მისი ქცევის მოტივები გაარკვიეთ და თქვენს შვილს აუხსენით, როგორ უნდა მართოს თავისი ქცევა. ბავშვმა უფროსების მშვიდად მოსმენა უნდა ისწავლოს. თუ თქვენი შვილი სხვებისადმი უპატივცემულო ქცევას კვლავ გააგრძელებს, მას ყველა პრივილეგია ჩამოართვით, რომლითაც სარგებლობს.

  • ტყუილის თქმა

ბავშვი თუ ხშირად იტყუება, ნუ გაღიზიანდებით. მას გულწრფელობისა და სიმართლის თქმის მნიშვნელობა კარგად აუხსენით. დაფიქრდით, როგორ უნდა დასაჯოთ ბავშვი მისაღები და პოზიტიური ფორმით, რათა მან სიცრუის თქმა შეწყვიტოს. თუ ბავშვი თქვენს მოტყუებს ძველებურად განაგრძობს, შესაძლოა, მას სერიოზული ფსიქოლოგიური პრობლემები ჰქონდეს, რის გამოც სპეციალისტთან კონსულტაცია აუცილებელია.

  • მოუთმენლობა და წუწუნი

მოუთმენლობის წუწუნით გამოხატვა სერიოზული პრობლემაა. ბავშვს აუხსენით, რომ მან ნორმალურად უნდა ისაუბროს. თუ ის კვლავ წუწუნით მოგმართავთ, გაარკვიეთ, რატომ ვერ ახერხებთ თქვენთვის ყველაზე ახლობელ ადამიანთან მშვიდად საუბარს. ბავშვთან გულწრფელად გაისაუბრეთ და აუხსენით, რომ მას უფრო მეტი სერიოზულობა და მოთმინება მართებს.

  • უხეში მანერები

ბავშვს კარგები მანერების ათვისების პროცესში ზედმეტად ნუ დატვირთავთ. მას ხშირად შეახსენეთ, რომ სხვების მიმართ ყურადღებიანი უნდა იყოს. აუცილებელია, რომ ოჯახის ზრდასრული წევრები ღირსეულად იქცეოდნენ, რადგან ბავშვები მათ ქცევებს იმეორებენ. 

მომზადებულია ​brightside.me - ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

მშობლის 7 შეცდომა, რომელიც ბავშვს რყვნის და ათამამებს
ბავშვის მიუღებელი ქცევის გამომწვევი მიზეზი უმეტესწილად მშობლის შეცდომაა. თუ გსურთ, რომ თქვენი შვილი პატივისცემით გეპყრობოდეთ და გათამამებული ბავშვივით არ იქცეოდეს, მის მიმართ დამოკიდებულებაში გარკვეულ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად