Baby Bag

რელიგიური მშობლები ფსიქიკურად და ფიზიკურად ჯანმრთელ შვილებს ზრდიან - უახლესი კვლევები

რელიგიური მშობლები ფსიქიკურად და ფიზიკურად ჯანმრთელ შვილებს ზრდიან - უახლესი კვლევები

უახლესი კვლევებით დგინდება, რომ რელიგიური მშობლების შვილები განსაკუთრებული ფიზიკური და ფსიქიკური ჯანმრთელობის გამოირჩევიან. „ამერიკული ეპიდემიოლოგიის ჟურნალში“ გამოქვეყნებული კვლევის შედეგებით დასტურდება, რომ ადამიანები, რომლებიც რეგულარულად ესწრებიან საეკლესიო მსახურებას ან დამოუკიდებლად ლოცულობენ, დეპრესიისგან არ იტანჯებიან.

მკვლევარები 5000-მდე ადამიანს აკვირდებოდნენ. მათ იმ ბავშვების ჯანმრთელობა აინტერესებდათ, რომლებიც მშობლებთან ერთად რელიგიურ მსახურებაზე რეგულარულად დადიოდნენ. კვლევა ხანგრძლივად მიმდინარეობდა. მეცნიერები ინტერესდებოდნენ, როგორ ადამიანებად ყალიბდებოდნენ რელიგიურ ოჯახში აღზრდილი ბავშვები ოცი წლის ასაკში. რვიდან თოთხმეტ წლამდე ასაკის ბავშვებს მკვლევარები რეგულარულად აკვირდებოდნენ.

კვლევებით დადგინდა, რომ ის ბავშვები და თინეიჯერები, რომლებიც რელიგიურ მსახურებას კვირაში ერთხელ მაინც ესწრებოდნენ, ბევრად უფრო ბედნიერები იყვნენ ოცი წლის ასაკში, ვიდრე მათი არარელიგიური თანატოლები. რელიგიური მშობლების აღზრდილი შვილები 30 %-ით მეტად ერთვებოდნენ ქველმოქმედებაში და 33 %-ით ნაკლებად იყვნენ მიდრეკილები ნარკოტიკების მოხმარებისკენ.

კვლევის შედეგებზე მხოლოდ რელიგიურ მსახურებაში მონაწილეობის სიხშირე არ ახდენდა გავლენას. ძალიან მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა დამოუკიდებლად ლოცვის კულტურაც. ის ბავშვები, რომლებიც დამოუკიდებლად ლოცულობდნენ, ბევრად ბედნიერად გრძნობდნენ თავს თანატოლებთან შედარებით. მათ ემოციების გაანალიზება უმარტივდებოდათ და სხვებისადმი მიმტევებლობითაც გამოირჩეოდნენ.

კვლევებით ასევე დგინდება, რომ რელიგიური მშობლების აღზრდილი შვილები სექსუალურ ცხოვრებას ადრეულ ასაკში არ იწყებენ და სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებებისგან მეტად დაცულები არიან.

„კვლევის შედეგები ძალიან მნიშვნელოვანია ჯანმრთელობისა და აღმზრდელობითი პრაქტიკების მნიშვნელობის უკეთ გასააზრებლად. ბევრი ბავშვი რელიგიურ ოჯახში იზრდება, რაც მათ ჯანმრთელობაზე, ქცევასა და განწყობაზე ძალიან დადებითად აისახება,“ - ნათქვამია მკვლევართა განცხადებაში.

რელიგიურ ცხოვრებასა და ბედნიერების ხარისხს შორის დადებით კორელაციას ადრეული კვლევებიც ადასტურებდნენ. ცნობილია, რომ მორწმუნე ადამიანებს სტრესთან გამკლავება უადვილდებათ. ლოცვის დროს ისინი ზედმეტი შფოთვისგან თავისუფლდებიან.

მკვლევარები ადამიანებს ურჩევენ, მეტი დრო დაუთმონ ლოცვას. მეცნიერების აზრით, ადამიანის ცხოვრებაში ლოცვასა და რელიგიურ რიტუალებს იმაზე დიდი როლი აქვს, ვიდრე წარმოგვიდგენია.

მომზადებულია ​forbes.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

მეცნიერების მტკიცებით, მეორე შვილი უფრო რთული აღსაზრდელია, ვიდრე პირველი
​მშობლებს შემჩნეული აქვთ, რომ მეორე ბავშვი პირველ შვილთან შედარებით უფრო მეამბოხე და ცელქია. უახლესი კვლევებით დასტურდება, რომ ოჯახში რიგით მეორე ბავშვი უფრო რთული აღსაზრდელია, ვიდრე პირველი. მეცნიერე...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე შუაში ვწევარ, აქეთ კატო მყავს, იქეთ ილია... ეს არის ჩემთვის ყველაზე კარგი პერიოდი,“ - რუსკა მაყაშვილი შვილების შესახებ საუბრობს

მსახიობმა და ტელეწამყვანმა რუსკა მაყაშვილმა შვილების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ უფროსი შვილი უმცროსზე ეჭვიანობს: 

„როდესაც ილიამ გაიგო, რომ მუცელში ზის კატო, მიღება იყო ძალიან რთული. თავიდან ცდილობდა, რომ დაბრუნებულიყო მუცელში. ჩვენი ტანჯვა-წამება არ დაწყებულა კატოს გაჩენის შემდეგ. კატოს გაჩენამდეც იყო ძალიან რთული. მოვიფიქრეთ ასეთი რამ, რომ როდესაც კატო გამოგვყავდა სამშობიაროდან, კატომ საჩუქრები მოუტანა ილიას. თავიდან ვიყავით ისე, რომ ილია არის ყველაზე მნიშვნელოვანი, ის არის პირველი, კიდევ ჰყავს და - კატო, რომელიც გაჩნდა და უნდა გვიყვარდეს. ილიას ძალიან მოეწონა, რომ კატომ საჩუქრები მოუტანა. პირველ დღეებში ნორმალურად იყო ყველაფერი, მაგრამ რაც უფრო იზრდება კატო, უფრო რთულდება სიტუაცია.

მე არ ვამბობ იმას, რომ მე და სანდრო იდეალური მშობლები ვართ და არაფერი არ გვეშლება, მაგრამ ნამდვილად არ არის ისე, რომ ილიას ყურადღება მოაკლდა და ყველა კატოზე გადავერთეთ. პირიქით, ილია გრძნობს ყოველ წამს, რომ ის არის მნიშვნელოვანი, ძალიან გვიყვარს და როგორც აქამდე იზრდებოდა, ისე იზრდება, მაგრამ მაინც ძალიან ეჭვიანობს. მას კატო ძალიან უყვარს და ამას ჩვენც ვგრძნობთ, მაგრამ მისია და თითქოს მხოლოდ მას აქვს უფლება, რომ გაუბრაზდეს კატოს, მოეფეროს და სხვას არავის. კატოს ვინმე თუ გაუბრაზდება ან აწვალებს, ილია ძალიან ბრაზდება. გადადის იმასთან ჩხუბზე და ყვირის: „კატო ჩემია.“ თან ძალიან აწვალებს კატოს. მე ვეუბნები: „კატოს ძალიან ტკივა შენ რომ ურტყამ, მე რომ შენ ასე გაგიკეთო, ხომ გეტკინება? შენ რომ ასე უკეთებ კატოს, ძალიან სტკივა და ამიტომ ტირის.“ კატო შეგუებულია თავის ბედს. იცის, რომ ძმა ჰყავს ასეთი, რომელიც კივის, დახტის. სანამ რამე არ ეტკინება, კატო ერთობა ამით. ერთხელ ვუთხარი, შენ თუ ასე ცემ კატოს, ე.ი. არ გიყვარს. წაიყვანს ვინმე და შენ დარჩები ჩვენთან-თქო. ამაზე ილიას ჰქონდა საშინელი რეაქცია. იმ დღეს ყველაფერი შემისრულა საერთოდ.

ილია ამ ასაკში უკვე ძალიან ცელქი იყო. უფრო რთული იყო მისი დამორჩილება. 1 წლის გახდა და გართულდა და გართულდა. კატოს ყველაფერი ესმის, რასაც სთხოვ, ყველაფერს გისრულებს. ბებიასთან ძალიან კარგად იქცევა ილია. მე რომ ვარ, კატოს გარეშეც ძალიან ცუდად იქცევა. როდესაც სამივეს ერთად გვძინავს, ილია მთელი ღამე ჩამეხუტეს იძახის. მე შუაში ვწევარ, აქეთ კატო მყავს, იქეთ ილია. ეს არის ჩემთვის ყველაზე კარგი პერიოდი, როდესაც ორივეს ძინავს და ორივე ჩემთან ერთად არის. მამასთან ერთადაც ძალიან უყვარს ძილი. მამა ძალიან აქტიურად არის ჩართული. მე და სანდრო ერთად ვზრდით ბავშვებს ძიძის გარეშე გადასარევად," მოცემულ საკითხზე რუსკა მაყაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად