Baby Bag

„აღზრდის ყველაზე ეფექტიანი ფორმაა, როდესაც ბავშვის მიმართ თანაბარი ზრუნვა და კონტროლია,“ - ფსიქოლოგი მაია ცირამუა

ფსიქოლოგი მაია ცირამუა ბავშვის აღზრდის პროცესში კონტროლისა და ზრუნვის მნიშვნელობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ კონტროლის სიჭარბე აღზრდის ავტორიტარულ სტილზე მიგვანიშნებს:

„რა ხდება მაშინ, როდესაც ბავშვის აღზრდის პროცესში კონტროლი აჭარბებს ზრუნვას? ამ დროს ბავშვს ენიჭება პასუხისმგებლობა. ბავშვთან ინტერაქცია ასეთია: „მე არ მაინტერესებს შენ რას ფიქრობ, რას განიცდი, გააკეთებ რასაც გეუბნები!“ რა თქმა უნდა, ეს უკვე ძალადობრივი დამოკიდებულებაა. ბავშვი ძალიან თავისუფალი და ლაღი არსებაა. ძალიან რთულია, რომ მას გააკეთებინო ის, რაც შენ გინდა. რა თქმა უნდა, ეს ხდება იძულების ხარჯზე. იმის ხარჯზე, რომ ან ფიზიკურად ძალადობენ ბავშვზე, ან ემუქრებიან, ან ემოციურად ძალადობენ მასზე. ემოციური ძალადობის საინტერესო შემთხვევაა, როდესაც დედა ეუბნება შვილს: „შენ თუ ამას არ შეჭამ, გული გამისკდება!“ ხშირ შემთხვევაში პატარა ნიუანსები, რომლებიც ზრუნვის მინიმიზირებას ახდენს და აქცენტირებულია კონტროლზე, ძალადობრივ დამოკიდებულებას წარმოქმნის. ეს არის ავტორიტარული აღზრდა.“

მაია ცირამუას თქმით, ზოგჯერ მშობლების მხრიდან ზრუნვა მნიშვნელოვნად ჭარბობს კონტროლს:

„რა ხდება მაშინ, როდესაც ზრუნვა ჭარბობს და ბავშვის პასუხისმგებლობა დაბალია? ეს ძალიან ჩვეულია ქართული კულტურისთვის. ასეთი ტიპის მშობლებს ჩვენ ჰელიკოპტერ მშობლებს ვეძახით, ვერტმფრენ მშობლებს, რომლებიც მუდამ თავს დასტრიალებენ თავიანთ შვილებს. ბავშვებს ყველაფერი აქვთ (სითბო, სიყვარული, შექება) გარდა საკუთარი ხელებისა. ყველგან არის მშობლის უხილავი ან ხილული ხელი. ასეთ აღზრდას ჩვენ ჰიპერმეურვეობით აღზრდას ვეძახით. ასეთი აღზრდის პირობებში ადამიანს არ აქვს საკუთარი მეს განცდა, სიცარიელეა თითქოს. მშობლის გარეშე მისი ცხოვრება ინგრევა, ის არაფერს წარმოადგენს. ასეთი ადამიანები ხშირად გარბიან დეპრესიაში, წამალდამოკიდებულებაში. ეს სერიოზულ პრობლემებს იწვევს.“

მაია ცირამუა აღნიშნავს, რომ ბავშვისთვის ყველაზე მტკივნეული უგულებელყოფაა:

„ყველაზე მტკივნეულია, როდესაც ბავშვი არის უგულებელყოფილი, ეს ფიზიკურ ტკივილსაც კი ჰგავს. ამ დროს არც პასუხისმგებლობის მინიჭება ხდება და არც ზრუნვა - ეს არის აღზრდის ყველაზე უფრო მტკივნეული ფორმა. ძალიან გავრცელებულია ემოციური უგულებელყოფის მაგალითებიც. შეიძლება ბავშვის ფიზიკური საჭიროებები დაკმაყოფილებული იყოს, მაგრამ ის ემოციურად უგულებელყოფილად გრძნობდეს თავს, არ იყოს მხარდაჭერილი, არ იყოს დანახული. ჩვენ ვმუშაობთ, ბავშვი მოდის, რაღაცას გვეკითხება, ან არ გვესმის, ან არ გვცალია, რომ ვუპასუხოთ. ის რაღაც გულისტკივილს გვიზიარებს, ჩვენ არ გვცალია, რომ მოვუსმინოთ. ესეც უგულებელყოფის და ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა. ბავშვი მოდის და გეუბნებათ, რომ კლასელი ჩაგრავს. თქვენ პასუხობთ: „შენ თვითონ მოაგვარე!“ ეს მისი საჭიროების უგულებელყოფაა. არამხარდამჭერი დამოკიდებულება ძალადობაა.“

„აღზრდის ყველაზე ეფექტიანი ფორმაა, როდესაც ბავშვის მიმართ თანაბარი ზრუნვა და კონტროლია. მე ბავშვს პასუხისმგებლობასაც ვანიჭებ, მას აქვს სტრუქტურა, ჩარჩო, რომელშიც მან უნდა იმოძრაოს. ამ სტრუქტურას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. არასტრუქტურირებული დღე, როდესაც არ იცის ბავშვმა, როდის უნდა დაიძინოს, სერიოზულ შფოთვით პრობლემებს იწვევს. პასუხისმგებლობები, რომლებსაც ბავშვს ასაკის შესაბამისად ვანიჭებთ, მისი უსაფრთხოებისა და თვითეფექტურობისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ამასთან მნიშვნელოვანია თანაბარი დოზით ზრუნვა, მოსმენა, ბავშვის აზრის გათვალისწინება და მხარდაჭერა,“ - აცხადებს მაია ცირამუა.

წყარო: ​არტარეა

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

რა არის პოზიტიური ყურადღება და რატომ არის ის ბავშვისთვის მნიშვნელოვანი?
​მშობელი შვილისადმი პოზიტიურ დამოკიდებულას სხვადასხვა ფორმით გამოხატავს. ის შვილს უღიმის, ნაზად უყურებს თვალებში, ეფერება, მას სასიამოვნო, დადებითი სიტყვებით ამხნევებს, მისი იდეების, აქტივობებისა და...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბატონი შალვა ამონაშვილი ხშირად ამბობს ხოლმე, რომ არ ეძებოთ სკოლა, ეძებეთ სკოლაში მასწავლებლები,“- ფსიქოლოგი სოფო მოსიაშვილი

ფსიქოლოგმა სოფო მოსიაშვილმა ახალი სასწავლო წლის დაწყებისას ბავშვისთვის სკოლასთან ადაპტაციის გამარტივების შესახებ ისაუბრა და მასწავლებლებსა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„რამოდენიმე დღეში დაიწყება სკოლა. სკოლის შერჩევაზე რომ ვისაუბროთ, ვთქვათ, ახლა ვიღაც ეძებს სკოლას, არიან ასეთი მშობლები. ბატონი შალვა ამონაშვილი ხშირად ამბობს ხოლმე, რომ არ ეძებოთ სკოლა, ეძებეთ სკოლაში მასწავლებლები. გაიკითხეთ, როგორი პიროვნებაა. მთავარი უნდა იყოს, როგორ ადამიანად ჩამოგიყალიბებს შენს შვილს და არა გაძლიერებული მათემატიკა, ინგლისური და ა.შ.

პირველი და უმთავრესია, უპირობო სიყვარული. ეს ეხება მასწავლებელსაც და ეხება მშობელსაც. ძალიან ხშირად ავტორიტეტი უფრო მასწავლებელი ხდება ხოლმე, გააჩნია, როგორ მიდგომას იყენებს ის ბავშვთან. გვახსოვდეს, რომ ჩვენ წინ არა ბავშვი, არამედ ჩვენს შესაძლებლობებზე უფრო დიდი შესაძლებლოებების მქონე ადამიანი დგას. ასე მივიღოთ ბავშვი და არა, როგორც ის პატარა და მე დიდი. ყოველთვის თვალი-თვალში კონტაქტით ვესაუბროთ ბავშვს.

ბავშვს სკოლაში დავახვედროთ თბილი გარემო. ის უნდა გრძნობდეს, რომ სკოლაში იმისთვის კი არ მიდის, რომ დავალება მიიტანოს, არამედ მისი მისვლა უხარიათ. დღესასწაული უნდა იყოს ყველა გაკვეთილი მისთვის და არა ის, რომ შევიდა ბავშვი და მასწავლებელმა არ იცის, როგორ გაიყვანოს 45 წუთი. ამ შემთხვევასი მასწავლებელსაც გაუმარტივდება და მშობელსაც.

ხშირად მინახავს, როგორ ტირიან ბავშვები მეცადინეობის დროს, რომ ლამაზი ციფრები, ლამაზი ასოები გამოუვიდეთ. ამ ნაღვლიანი თვალებიდან უფრო რთული ჩანს ეს ყველაფერი. მან მეორე დღეს უნდა ჩააბაროს ეს ნაწვალები. თქვენ ჩემზე კარგად იცით, რა გზის გამოვლა უწევთ მშობელს და ბავშვს და როგორი სტრესის ქვეშ არიან, როდესაც ასეთ დავალებას მიიტანენ. რაღაც საერთო ენა უნდა გამონახონ მშობლებმა, მასწავლებლებმა და ბავშვებმა, შექმნან სამკუთხედი, იმეგობრონ, უყვარდეთ ერთმანეთი და ბავშვებსაც აუცილებლად შეუყვარდებათ სკოლა,“- აღნიშნულ საკითხზე სოფო მოსიაშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„რადიო ფორტუნა“ 

წაიკითხეთ სრულად